The Lost Princess

hoofdstuk 12

POV JUVIA

We waren de volgende fase, aarde. Ik kon de zin maar niet meer uit mijn hoofd halen.

Je krijgt je eerste hint voorbij het water

Wat betekent dat eigenlijk.

Voorbij het water...
Het water...
Water........."JUVIA!"

Ik werd uit mijn gedachten gerukt door Gray die mijn naam aan het schreeuwen was.

"W-wat?"

"Je loopt bijna tegen een boom op! Je lijkt in de wolken door iets." Zei Gray tegen me.

Ik keek voor me. Ik raakte een boom bijna met mijn neus aan. Hoe kon ik die boom gemist hebben!? Hij is enorm!

"Het komt doordat boek. Ik snap maar niet wat die zin betekent."

Siri kwam bij ons staan. "Misschien bedoelt het boek 'na fase 4'."

"Eh!?!?!" Zeiden ik en Gray tegelijk.

"Fase 4 is water, dus 'voorbij het water' betekent 'na fase 4'." Zei Siri op een 'duh' toon.

We keken haar geschokt aan.

"Jij wist het de hele tijd al!?!" Schreeuwde ik naar haar. Ze knikte alsof ik niet op haar schreeuwde.

Opeens hoorde we iets zoemen en een gil. Ik keek achter me. Wendy rende weg van een horde wespen.We rende achter haar aan.

Even later stopte we buiten adem van het rennen. Ik hoorde iets ritselen. Ik keek achterom. Er was niemand meer. Waar zijn ze gebleven?

Ik hoorde weer wat ritselen en toen werd alles zwart.

Even later werd ik wakker. Ik zat vastgebonden met lianen. Naast me lagen Gray, Siri, Ace en Wendy. Ace en Wendy waren nog steeds buiten bewustzijn.

Gray keek me aan. "Gelukkig je bent wakker." Zei hij opgelucht.

"Waarom zitten we vastgebonden?"

"Een monster..." "Nee, WENDY!" Schreeuwde Siri.

Ik keek naar Wendy. Een monster ,wat eruitziet als een grote vleesetende plant, pakte Wendy op. Hij deed ze mond open om haar op te eten.

Ik probeerde bij mijn wapens te komen, maar het lukt niet.

Ik hoorde wat lianen breken. Siri stond op en rende naar het monster. Ze doodde hem met een klap. Wendy viel op de grond.

Siri maakte ons allemaal los. Ik liep naar Wendy en Ace toe. Ze waren nog steeds bewusteloos.

We namen ze mee naar een grot wat we hadden gevonden. Even later werden ze wakker.

"Wat is er gebeurd?" Vroeg Ace.

"Ja, ik kan me niets herinneren." Zei Wendy.

Siri, Gray en ik keken elkaar aan.

"We werden gevangen genomen door een monster en Wendy was bijna opgegeten door dat monster. " Zei Siri.

Wendy werd bleek en begon te trillen. " B-bedankt d-d-dat jullie m-mij gered h-he-hebben." Zei Wendy met een trillende stem.

De rest van de dag hebben we monsters verslagen. Het werd nacht. Siri en ik gingen hout zoeken, terwijl Gray en Ace gingen jagen. Ik snap niet waarom, maar ze wilden niet dat wij nog eens een keer gingen jagen. Wendy zou opzoek gaan naar wat besjes om te eten.

POV ???

Ik liep rond door het bos. Ik kwam dichterbij de grot. Ik hoorde stemmen en verstopte me achter een boom. Er rende twee meisjes en twee jongens langs me. Gelukkig zagen ze me niet.

Ik liep naar de grot toe. Er was nog een iemand bij de grot. Het was het schattigste meisje dat ik ooit heb gezien!

Ik sprong uit de bosjes en greep haar.

POV WENDY

Ik was besjes aan het plukken bij de grot, totdat ik werd geteckeld. Ik viel op de grond en toen werd alles zwart.

Ik werd wakker op een open plek in het bos. Ik voelde wat op mijn hoofd zitten.

Ik voelde wat het was........het waren konijnen oortjes!!!! Waarom heb ik konijnen oortjes op?

Ik hoorde iets achter me bewegen. Ik draaide me om. Ik zat nog steeds op de grond.

Voor me stonden groene schoenen waar ik nooit op zou kunnen lopen. Ik keek omhoog om te zien van wie die schoenen waren.

De schoenen waren van een meisje met wit haar dat tot haar schouders reikte. Ze had ook nog witte konijnen oortjes.

"Jij bent zo schattig! Mijn kleine bunny girl." Ze knuffelde me.

"Ehhh!?!" Zei ik.

Ze liet me los. "Wat is er little bunny?"

"Wendy!" Voor ik iets kon zeggen hoorde ik een bekende stem mijn naam roepen.

"Juvia! Ik..." iemand legde zijn hand op mijn mond en trok me mee.

POV JUVIA

T

oen Siri en ik terugkwamen bij de grot was iedereen er behalve Wendy. We zijn al een halfuur naar haar opzoek en het word steeds donkerder.

"Wendy!" Riep ik voor de zoveelste keer.

"Juvia! Ik..." Hoorde ik Wendy roepen. Ze was dichtbij.

We rende naar waar het geluid vandaan kwam. We zagen een schaduw er met Wendy vandoor gaan.

De schaduw was veel sneller dan ons. We konden ze niet meer bijhouden.

"Iedereen! Aan de kant!" Schreeuwde Ace.

We gingen aan de kant, terwijl Ace een mes naar de schaduw gooide. We hoorde een schreeuw en de schaduw viel op de grond. We rende ernaar toe.

Voordat we bij Wendy konden komen stond de schaduw op. Het was een meisje met konijnen oren. (Zie afbeelding)

Wendy lag naast haar op de grond.

"Geef ons Wendy terug!" Zei ik.

"Blijf van mijn little bunny af!"

Ze begon ons aan te vallen. Ze kan nog best goed vechten, maar wij zijn beter. Na tien minuten hadden we haar verslagen.

Ik liep naar Wendy toe en hielp haar overeind.

"Sorry dat ik me liet vangen."

"Het had ons allemaal kunnen gebeuren. Kom op. We hebben nog maar een fase te gaan." Zei ik tegen haar en we gingen naar de volgende fase.