Miłość na chodniku

ROZDZIAŁ 1

       Szłam ulicą w stronę przystanku. Dzisiaj oficjalnie zakończyłam gimnazjum i rozpoczęłam długo upragnione wakacje. Szłam i szłam, aż poczułam, że na coś się nabiłam. Gdy odwróciłam głowę w miejsce, gdzie zostałam ukłuta, okazało się, że nabiłam się na patyk od szaszłyka...

Mam na imię Karolina, mam 16 lat i mam najnudniejsze życie na świecie, polegające na leżeniu na sofie i obżeranie się popcornem. Wbrew pozorom nie jestem gruba.                                                                     Moja rodzina też nie jest zbyt wyjątkowa. Moi rodzice to prawnicy i praktycznie nie ma ich w domu, co ma swoje plusy i minusy, ponieważ muszę się opiekować moim bratem, który jest nieznośnym grubasem. Plusem ich nieobecności jest to, iż mogę wychodzić o każdej porze.                                                     Poczułam na sobie czyjś wzrok. Gdy się odwróciłam, zobaczyłam, że patrzy się na mnie jakiś idiota w różowej czapce. Pomyślałam, że jest gejem. Miał na sobie zieloną ramoneskę i podarte jeansy.                Puściłam mu oczko. - i tak zaczęła się nasza historia ...   Uśmiechnął się do mnie, a ja mu pokazałam język. Zaczął się śmiać, a ja mu wystawiłam środkowy palec. Obok mnie stała starsza pani w brązowym moherze. Patrzyła się na mnie tak, jakby ujrzała ducha. Zaczęłam się śmiać, a tajemniczy chłopak podszedł do mnie i szepnął mi do ucha.

- Jestem Marcel. - Przy okazji opluł mi szyję.

- Fajnie.  Ja jestem Karolina.

- Kojarzysz mnie?

-Nie.

- Chodzimy razem do szkoły.

- A, ja właśnie ją skończyłam.

- Ja też. - odpowiedział ze śmiechem.

- A, już kojarzę, chodziłeś do klasy ,,e,, ?

- Tak, tak. A ty do ,,f,, ?

- Yhym. - nie umiem udzielać fajnych, krótkich odpowiedzi.

- Mam w domu fajne grabie, jak chcesz możesz do mnie wpaść. 

- A co będziemy robić? Nawet cię nie znam ... - powiedziałam zdezorientowana.

- Już mnie znasz. - odparł ze śmiechem- A co do twojego pytania-będziemy grabić razem liście.