Love Me|KaiSoo

15.Bölüm

-Kai-

"evet anne, evet geliyorum."

"..."

"Alışamadım sadece" annem yakınırken sadece duvara bakıyordum. Haklıydı, bilmediğim ülkeye gelmek benim neyimeydi? Ne kazandım ki? Kaybettiklerim kazandıklarımdan çoktu.

" tamam anne" dedikten sonra telefonu kapatmış bir damla yaşın yanağımdan süzülmesine izin vermiştim. Kapının çalındığını duyunca oturduğum yerden kalkıp kapıyı açtım. Tao kızarmış gözlerle bana bakıyordu

" gidiyormuşsun" dediğinde tek yapabildiğim başımı onaylamaktı. Gözyaşları yanaklarından süzülürken bana sımsıkı sarıldı( lan ben bunların dostluğunu yerim)

"gitme Jongin"

" acı çekiyorum Taozi" dediğimde daha da sıkı sarıldı. Ne yapabilirdim ki, gitmekten başka

-Kyungsoo-

Başım ağrıyor olmasına rağmen o yüksek sesteki müziğin içinde oturmuş karşımda ki çıplak kadınları izliyordum. Hiçbir şey hissetmiyordum onlara karşı. Peki Jongin' e hissettiğim şeyler neydi? Gerçekten aşık mı olmuştum ben o'na yoksa bu bir aldatmaca mıydı? Yanıma yaklaşan kıza baktım, hiçbir şey ifade etmiyordu benim için, etten bir parçaydı sadece. Saçından tutup kendime çektiğimde iğrenç bir şekilde gülümsedi ve midemin bulandığını hissettim. Geri ittiğimde tezgahın üstüne içkinin parasını bırakıp çıktım. Bu hayal olmalıydı elimde değildi artık. Kabullenmeli miydim artık bazı şeyleri. Lanet olsun.

Ben Jongin 'e vurulmuştum.

Sabah uyandığımda bir şeyler ters gidiyormuş gibi hissediyordum. Yanlış giden bir şeyler vardı, telefonumum melodisi doldurdu sessizlikle hüküm giymiş odamı

" efendim Chanyeol"

"Jongin gidiyor"

" ne?"

" Evine geri dönüyor Kyungsoo onu durdur"

" neden ben?"

" aptal , hepsinden çok , hepsinden iyi tanıyan benim seni, ona boş olmadığını biliyorum. Sik kafalı gibi davranmayı bırak ve git ona açıl. Aksi taktirde 10 yıl boyunca bir daha buraya gelmeyecek ve sen o 10 yıl içinde pişmanlıkla çürüyeceksin"

" Chanyeol"

" adresini sana atar- ne cidden mi?"

" ne oldu"

" hayat klişe derdin ya dostum şimdi gerçekten klişe çünkü Jongin şuanda havaalanında git ya da pişmanlığınla çürü" dedikten sonra telefonu suratıma kapatmıştı. Ne yapacağımı, nasıl hareket edeceğimi bilmiyordum, kitlenmiştim ve zihnimde dönen tek bir şey vardı o gidiyordu.

Gidemezdi, beni habersizce kendine alıştırdıktan sonra gidemezdi.

Bu kadar basit değildi gitmedi, gitmezdi, izin vermiyorum gitmesine. Üstümde ki gecelikleri umursamadan cüzdanımı aldım ve dışarıya çıktım, belki de Tanrı bana acımış ve bana taksiyi göndermişti, hiç vakit kaybetmeden binmiş ve havaalanına sürmesini söylemiştim. Soğuktan donan vücudumu ne de taksicinin bana attığı tuhaf bakışları umursuyordum. Zihnimi, kalbimi kaplayan korkuyla mücadele ediyordum. Gidemezdi, aşkı kabul etmişken gidemezdi. İzin veremezdim ona. Bir damla usulca süzüldü yanağımdan, elimin tersiyle sildim . taksici durunca parasını verip çıktım. İnsanların bana olan bakışlarını görüyordum ama hiç biri önemli değildi eğer bu masalın sonu mutlu bitecekse o bakışların düşüncelerin hiç biri önemli değildi. İçeriye girdiğimde Chanyeol 'ün söylediği porta gittim her yer doluydu, nasıl bulacaktım onu nasıl bulabilirdim ki. O benim kaybolmuş yarımımdı elbet bulurdum. Bir beden gördüm uçuş kapısına ilerlemekte olan. Siyah saçları şapkanın altına sıkıştırılmıştı

"Jongin" diye bağırdığımda herkes bana bakmakla beraber o beden de durdu

"Jongin gitme" dedim çaresiz çıkan sesimle"

"Jongin gitme yalvarırım gitme Jongin. Özür dilerim aptalım ben. Dünya da görebileceğin en büyük aptal benim. Sevgi nedir bilmeyen bu aciz bedenim senin o saf sevgini kaldıramadı. Kabul edemedim ben, nasıl edebildim ki ilk defa birini sevmeye başlamıştım. Seni kırdım, üzdüm biliyorum ama seni seviyorum. Bunu kalman için söylemiyorum sadece seni sevdiğimi bilmeni istediğim için söylüyorum. Sana aşığım ben Jongin. Gitme Jongin, lütfen gitme ne istersen yerine getirme razıyım. Beni sensiz bırakma zaten 18 yıldır sensiz yaşıyorum bundan sonra da beni bırakma. Seni seviyorum Kim Jongin.."

Biliyorum sizi çok bekletmekle beraber kısacık bir bölüm yazdım ama inananın artık bu hikaye yazma isteğim yok. Neden bilmiyorum ve final yakındır.