POV Dana
Noëlle zegt iets zacht.
Dan stort Valentino neer. Hij blijft roerloos liggen.
"WAT HEB JE GEDAAN?" Gil ik en ren op hem af.
Hij heeft me dan wel gekwetst maar ik weet dat Noëlle mij voor de gek houd.
"Gewoon. Een trucje uit de vampier wereld. Rustig maar dat kan ik niet bij jou."
Zegt ze.
"GRHHMG!"
Daar schrikt Noëlle even van.
"DUS DAAROM DEED HIJ ZO STOM! JIJ DOET JE 'VAMIERTRUCJE' EN HIJ DOET WAT JE ZEGT!" Gil ik weer.
"Snel maak hem wakker of anders!" Roep ik.
Ik grom en laat mijn wolftanden zien. Ze schrikt.
"Sorry, maar hij wordt zo weer wakker!" Roept ze en ze stuift weg.
"EN IK WIL JE NOOIT MEER ZIEN!" Roep ik achter haar aan.
Ik adem in en uit. Inmiddels kan ik mijn transformaties onder controle houden.
Dan ren ik naar Valentino.
"Sorry, het spijt me. Van alles. Dat ik je hierin mee heb gesleurd. Je loopt gevaar door mij. Het spijt me." Zeg ik.
Ik ga naast hem op de grond zitten en begin te huilen.
"Maakt niet uit. Ik doe het graag..." Fluistert Valentino.
Ik lach en knuffel hem.
Ik laat hem los en hij komt overeind.
We zeggen niets...
Dan zoenen we elkaar. Ik laat hem los. Hij lacht.
"Wil je mijn vriendinnetje zijn?"
Ik zoen hem als antwoord...
Als jullie spelfouten zien mogen jullie die er gerust uithalen!
😃
Sorry, ik weet het. Ik ben niet zo goed in liefdes scenes.
Maar ik vond wel dat dit moest gebeuren.
Vinden jullie mijn boek goed?
Comment/vote?
JE LEEST
Nobody knows
WerewolfIk loop door het bos. Dit is namelijk de kortste weg naar school. Ik loop Niet diep. Want ze zeggen dat diep in het bos een monster woont. Ik geloof niet in sprookjes. Maar een man heeft een meisje het bos in zien rennen. Hij wilde haar tegen houden...
