hoofdstuk 2

243 9 5
                                    

POV SCARLET

Een week na de aanval.

Kyle en in liepen door de gang naar de balzaal. De koning wilde al het personeel daar hebben voor een bespreking. Hij gaat vast vragen of Juvia nog steeds in het paleis is. Ik weet dat hij haar alleen maar terug wil voor het huwelijk. Ik weet niet wat hij van plan is, maar het is vast niet veel goeds. Daarom hebben Kyle en ik iedereen die in het paleis werkte bij elkaar geroepen. Zonder dat de koning het wist hebben we afgesproken, als we Juvia zien haar laten gaan en niet mee terug nemen naar het paleis. Iedereen was het eens met het plan.

we kwamen aan in de balzaal. Iedereen was er al. de koning stond op het podium.

"Ik ben blij dat jullie allemaal konden komen." hij keek de zaal rond zoekend naar iemand. "maar waar is Juvia?"

"Ik heb haar niet meer gezien sinds de aanval!" riep ik naar de koning. hij keek me kwaad aan aan.

"Ik wil dat iedereen naar haar gaat zoeken! Ze moet en wil hier terug in het paleis komen!" schreeuwde hij. Iedereen werd stil en keek hem bang aan. Hij liep stampvoetend de zaal uit.

POV LYON (de koning)

Ik liep stampvoetend de zaal uit. Juvia komt terug of ze het nou wil of niet! Zonder haar mislukt mijn plan.

POV JUVIA

Ik werd wakker tegen de boom. Ik stond op en ging zoeken naar wat bessen in het bos. Nadat ik wat bessen had gevonden ging ik zoek naar een beek of rivier. Ik kwam er snel een tegen. Ik ging zitten dicht bij de waterval. Ik at mijn bessen.

Net toen ik wilde vertrekken, en op zoek gaan naar een dorp hoorde ik iemand huilen dicht bij de waterval. Ik liep naar de waterval toe. Achter de waterval. Ik ging naar binnen. Binnen zat een klein meisje met blauw haar te huilen (A/N zie afbeelding). Haar gezicht zat verborgen achter haar ogen.

Ze keek op en keek me bang aan.

"Rustig maar ik doe je niks. Mijn naam is Juvia. En wat is die van jou?" Vroeg ik aan haar.

"Mijn naam is Wendy."

"Waarom ben je zo verdrietig?"

"M-Mij draakje Sky is weg. Ze zorgde voor me toen mijn ouders storven. Ik kwam haar ooit tegen in het bos. Ik was toen nog best klein." Zei ze met een klein glimlachje. Wacht. Draken? Ik dacht dat die alleen in boeken bestonden! Maar aan de andere kant is het ook niet zo raar. Ik ben al zeven jaar niet meer naar buiten geweest. En we hebben zelf ook pegasus op stal staan in het paleis.

"Wow. Ze lijkt me erg aardig en belangrijk voor je."

"Dat is ze ook."

"Mag ik je vragen hoe oud je eigenlijk bent?"

"Ja hoor. Ik ben 12 jaar. en jij?"

"Ik ben 17. Waar woon je eigenlijk?"

"Hier."

"Zou je het leuk vinden om met mij mee te gaan naar de stad? We kunnen daar een kamer huren waar we kunnen slapen voor de nacht."

"Ja dat lijkt me leuk." Zei wendy met een glimlach. Ik glimlachte terug.

We liepen de stad binnen. Wendy staarde met open mond naar mensen.

"Zullen we een plek gaan zoeken om te slapen?" Vroeg ik haar en ze knikte. We liepen verder de stad in. We zagen een man van de ene naar de andere persoon rennen. Hij kwam naar ons toe rennen.

"Zeg alsjeblieft dat je kan zingen." Vroeg hij mij met puppy ogen.

"Ehm....een beetje?"

"Mooi!" Hij trok me mee. Ik greep Wendy's hand en ze rende achter ons aan.

"Wil je voor mij zingen in mijn hotel?" Vroeg hij toen hij stopte voor een hotel.

"Ehm....oké? Alleen als we kamer krijgen met twee bedden."

"Ja is goed. Kom om zes uur naar het restaurant."

"We zullen er zijn."

"O ja, bijna vergeten. Hier zijn de sleutels van jullie kamer. Er zal nog een kamermeisje langs komen voor wat jurken. Veel plezier met jullie kamer." Zei hij en liep weg.

Wendy en ik liepen naar de kamer. We gingen beide op onze bedden zitten. Niet veel later kwam een kamermeisje met de jurken. Wendy kreeg een mooie hemelsblauwe jurk die over haar knieën kwam. Ik kreeg een mooie donkerblauwe jurk die tot mijn knieën kwam.

Toen het tien voor zes was liepen naar het restaurant. Ze legde me uit wat ik moest doen. Tijdens mijn optreden zou Wendy in het restaurant zitten eten. Als ik klaar was met mijn liedje zou ik samen met haar gaan eten.

Het was zeven uur. Wendy zat in het restaurant en ik stond achter de gordijnen. De gordijnen gingen open en ik begon 'How do you love someone' te zingen.

"Momma never told me how to love
Daddy never told me how to feel
Momma never told me how to touch
Daddy never showed me how to heal

Momma never set a good example
Daddy never held momma's hand
Momma found everything hard to handle
Daddy never stood up like a man

I've walked around
broken
Emotionally frozen
Getting it on
Getting it wrong

How do you love someone
Without getting hurt
How do you love someone
Without crawling in the dirt
So far in my life
Clouds have blocked the sun
How do you love
How do you love someone
How do you love
How do you love someone

I was always the chosen child
The biggest scandal i became
They told i'd never survive
But survival is my middle name

I've walked around
Hoping
Just barely coping
Getting it on
Getting it wrong

How do you love someone
Without getting hurt
How do you love someone
Without crawling in the dirt
So far in my life
Clouds have blocked the sun
How do you love
How do you love someone
How do you love
How do you love someone

It's hard to talk
To see what's deep inside
It's hard to tell the truth
When you've always lied

How do you love someone
Without getting hurt
How do you love someone
Without crawling in the dirt
So far in my life
Clouds have blocked the sun
How do you love
How do you love someone

How do you love someone
And make it last
How do you love someone
Without tripping on the past
So far in my life
Clouds have blocked the sun
How do you love
How do you love someone
How do you love
How do you love someone
Someone"

Ik kreeg een staande ovatie van iedereen. Wendy keek me met twinkelde ogen aan. Ik lachte naar haar en liep naar haar toe. De rest van de avond zaten we alleen maar te lachen en te eten.

-----------------------------------------------------------hoop dat jullie het leuk vinden
Vote,comment & share






The Lost PrincessWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu