Wonden

hoofdstuk 3

Diezelfde avond had Liselotte nog het rapport van de schouwarts in haar handen geduwd gekregen, en daarbij de Duitse collega.

In het autopsierapport stond niet veel verrassends, behalve dat er sporen van verdovende middelen aangetroffen waren en haar alcoholpromillage op 0,9 lag. Wat op ongeveer drie glazen bier duidde. Liselotte speculeerde niet over hoe het slachtoffer de verdovende middelen binnen had gekregen, haar collega daarentegen wel.

'De dader moet het in haar glas gedaan hebben, hoe zou ze het anders binnen moeten krijgen'.

'Zelf ingenomen' antwoordde ze kortaf.

'Zo iemand heeft z'n humeur vandaag'

Boos kijkt Liselotte naar de lange slungel voor haar. Ze had er een hekel aan als iemand zich met haar werk bemoeide.

'Wil je anders wat gaan drinken straks? Beetje ontspannen. Je weet wel plezier hebben'.

'Nee, dank je' Liselotte klonk geïrriteerd.

Jelle keek haar met een pruillip aan. Boos pakte ze het rapport van haar tafel en liep door de recherche ruimte, naar het kantoor van Carla.

'Mevrouw Vreeswijk!'

'Wanneer ga je nu toch eens Carla zeggen' onderbrak haar baas haar.

'Ik kan zo niet werken' Liselotte sloeg haar armen over elkaar en tikte zenuwachtig met haar hak op de vloer van het kantoor.

'Hoe bedoel je Liselot?'

'Die Duitser, ik kan niet met hem werken'. Ze wachtte tot Carla haar zou bevrijden van die idioot.

'En toch zal je moeten'

'Kunt u.... je er niks aan doen?' ze zag hoe Carla haar hoofd schudde.

~

Toen Liselotte haar voordeur op slot gedraaid had vervolgde ze meteen door naar de bank in de woonkamer om er daarna vol op neer te ploffen. Het was een zware dag geweest en rust was ook het enige op dit moment van de dag waar ze immens naar snakte.

Wanneer Liselotte met een ruk wakker schrikt van een vallend glas, begint ze zo hard te gillen als ze kan. Deze wordt echter meteen gedempt door een hand die zich stevig tegen haar mond drukt. Liselotte zette haar tanden vol op elkaar, ze had geluk, Liselotte had zijn vinger beet. De man in haar huis slaakte een kreet van pijn.

Onhandig kwam ze van de bank en zette het op een lopen naar de voordeur. Haar handen grepen naar de klink. Kut op slot. Liselotte zocht naar de sleutel op het kastje, haar vingers trilden zo hevig dat ze het schaaltje waarin de sleutel zou moeten liggen onhandig op de grond stootte. Liselotte hurkte om het metalen voorwerp te zoeken tussen de scherven. Haar handen haalde ze open langst de stukken van de gebroken schaal, waar was die verdomde kutsleutel. Als ze een schaduw op de deur ziet verstijft Liselotte.

Ze voelde een voet tussen haar schouderbladen komen, en hoe ze met een smak tegen de grond word gestampt. De zijkant van haar voorhoofd schampte een scherf. Ze wilde een gil uitslaan van de immense pijn die ze in haar lichaam voelde, maar voor dat ze het wist werd een doekje tegen haar mond geduwd. ze wilde vechten, ze wilde het licht kunnen blijven zien, maar een immens sterke vermoeidheid overvalt haar.