Gözlerimi kapamış kurduğum hayalle ilgili tam rüya görecekken annem odaya çoktan davul zurnasıyla dalmış başımda ötmeye başlamıştı. Ne yapacaktım bu kadınla?
"Anne lütfen sakin ol ve elindekileri yere bırak bu gerçekten hiç hoş değil"
"Ya öyle mi sanki ben bu durumdan çok hoşnutum" diyerek üzerimde ki ısıtmış olduğum battaniyeyi aldı.
Sinirlenmemek mümkün değildi. Homurdanarak ayağa kalktım.
"Bu kadar sinir bozucu olmayı nerden öğrendin acaba" diyerek sinirle banyoya girdim.
"Kahvaltını hazırladım. Çıkarım birazdan. Bu arada bugünde okuluna geç kalırsan öldün bil küçük cadı."
Neyse ki kötü huyları olduğu gibi iyi huyları da vardı. O olmasa kahvaltının k'sini bile bilemezdim.
İyi ki varsın anne, teşekkür ederim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞKIN BÖYLESİ
Teen FictionYıllardır dostum dediğim çocuğa bir gün aşkla bakabileceğimi nerden bilebilirdim ki..
