AŞKIN BÖYLESİ

-Duyguları saklama zamanı-

" Zevk, tuzağın günahıdır"
-PLATON

Kutlu'nun saçmalıklarını dinledikten sonra koşarak okula girdim. Acilen lavaboya doğru ilerledim. Elimi yüzümü yıkayıp kendime gelmem gerekiyordu. En yakın kızlar tuvaletine girer girmez musluğu açtım. Suyu avucuma alıp alıp yüzüme defalarca kez çarptım.

Ama hala o kelimeleri aklımdan çıkmıyordu. Hala o gözleri... aşkla bakan gözleri gözümün önüne gelip duruyordu.

''Bu hareketin gerçekten hoşuma gidiyor, duyguların... yani bana olan duygularını da sabah ki öpücüğünle gösterdin . Az önce müdüre yaptığın gibi her şeyi açık açık ona da söyledin. Kimsenin cesaret edemeyeceği sözlerdi ağzından çıkanlar''

Bu cümleleri beynimde hala yankılanıyordu. Bir anda gözlerim karardı. Şu anda öyle yalnız hissediyordum ki kendimi..

Kollarımı ona doladığımı ve yanağımı göğsünün ortasına yasladığımı hayal ettim ama ona böyle dokunmaya hakkım yoktu. Sabah ki öpücük anlık bir olaydı. Artık kendimi böyle kaybetme lüksüm yoktu.

Tezgaha doğru yaslamıştım kendimi. Başım feci bir şekilde dönüyordu. Tanrım ne oluyordu böyle?

Yere doğru yığılırken her şey yavaşladı. Bütün olaylar film şeridi gibi önümden geçti. Başımın arka tarafının biraz acıdığını hissettim. Sonra... etrafım bulanıklaşmaya başladı. Lanet olsun! Her yer kapkaranlıktı.
Sanırım bilincimi kaybediyordum..

Kutlu! Bana bunu neden yapıyorsun?