Married to my Ex-boyfriend

{ MTMEB 8 }

{ MTMEB 8 }

Sountrack for this chapter:
Dancin' away with my heart by Lady Antellebum.

Enjoy :)

Meisha's pov.

Hindi ko alam. Basta pumayag nalang ako bigla sa kagustuhan niyang magbeach.

Kanina habang nasa byahe kami, niisa walang naglakas loob magsalita o di kaya eh yung magusap ng mahaba-habang kwentuhan. Aaminin ko, sobrang awkward ng sitwasyon namin ngayon.

Kasi naman diba, ex ko siya, ex niya ko tapos ano? Sa isang iglap bigla nalang kaming ikakasal? ang tindi naman nun.

Atsaka ayoko naman ng ganito. Kumbaga parang set up lang yung nangyari samin.

Kung ikakasal man kami, gusto ko 'yung totoo. 'Yung tipong maglalakad ako papunta sa harap ng altar tapos hinihintay ako ng pinakamamahal ko. 'Yung ganun 'yung gusto ko, eh  Hindi 'yung ganto na iaarrange marriaged lang.

Atsaka uso pa pala 'tong trip na 'to? Akala ko nung sinaunang taon lang. Hanggang ngayon padin pala.

Inayos ko 'yung suot kong see through sando. Naka bikini top kasi ako at maong shorts. Siguro maglalakad lakad muna ako sa seashore. Maaga aga pa naman at hindi naman ako gutom.

Nakita ko naman si Drake na naghahanda ng pagkain pagkababa ko.

"Saan ka naman pupunta?"

Napatingin naman ako sa dereksyon niya at kitang kita ko naman ang likod niya. Nakasando lang siya at boxer. Magulo gulo pa ang buhok niya. Pero kahit ganun, kahit nakatalikod lang siya, ang gwapo na kaagad. 'Yung tipong ang lakas ng dating.

"Ha?"

Naguguluhan kong tanong. Hindi ko alam pero bigla akong napaiwas ng tingin nung bigla siyang lumingon sakin.

"Saan ka pupunta?"

Inulit niya yung tanong habang nakatitig sakin. Hindi naman ako makatingin ng deretso sakanya. Ewan ko ba pero feeling ko matutunaw ako sa bawat titig niya.

"Maglalakad lakad lang."

Sabi ko at tumingin naman sakanya ng deretso. Nagkibit balikat lang siya at umupo na sa mesa.

"Kumain kana muna. Maaga pa naman. Pwede naman tayong maglakad lakad mamaya."

Napakunot naman noo ko at umupo nalang din. Dederetso sana ako palabas ngunit dito ako dinala ng paa ko.

Breakfast palang 'to ah. Pero ang dami ng nakahain sa mesa.

"How's life?"

Napatigil naman ako sa tanong niya. How's life my ass.

"Better than ever. And now it gets worst because you're part of it. Again."

I said. Totoo naman. Maayos ang buhay ko kahit nung nawala siya. Hindi nga ako masaya, oo, pero nung lumipas ang panahon? Napagtantuan ko lang naman kung paano ako katanga. Nalaman ko na hindi mo kailangan ng iba para maging masaya. Choice mo 'yon. Kung magiging masaya ka o patuloy kang magiging miserable.

"I know. But due to the fact that im your backbone, again. Ops wait. Did you hear that? You need me im your backbone. 'Coz without me, you cant standalone."

What the hell? So anong gusto niyang palabasin? Na hindi ko kayang tumayo sa sarili kong paa? Aba bastos 'to ah.

"For your information, mister. You are not my backbone. I have my own. I can live with or without you. Kaya wag mong sabihin na hindi ko kayang mamuhay ng wala ka. Dont get too high on yourself."