POV Valentino
Volle maan was geweldig!
We speelden in de bossen.
Nu heb ik meegemaakt wat Dana altijd meemaakt.
Ik snap niet dat ze zich soms zorgen maakt...
Maar nu. Dit is de laatste dag van mijn wolfbloed zelf...
Ik ben een week wolfbloed geweest en dat was geweldig. Het leukste was dat Noëlle schrok toen ze me zag met gele ogen.
Ik weet inmiddels dat ze de gedachten kan lezen van andere mensen. Waarschijnlijk weet ze dus dat ik binnenkort geen wolfbloed meer ben.
Na school
POV Dana
Ik zie Valentino verdrietig kijken.
"Soory, dat je niet langer wolfbloed kunt zijn. Maar ik kan daar niets aan veranderen!" Zeg ik met medelijden.
Hij knikt.
"Weet ik. Maar het was geweldig! Ik wil voor altijd zo zijn!"
"We kunnen nog een keer samen in het bos gaan spelen?" Vraag ik voorzichtig.
"Is goed"
We lopen naar het bos en transformeren dan.
Het verbaast me hoe snel Valentino dat onder controle had!
Na 39 minuten transformeert Valentino terug.
Het is voorbij nu.
Ik transformeer nu ook.
"Ik ga maar naar huis..." Zegt hij.
"Let wel een beetje op hé!" Hij knikt en steekt zijn hand op.
"Tot morgen!" Roep ik hem nog na.
Arme jongen...
Deze laatste paar hoofdstukken die gingen over Valentino als wolfbloed heb ik opgedragen aan baukje! iK hoop dat je het zo goed vind baukje!
Vind je hem zo goed uitgewerkt? ik zal hem later nog iets verder uitwerken. Maar ik ?zat even te klungelen met hoe ik het zal brengen.
Ja, dit is dus bedacht door baukje!
Bekijk haar profiel ook eens!
Ze heeft als enige (tot nu toe) gereageerd op het 'hoofdstuk'
100 volgers.
Wil je ook dat jouw idee in het boek komt?
Dan kun je ook reageren!
En je kunt ook voor boek drie op dat hoofdstuk reageren.
Binnenkort zal ik ook zoiets doen met boek 3
Veel leesplezier nog!
JE LEEST
Nobody knows
WerewolfIk loop door het bos. Dit is namelijk de kortste weg naar school. Ik loop Niet diep. Want ze zeggen dat diep in het bos een monster woont. Ik geloof niet in sprookjes. Maar een man heeft een meisje het bos in zien rennen. Hij wilde haar tegen houden...
