The Man In The Rain
m e o w v i c
Mataimtim lang akong nakatingin sa lalaking nakahiga na tahimik at mahimbing na natutulog sa hospital bed sa aking harapan.
Napabugtong hininga ako. "Maam, hindi pa po ba tayo uuwi? Baka po magalit na ang Mommy mo" Tanong ni kuya Rogelio na para bang hindi mapakali.
"Sandali nalang po kuya" Sabi ng hindi tumitingin sa kanya. Nakatutok lang ang antensyon ko sa lalaki na walang muang sa paligid niya na natutulog sa aking harapan.
He really look like an Angel. Bulong ko. hindi ko maikakaila ang itsura niya. his face was so perfect na tila alikabok na mismo ang mahihiyang tumapit dito.
"Maam ba ka po matunaw" Bigla akong napatigil sa sinabi ni kuya Rogelio. naramdaman ko na parang nag init ang mukha ko.
"K-Kuya Rogelio naman!" Sabi ko, Natawa ng mahina si Kuya Rogelio. napanguso ako at nakadama ng hiya. I just observing his face lang naman eh.
Since I was a child nagtatrabaho na samin as personal and family driver sa amin si Kuys Rogelio kaya close na talaga kami at saka hindi lang naman kasi driver ang turing ko sa kaniya kundi para ko na rin siyang tunay na Tatay at anak naman ang turing niya sa akin. Minsan nga hinihiling ko na Sana nga tatay ko nalang siya dahil mas anak pa ang turing niya sakin kesa kay Daddy. drama diba?
"Maam okay lang po ba kayo?" Nag aalalang tanong naman ni kuya Rogelio, lumingon ako sa gawi niya at nginitian ko nalang siya.
Napatayo ako nang biglang pumasok ang Doctor at lumapit sa amin. nilapitan niya yung lalaki na natagpuan namin at chineck niya ito. Humarap sa akin ang Doctor.
"Girlfriend ka ba ng pasyente?" Tanong niya, Agad akong napailing.
"H-Hindi po, ano po, ahm nahimatay po kasi siya kanina" Nauutal kong sabi, Tumingin sa aking ang Doctor at tumango.
How could he thought na girl friend ako nitong lalaki. eh hindi ko nga to kilala. napasulyap ako sa lalaki na hanggang ngayun ay wala paring malay. Hmm being his girl friend is not bad at all.
"Well okay naman na siya, Hindi niya lang kinayanan ang lamig at pagod kaya siya nilagnat at nahimatay. kailangan lang niya ng konting pahinga" She said habang tinitignan ang temperature ng lalaki.
"Macoconfine po ba sya?" Tanong ko. napakunot ako ng noo nang biglang natawa yung doktor sa sinabi ko
"No, miss. Hindi naman malala yung kalagayan niya, stress lang siya"
"G-Ganun po ba"
"Yes, are you sure na hindi ka niya girlfriend?" Nakangising tanong niya sa akin. Biglang naginit ang mukha ko hindi malamang dahilan.
"H-Hindi po!" Daing ko. Tumango nalang siya sa akin at ngumiti.
"Sige maiwan ko na muna kayo" She added while she chuckled. Napahinga ako. That Doctor is really playful.
Binalik ko nalang ang tingin ko sa lalaki na mahimbing paring natutulog. Sinuri ko ang kabuuan ng kanyang mukha. pinagmasdan ko siya. mukha talaga siyang natutulog na anghel, ang sarap niya lang panoorin habang natutulog.
Gaya ng sinabi ko his face is so perfect. Ang tangos ng kanyang ilong, ang haba ng kanyang pilik mata at ang pula ng kanyang labi. kung kaming mga babae kailangan pa ng make siya naturally beautyfull para sa isang lalaki. Ngayun ko naappreciate ang kabuaan ng kanya itsura hindi katulad kanina na parang walang buhay, maputla at malungkot na parang puno ng sakit. pero now his different.
"Ang gwapo mo naman pala" Bigla kong nasabi, Bigla akong napakagat ng labi sa sinabi ko.
Gosh ano ba tong pinagsasabi ko!
Hindi ko talaga maiwasan mapatingin sa kanya. Dahan dahan kong hinaplos ang kanyang pisngi, hindi ko alam pero parang nag eenjoy talaga akong titigan siya. Pinindot ko ang nakakunot niyang kilay, natawa ako ng gumalaw ito at umayos
"Maam Mainedeline tara na po" Napatigil ako sa paghaplos ng mukha niya ng magsalita si Kuya Rogelio mula sa likuran ko.
"Shhh kuya Rogelio. opo, sandali lang" Pabulong kong sabi sa kanya.
Inabot ko ang aking bag at kumuha ako ng kapirasong papel at ballpen.
"There's a sunshine after the Rain- N" Kinuha ko yung Rosas na nakaipit sa libro ko ko at ikinabit sa sulat at ipinatong ko ito sa ibabaw ng lamesa sa kanyang gilid.
Dahan dahan akong lumapit sa kanya at muling kinabisado ang kabuuan ng mukha biya sa huling pagkakataon.
"Bye, Man in the rain" Bulong ko kahit alam kong hindi naman niya ako maririnig. Hinaplos ko ang nood niya at sa hindi malamang dahilan hinalikan ko siya sa noo.
Napangiti ako nang gumalaw siya.
Nag simula akong maglakad papalabas at dahan dahan kong sinara ang pinto
Sana maging okay ka na.
...
"Sorry Alden"
"No louis, please wag naman ganito"
"Sorry"
"Please Louis, h-hindi ko kaya"
"No, Alden. I know you can. Kaya mo" She said "at alam kong makakahanap ka ng mas better kesa sa akin, yung mas iintindihin ka, yung mas aalagaan ka..,at yung mas mamahalin ka kesa sa pag mamahal ko sayo"
"Hindi, ayoko! Gusto ikaw lang Louis. ikaw lang yung gusto ko! Ikaw lang yung mamahalin ko"
"Sorry Alden"
( Nang saktong pag sara ng pinto ng hospital saka naman nagising si Aldenico)
"Louis!" Sigaw ni niya na pilit bang hinahabol ang kanyang paghinga dahil bigla niyang napanaginipan ang babaeng mahal niya.
Napahawak siya sa kanyang dibdib nang nadama ang sakit mula rito nang biglang bumalik alaala ng kanilang huling tagpo.
"Louis? Hindi! Hindi totoo ang lahat!" He murmured. Hindi siya makapaniwala sa nangyare sa kanila ng babaeng mahal niya.
Bigla siyang Napahawak sa kanyang ulo nang makaramdam siya ng kirot pero hindi ito sapat para hindi maramdaman ang sakit ng kanyang damdamin
Nilibot ang kanyang tingin sa paligid, puro puti at hindi pamilyar na lugar ang kanyang nakikita.
"Nasan ako-ah!" Napagiwi siya ng bigla nanamang sumakit ang kanyang ulo.
Kahit nahihirapan pinilit niyang bumangon upang makaalis sa lugar.
Nang itapak niya ang kanyang paa sa sahig bigla siyang nahilo at kamuntikan ng matumba buti nalang agad siya nakahawak sa lamesa.
Biglang may isang bagay na nahulog mula sa kanya. napatingin siya sa isang maliit na papel. Kinuha niya ito. Napakunot siya ng kanyang noo at hindi na pinagkaabalang basahin ito ipinasok niya nalang ito sa kanyang bulsa at nagmadaling magkalad paalis ng hospital.
