Mürekkep damlayan kılınç

Kürşad ve Kırk Ceri

Kürşad ata buyruk verdi,
Hücum etti kırk ceri,
Gözün gördüğü kırk erin,
Her biri bin ere bedel idi,

Savruldu kılıçlar, salındı oklar,
Koptu,kol,bacak ve başlar.
Akın Akın saldırdı kahpe yağı,
Oluk oluk aktı çinli kanı!

Durmadı yiğitler durmadı,
Var güçleri ile pusat salladı,
Düşman kanı ile yıkandı,
Çünkü damarda akan bu kan, kutlu kandı.

Kürşad, o nasıl kutlu ad!
Bedeninde ok gelmemiş,
Kılınç değmemiş,
Kargı cizmemis,
Tek bir yer kaldı mı Kürşad!

Bitmedi yağı bitmedi,
Yiğitler kestikce,başkaları geldi,
Dizler de, bileklerde derman kesildi,
Birer, birer toprağa düştü ceri,
Teker teker ucmaga vardı, ceri.

Gök gürledi, bu vuruşa,
Yağmur değdi Kürşad'a ,
Yıkandı bedeni,bulaşan çinli kanından,
Gök'den geldi çağrı,
Vey ırmağı ağladı,
Son yağıyı vurupda, vardı ucmaga,
Tini yükseldi göklere,
Adı destan dillere,
Cansız bedeni ile düşman korkutandı,
Pusatlarını ölünce dahi bırakmayandı,
O Kürşad' dı!
İhtilal ateşi ile yanandı!
Ateşi ile yakandı!
Adı da,Tini de Kutlandı!