Run Away / Ashton Irwin ( Nederlands )

14.

'Shit.'

Ashton stormt op Michael af, die snel van me afkroop. Michael's ogen straalden angst uit en was zo bang dat hij niet kon nadenken over wat hij moet doen. Zou hij weg lopen? Nee, want hij is geen mietje. Zou hij met Ashton beginnen vechten? Nee, want hij was helemaal bevroren. Het enigste wat hij kon doen is Ashton op hem af laten komen.

Ashton duwt hem recht en tegen de dichtsbijzijnde muur en kan hem een centimer van de grond halen, door aan zijn nek te grijpen. Ondertussen kon ik van de grond komen en ik kan alleen maar kijken wat er nu gaat gebeuren.

'Wat zei ik over haar aan te raken?' Zegt Ashton met een diepe, ruwe stem.

Toen Michael niets zei en hem alleen maar in zijn ogen kijkt met die angstige ogen, raakte Ashton meer gefrustreerd en grijpte hem wat steviger vast aan Michael's nek.

'Wat zei ik, huh!?' Zegt Ashton, nog kwader. Michael laat een 'euh' van zijn lippen onstnappen, maar als hij dieper in de ogen van Ashton kijkt, begint hij te brabbelen.

'Je-je zei me om haar niet aan te raken.' Kon Michael eruit halen in 1 adem. Wel, de adem dat hij nog over had. Ashton's ogen verzachten, maar blijven nog steeds met een kwade uitdrukking staren en laat Michael zachtjes weer op de grond komen. Ashton stapt een beetje naar achter en draait zich om, om me te zien staren met angst, juist dezelfde uitdrukking als Michael. Maar ik kijk niet alleen met angst toe, maar ook met opluchting. Wat kon er gebeuren als Ashton niet terugkwam?

'Ik, we laten je niet eens 1 dag alleen met haar en je kan je poten niet van haar af houden, godverdomme.' Ashton kijkt naar Michael. 'Ik kwam gewoon terug omdat ik mijn portemonnee ben vergeten en dan zie ik dit.' Hij brengt een hand door zijn krullend haar. "Typisch" zeg ik in mijn hoofd, "maar godverdomme, wat ben ik blij dat hij zijn portemonnee heeft vergeten."

Ashton's luide ademhaling en zijn bewegingen stoppen opeens. Na een secondje kijkt hij weer strak in Michael's ogen.

'Ik kan je nu niet vertrouwen met haar alleen.' Zegt hij en zijn ogen zakken weer naar de grond en kijken weer op naar mij.

'Michael, neem je spullen en stap in de auto.' Zegt Ashton.

'Huh? Maar-' 'Nu meteen!' Valt Ashton hem in de reden en Michael rent wel van de shock naar zijn kamer.

'Ellen, jij stapt al in de auto. Ik neem je spullen wel.' Zegt Ashton en ik kijk met een verwarde blik naar hem.

'Wat? Moet ik meekomen?' Vraag ik en hij knikt.

'Ja, of wil je liever hier blijven met die sexueel frustreerde man?' Vraagt Ashton en trekt zijn rechter wenkbrauw op.

'Euh, nee bedankt.' Zeg ik zacht en wil al met een gebogen hoofd wegstappen, toen ik toch wel een belangrijke vraag te stellen had. Eigelijk heb ik 2 belangrijke vragen.

De eerste is: 'Is dit een gevaarlijke opdracht?' Waarop hij antwoordt. 'Ja, toch wel.' Zijn ogen gaven een duidelijke bezorgdheid.

De tweede is: 'Kan ik sterven?' 'Ja, wij 4 kunnen ook sterven.' Een korte stilte, waar we beide een soort angst doorslikken. 'Maar maak je geen zorgen, ik-wij verdedigen u.' De angst en bezorgdheid verdwijnt in zijn gelaatsuitdrukking en kijkt weer strak en zelfzeker naar mij. 'Nu, naar de auto jij.'

Ik stap langzaam naar de deur en toen kwam Michael net met zijn spullen. Ik hoor Ashton nog zeggen: 'Dit is de laatste keer, of...' Dan hoor ik een spottende lach. 'Of wat? Je bent niet veel zonder mij, Ashton. En dat weet je.' Toen stapte ik naar buiten en zag eindelijk hoe het er buiten uitziet.

De zon die hoog in de blauwe lucht straalt.

Nu weet ik wat ik echt heb gemist. En het is niet alleen dat, maar ook mijn mama.

Maar wat me opvalt is dat er geen huizen rond om mij is, alleen droge grond die wel kilometers ver kunnen gaan. Dat was dan het moment dat ik weer in de hel val.

'Nee nee, jij gaat zo niet naar buiten.' Lacht Calum, terwijl hij uit de auto stapt met een doek in zijn handen.

En ik val dieper in hel.