Mürekkep damlayan kılınç

Sonbahar Bir Başkadır Bende

Sonbahar,bir başkadır bende,
O ve ben çok benzeriz,her yönde,
Asıl mevzu, yavaş yavaş yitmekte,
Sessizce ve kimsesizce, gitmekte

Sonbahar,bir başkadır bende,
En sevdiğim mevsim ve,
Bir nebze de kendimi gördüğüm sahne,
Soluk ve sönük, ama başkadır görmesini bilene.

Sonbahar başkadır bende,
Pek çoğu hor görür, kışı getirdi diye,
Dedim ya işte,görmesini bilene,
Bahar feda eder kendini, kış değmesin diye,çiçeğe.

Sonbahar başkadır bende,
Tüm süslerden arınmış,gerçek yüzü ile,
Büyülü ve bir o kadar da sade,
Benzer bir kadının ağlayan haline.

Sonbahar başkadır bende,
Yavaşça süzülürken yaprak yere,
Kadının göz yaşı gibi düşer, ama yükselir aslında göğe,
Sessiz ama çok şey anlatır, duymasını bilene.

Sonbahar başkadır bende,
Yapar kafasına estiğince,
Gider gönlünce,
Ama unutmaz bekleyeni özlemle.

Sonbahar başkadır bende,
Ama dedim ya işte,
Dinlemesini değil, duymasını bilene,
Bakmasını değil, görmesini bilene,
Bende öyleyim işte,
Beni duy, boşadır sakın dinleme,
Beni gör, boşadır bakmak ne çare,

Sonbahar büyüsüne kapılıp da,dalından yere varmak için kopan son yaprak varmadan yere,
Bul beni, yağmur damlası ve toprak tanesinin buluşması gibi,
Tenleri birbirine değdiğinde,
O huzur veren koku yayılırken,
Bul beni, hava puslu olsun ve bulutlu,tam bir ihtilal havası olsun, yağmur yağsın ama fazla degil hafifçe, ve ağır ağır süzülürken damlalar tenimden,
bul beni.
Hücum et gönlümun surlarına, hücum et tüm sevginle, yen maziden kalan,beni içten içe yaralayan gönlümun muhafızlarını,
Kır benim kendi ellerimle vurdugum o koca kilidi, kır gönlümun kapısını,
Kır ve dik gönlümun burclarina sevda sancağını, öyle bir dik ki o sancağı ebediyete kadar dalgalansın, ve öyle kutlu fethet ki gönül kalemi ebediyete kadar senin kalsın.
Dedim ya sonbahar başkadır bende,
Kendimi bulurum bu mevsim görünümlü,benlikte.
Sonbahar,yolcusun biliyorum,
Tez gel, aman özletme...