Minho: Алив ээ!! Ийшээ.
Би: Заза
Бид хоёр оньс дотор гүйж байна. Оньс дотор тийм ч онцгой содон зүйл байхгүй байлаа. Ханыг нь ороонго өвсөөр хучигдаж, энд тэндгүй ногоон зүйл байв.
Би: Хээе! Энэ ногоон зүйл юу вэ?
Minho: Грийвэрийн шүлс гээд ярвайв
Би: Eww....
Бид дахин гүйж эхлэлээ. Би түүнтэй зэрэгцэн гүйж байв. Тэр үнэхээр мундаг юм. Энэ ээдрээтэй зүйлсийг бүгдийг нь цээжилсэн байна гэдэг.... Ухаантан юм биш үү?? Minho баруун зүүн хэмээн надад зааж, би түүнийг даган гүйнэ. Их хэцүү санагдаж байх чинь...
Minho: Хүлээ гээд нэг зүйл рүү дөхөж очлоо. Тэгээд нэг гонзгой бөөрөнхий зүйл бариад гараад ирэв.
Би: Энэ юу вэ?
Minho: Сайн мэдэхгүй юм. Энэ асахгүй байх юм? Хэмээн жижигхэн дэлгэц шиг зүйлийг арчингаа хэллээ.
Би: Алив өгөж бай даа гээд эргүүлж тойруулж харан, цохиж үзлээ.
Minho: Заза эвдэрсэн байх. За буцах хэрэгтэй байх.
Би: Ийм хурдан?
Minho: Ойрдоо хаалга их эрт хаагдаж байгаа. Тиймээс явсан нь дээр. Наадхаа наанаа тавьчихаа. Шал хэрэггүй эд байна.
Би: Заза *тавиад гүйх*
Бид дахин гүйсээр.. Би түүнийг одоо ч биширсээр байна!! Ер нь цаашдаа биширэх байх... Түүний юм сайн цээжилдэг тархийг....
Бид удаан гүйсны эцэст хаалгаар орж ирлээ.
Би: Ёохх амжлаа.
Minho: Тэглээ шүү. За одоо тэгээд дахиж ормоор байна уу??
Би: Сонирхолтой зүйл биш л юм. Гэхдээ л... Хүсэж байна *инээх*
Minho: пшш. Би залхаж байхад чи дуртай байх гэж!! Амьдрал үзээгүй л байна даа залуу хадагтай *урагшаа харах* Өө миний хонгор гээд гүйж ирж байгаа Alice-г тосон тэвэрлээ.
Alice: Яасан эрт гүйдэг юм бэ!! Хүнийг унтаж байх хойгуур явчихсан байх юм.
Minho: Уучлаарай даа. Алив ахыгаа байхгүй байхад санасан уу?
Alice: Ах гэнэ шүү!! Санасан шүү. Зөндөө их гээд үнсэлцээд эхлэлээ.
Би: Кхмм *ханиалгах*
Тэр хоёр үнсэлцэхээ болин над руу хараад: Чи байсан юм уу?
Би: Өө заза алаад хаячихлаа л даа.
