Nobody knows

Foute actie en bekennen

Ik heb besloten de jongen te vertellen dat hij hier niet meer langs kan lopen.
Noëlle is gewoon te gevaarlijk.
Ik wil niet dat hij gaat leven als die trut en ook zich gedragen.
Ik heb trouwens gemerkt dat Noëlle er overdag niet is. Waarschijnlijk gaat ze naar school. Ik weet niet hoe ze dat doet met haar dorst. Of ze bijt gewoon de hele school! Ik ga het haar morgen vragen. Met tegen zin.

Ik zie hem lopen en ga achter de boom staan. Ik heb besloten om hem te laten schrikken zodat hij bang wordt en hier nooit meer komt.

Hij ziet me. Snel duikt ik weg achter de boom.
Hij komt dichterbij. Hij kijkt om. Ik duik achter de bosjes.
Hij wil omdraaien en rennen. Maar ik ga voor hem staan
Nu zie ik hem pas echt goed. Hij heeft zwart haar. En hij gaat duidelijk naar de kapper. Hij heeft te grote kleren aan maar volgens mij zijn ze wel duur.
"Hoi?" Zegt hij vragend.
Ik zegt niets en kijk omlaag.
"Wat is er?" Vroeg hij.
Ik kijk op en ik heb gele ogen. Hij schrikt en ren weg. Ik blijf staan.
Ik wacht tot hij wat verder weg is. Maar als hij omkijkt ga ik rennen en voor hem staan.

"Je kunt hier beter niet meer langs lopen." Zeg ik mijn ogen zijn weer bruin. Als ik het nu nog steeds had zou ik het niet onder controle kunnen houden en transformeren. De jongen is opgelucht maar dan schreeuwt hij:
"Maar zo ga ik al 5 jaar naar school toe! Anders moet ik een uur lopen!"
"Niet doen oké!" Zegt ik rustig maar dreigend. Ik wil niet transformeren.
"Wacht even niemand bepaalt wat ik moet doen! En vooral een vies meisje dat vol takjes en modder zit niet!"
Ik schrik. Zeg niets. Ik kijk naar mezelf. Inderdaad ik ben vies en er zitten takjes in mijn haren. Mijn mooie witte jurk van die dag is versleten.
Ik kan het niet bedwingen.
Ik stort in tranen uit en val in elkaar.
De jongen rent weg. Na een tijdje ruik ik hem weer.
Hij staat voor me.

"Waarom huil je?" Vraagt hij.
"Ik, ik kan niet naar huis ik heb geen geld. Daarom moet ik vlees stelen van arme mensen en ik ben een MONSTER!" Zeg ik snikkend en bast weer in tranen uit.
"Hoezo? Vanwege je ogen? Maar dat kun je toch leren beheersen?" Vraagt de jongen weer.
"Nee, die ogen is een deel ervan. Kun je een heel groot geheim bewaren?"
Ik zie de jongen twijfelen maar dan knikt hij.
"Beloof me dat je het aan niemand vertelt anders kom ik je opzoeken!"
Zeg ik een beetje dreigend. Hij schrikt en knikt ja.
"Nou, ik ben dus een weerwolf. Eigenlijk heet het wolfbloed. Of zoiets. Mij ex-bff zei dat tenminste. Zij is vampier. Ze is gebeten door een vampier die hier woonde. Je hebt vast wel het verhaal gehoord. Van het monster?"
Ik kijk hem vragend aan. Hij knikt. "Was jij dat?" Vraagt hij.
" nee dat was Noëlle dus. Ik ben trouwens Dana. Ik en Noëlle hadden ruzie. Tenminste zei had me een paar keer in de steek gelaten en op een gegeven moment was ze gewoon verdwenen. Ze wist van mijn geheim. Omdat zij mijn ouders nog heeft gekend. Ze zijn verongelukt. Ik was toen nog maar klein.
Zij ook maar haar moeder heeft het haar uitgelegd en Noëlle is nu alleen. Omdat ze nadat ze gebeten was niet meer terug durfde. In het begin was ze nog af en toe op school. Daarna ben ik haar gaan zoeken.
Ze had me verteld over wat mijn ouders waren. Wolfbloeds dus.
En op mijn 14e zou ik ook beginnen met transformeren enzo.
Zij was mijn steun en toeverlaat. Ik was namelijk pleegkind. Mijn pleegmoeder was echt heel erg. Ze sloeg me als ik thuis kwam zonder reden. Ik was haar enige pleegkind. Ze kon namelijk geen kinderen krijgen. Niemand merkte het. Omdat als iemand kwam ze me heel lief behandelde. Maar als we alleen waren!
Noëlle hielp me met alles.
Ik heb haar gebeld maar ze nam niet meer op. Of ze zei dat ik niet met haar leven zou moeten bemoeien. Blijkbaar heb IK het zo moeilijk gemaakt voor haar.
Ik werd vaak boos en stond dan op het punt om te transformeren of aan te vallen.
Ik vertrouwde het niet. Ik kan het ook niet beheersen. Ik heb het geprobeerd.
Niemand kan me helpen. Dus ik ben op mijn verjaardag het bos in gevlucht. Noëlle zie ik nog af en toe. Weet je nog vanmorgen?
Die rode ogen? Dat was Noëlle. Ze heeft al maanden geen mensen bloed meer gehad. Ze wilde jou veroordelen om te leven als haar. Of ze had je kunnen doden!
Dat gegrom was ik. Als ik er niet was geweest had je nu zeven dagen lang vreselijke pijn gehad. En zou je net als Noëlle en ik van de aardbodem moeten verdwijnen..."
De jongen is stil. Hij is alles aan het verwerken denk ik.
Hij was gaan zitten op een boom stronk.
"Ik, ik weet niet wat ik moet zeggen..."
"Zeg dat je me helpt. Please? Ik kan zo niet verder leven.
En ik denk dat Noëlle naar school gaat. Als ze haar dorst niet onder controle kan houden kan ze iemand doden!"
"Oké, ik help je. Maar hoe wou je dat doen? Ik kan niets tegen die Noëlle doen. En jij kan je niet beheersen?!"
"Je moet het me leren. Doe alles wat me boos kan maken en ik ga het proberen!" Zeg ik stoer.
"Oké, maar ik moet naar huis nu dus..."
"Oké, zie ik je morgenvroeg? Wil je please iets te eten meenemen. Het liefst vlees!"
Hij grinnikt. "Ik ben trouwens Valentino" zegt hij.
"Ik kom morgen vroeg. Wil je me dan helpen met Noëlle? Ik wil niet vampier worden! En na school kom ik je helpen met je beheerstraining!"
Zegt hij.
Ik knik.
En ren weg.

POV Valentino
"Ik ben trouwens Valentino" zeg ik.
"Ik kom morgen vroeg. Wil je me dan helpen met Noëlle? Ik wil niet vampier worden! En na school kom ik je helpen met je beheerstraining!"
Dan rent ze super snel weg. Dat is natuurlijk omdat ze half wolf is.
Ik loop rustig naar huis. Ik ben opgelucht.

Als jullie spelfouten zien mogen jullie die er gerust uithalen!
😃
Comment/vote?