Let Me Know

Five

Livi POV

Pagi berikutnya yang mesti gue awalin ama sekolah, dan gue pagi ini ada ulangan. Untung aja gue sempat belajar semalam, kalo ga belajar?? Ga tau deh nasib nilai ulangan gue nanti hehe.

Pas udah selesai siap-siap sama sarapan, gue langsung berangkat sekolah diantar sama Bang Rifan. Sepanjang jalan ke sekolah gue cuma ngehafalin materi yang bakal keluar disoal ulangan ntar. Moga aja lah tuh guru ga susah ngasih soalnya-_-

Pas gue nyampe disekolah, rasanya sekolah kayak punya sendiri/?, sepi gini kayak ga ada tanda-tanda kehidupan. Dari pada kelamaan bediri, gue langsung aja lah jalan ke kelas. Pas dikelas, gue langsung duduk dibangku gua terus lanjut belajar.

Andi POV

Jujur dah, sebenarnye gue males kesekolah. Tapi kalo bukan gegare mo ngumpul tugas ame ulangan, kaga bakal dah gue sekolah. Pas udeh disekolah, gue langsung masuk ae ke kelas, tau-taunye dikelas udeh rame. Tapi gue belon liat noh batang idungnye si curut, moga ae ntu anak kaga ninggalin gua dah.

Mampusnye gue kaga belajar buat ulangan, mane ulangan kimia-_- mati gua. Tapi sekarang gua ngantuk sialanlah, gue mo molor ae lah. Kaga lame gue duduk di bangku gua, gua langsung molor diatas meja. Baru ae gue mo mimpiin bidadari gue, gue langsung ngerasa kepala gua ditimpuk pake benda petak yang sering dipake buat tempat tulisan orang-orang. Pas gue liat sape yang nimpuk gua, rupanye si curut yang jadi tersangka penimpukan kepala cogan disini.

"Woy kampret! Tumben lu jam segini udeh dikelas? Biasenye menjelang 5 menit masuk kelas baru nongol lu didepan pintu" ucap ntu curut.

"Gue lagi rajin" jawab gue malas terus mulai lanjutin tidur gua yang ketunda tadi.

"Yailah nih kampret malah molor" celetuknye sambil ngejitak kepala gue tapi gue diemin ae.

Andre POV

Gue jalan dari parkiran langsung ke kelas Gua, pas dikelas entah angin ato badai ape yang bawa ntu kampret udeh stay dikelas jam segini, gue pikir.. kaga biasenye ntu anak udeh dikelas jam segini, mane bel masuk masih setengah jam lagi. Semacam ntu anak kesambet setan rajin ae bwahahaha.

Pas gue tepok pale ntu anak pake buku catetan gue, langsung dah noleh ntu anak ke belakan, ngucap 3 kata doang, abis ntu molor lagi. Wah sarap nih anak kalo kate gue mah-_-

Gue langsung duduk dibangku gue, terus lanjutin peta gue yang perlu penghabisan. Sangking fokusnye ame peta, gue ampe lupa kalo pagi ini ulangan, nah gue belon belajar sialan lah. Pas kelarin penghabisan buat peta, gue langsung belajar buat ulangan yang bakal mulai 15 menitan lagi. Gue ngeri kaga masuk ntu hapalan ke otak gue dalam 15 menit ae, tapi ye kudu gue usahain dah dari pade kaga ade isinye sama sekali nih otak sueb. Gue mulai dah noh hapalin kalimat perkalimat, rumus per-rumus, halaman perhalaman, ampe pala gue berasap kek kartun di tipi-tipi noh.

Sekitar 15 menitan gue belajar, bel neraka udeh bunyi terus bikin jantung gue mo copot dari tempatnye. Gue langsung komat kamit -do'a- biar afdol hapalan gue yang tadi, otak gue udeh beneran mumet gegare hapalan dadakan cem tadi, tapi ye mo bagimane lagi dah, gue emang kudu belajar. Pas gue noleh kesebelah kiri gue, gue liat ntu kampret masil molor, yodeh gue lempar ae pake kertas yang gue remes-remes ampe jadi bola. Bagus lah ntu anak bangun pas gue lempar, gue masih bisa liat mata panda ntu si kampret. Gila muka nye kocak bahahaha, sayang ae ntu anak udeh bangun.. jadinye gue kaga bisa foto tampangnye sekarang, sumpah dah bwahaha gue pen ngakak liatnye.

Seketika semuanye jadi horror pas ntu guru kimia masuk sambil bawa sekantong kertas kematian yang kudu kami semua isi ampe penuh ame rumus-rumus ples jawaban. Muka ntu Bapak serem amet dah, mane kumisnye cem Pak Raden.. TEBEL AMET CUK!