Ik rende door het bos. Ik zag een jongen lopen.
Niet diep in het bos gelukkig.
Wat daar is...
Ik wil haar naam niet eens uitspreken! Ze heeft me gewoon achtergelaten en daarom ben ik wat ik nu ben.
Ik vind mezelf een MONSTER! Ik moet van arme mensen stelen om in leven te blijfen.
Dat is toch absurd!
Ik ruik iets..
ZIJ!
Ze zit in de bosjes. Ik wil op haar afrennen want het is duidelijk dat ze die jongen wil bijten. Ik grom en storm op haar af. De jongen schrikt en rent weg.
Gelukkig gered.
"Stomme trut! Kun je je viezen poten niet uit mijn leven houden!" Roept ze.
"Niet als je onschuldige mensen veroordeeld als leven tot vampier!" Schreeuw ik.
"Oh ja?! En dan ben ik slecht. Jij steelt vlees van de arme mensen in dit dorp!"
Ik zeg niks meer. En voor ik het weet stuift ze weg.
Haar snelheid laat mijn lange haar golfen in de wind.
Ik stort huilend op mijn knieën.
Als jullie spelfouten zien mogen jullie die er gerust uithalen!
😃
Comment/vote?
JE LEEST
Nobody knows
WerewolfIk loop door het bos. Dit is namelijk de kortste weg naar school. Ik loop Niet diep. Want ze zeggen dat diep in het bos een monster woont. Ik geloof niet in sprookjes. Maar een man heeft een meisje het bos in zien rennen. Hij wilde haar tegen houden...
