Run Away / Ashton Irwin ( Nederlands )

7.

7 juli, maandag. Middag, 12:15

Ik zit op de achterbank van de man zijn auto, te wachten op hem. Hij was zijn portemonnee vergeten, de idioot. Als hij geen blinddoek rond mijn ogen heeft vastgeknoopt, touw rond mijn beide handen heeft vastgemaakt en dat kinderslot niet had, kon ik al lang weglopen. Maar als ik kon weglopen, heeft hij zijn auto om me in te halen en moet ik een dag zonder voedsel, zonder licht en met een persoon ofzo, in de kelder blijven.

Ik hoor hem de auto in stappen, de auto starten en meteen gas geven, waardoor ik mijn hoofd tegen de stoel bots.

Na ongeveer 10 minuten rijden, stopt hij eindelijk. Hij stapt uit de auto en na een second opent hij mijn deur. Hij haalt de blinddoek van mijn ogen en laat het touw rond mijn handen zitten hoe het is. Hij trekt me uit de auto en het eerste wat ik zie is een groot verlaten huis. En hier moeten we gaan 'shoppen'? Hij trekt me voort naar de voordeur van het huis en klopt erop.

"Mike, ik ben het!" Roept hij en de deur vliegt snel open. Daar staat een man met paars haar, dat is het eerste wat me opvalt bij hem. Hij heeft groene ogen en heeft een topje aan van the rolling stones met zwarte skinny jeans.

"Oh, hey Ash, hoe gaat het me u?" Zegt hij en geeft hem een high-five. Zijn blik gaat naar mij en hij kijkt me van top tot teen, hij leunt tegen de deur en wilt net zijn mond openen, maar hij is onderbroken door de man, Ash denk ik.

"We zijn hier voor de kleren, Michael." Zegt hij gefrustreerd en trekt mij mee naar binnen.

Het huis van binnen is heel erg groot, er is een grote en lange trap voor ons.

"De kleren zijn boven." Zegt Michael. Ash knikt en trekt me naar boven met Michael of Mike achter ons. Boven is er een lange gang met wel duizenden deuren.

"Welke kamer?" Vraagt Ash.

"Helemaal op het einde van de gang, de rechtse deur." Zegt Michael achter me. Ash knikt en trekt me weer mee. Wat zouden in al die kamers zijn?

"Schoon gat." Fluistert Michael in mijn oor en gaat nu naast mij stappen. Ik voel een rilling langs mijn rug lopen en slaag hem met mijn elleboog in zijn zij.

"Au!" Roept Michael en Ash draait zijn hoofd om te zien wat er aan het gebeuren is.

"Hij was even gestruikeldt." Zeg ik tegen Ash, maar ik maak geen oogcontact.

"De bitch heeft mij gestoten met haar elleboog." Roept Michael boos en Ash stopt met stappen. Ik kijk op naar Michael met mijn mond wijd open. Ik kijk snel op naar Ash met een bange blik en ik word aangekeken door wijde en donkere ogen.

"Wat deed je?" Zijn stem word luider en strenger.

"Hij-hij heeft schoon gat tegen me gezegt." Zeg ik met trillende stem. "En daarom sloeg ik hem." Zeg ik mijn zin af. Het lijkt stom hoe dat ik het nu zeg, maar ik laat niemand zoiets zeggen.

"Jullie zijn echt een bende kinderen." Zegt Ash en stapt weer verder. Ik laat mijn schouders opgelucht zakken en laat me weer meesleuren door Ash.

"Je hebt geluk dat Ashton hier is, anders..." Fluistert hij en ik kijk naar hem op. Hij negeert me, maar een lachje komt op zijn gezicht tevoorschijn. Ik wil net iets zeggen, maar we zijn op het einde van de gang en Michael gooit opeens de deur open en Ashton gooit me letterlijk in de kamer.

Het is een inloopkast, kleren hangen overal. Hoe komt hij aan die kleren? En wat zou hij anders doen als Ashton er niet was?

"Pak maar alles wat je wilt, ik kan toch niks doen met al die meisjes kleren." Zegt Michael.

Ashton trekt me mee naar de eerste rij kleren en kijkt ertussen. Hij pakt gewoon allemaal kleren, waarvan hij denkt dat ze me passen en ik zeg geen enkele woord. Ik zit gewoon te staren naar Michael die naar mij ook zit te staren met een kleine lach. Als blikken konden doden. Is hij nu al dood.

"Heb je geen ondergoed?" Vraagt Ashton. Wat? Michael breekt onze oogcontact en kijkt nu naar Ashton.

"Uhm, nee, denk ik." Zegt Michael.

"Je haalt wel alle kleren van dode meisjes, maar pakt het ondergoed niet?" Zegt Ashton verbaast. Wat? Dode meisjes? Ik zak door mijn knieën, maar Michael wijst op tijd naar me en Ashton draait zijn hoofd en zijn ogen vergroten. Zijn armen gaan rond mijn middel en vangt me op voordat ik helemaal op de grond viel.

"Je had de woorden 'dode meisjes' maar niet moeten uitspreken." Lacht Michael en Ashton rolt zijn ogen.

Ashton houdt zijn armen rond mijn middel totdat hij denkt dat ik stevig op mijn benen sta. Hij laat zijn armen los, maar houd ze nog een milimeter verder van mij. Ik voel me weer zwak en val weer een beetje door mijn knieën, maar Ashton's armen zitten weer rond mij en trekt me alweer op.

"Laat haar gewoon vallen, het kan geen kwaad dat ze een paar blauwe plekken heeft. Ik ga haar waarschijnlijk toch moeten vermoorden." Zegt Michael en Ashton stuurt een vieze blik naar Michael.

"We gaan." Zegt Ashton boos en legt mijn arm rond zijn schouder en zijn arm glijdt rond mijn middel. Hij pakt de kleren en sleurt me uit de kamer, als we Michael passeren, fluistert Ashton iets tegen Michael en sleurt me weer verder, de trappen af. Hij knoopt de blinddoek weer rond mijn ogen en sleurt me het huis uit en in de auto.

"Waar gaan we?" Vraag ik zachtjes.

"We gaan ondergoed gaan kopen." Zegt Ashton met een hint van schaamte.

"Waarom koop je dat allemaal voor mij, in films doen ze dat niet."

"Wel, schat, dit is realiteit en je zult wel zien."

"Waarom dood hij meisjes?" Vraag ik bijna fluisterend.

"Wat hebben ze tegen hem gedaan?" Vraag ik erbij.

"Wat doet hij tegen die meisjes?" Vraag ik ook nog.

"Wil je het echt weten?" Vraagt hij.

"Ja."

"Hij verkracht de meisjes die hij op straat vindt en als hij haar de volgende dag niet meer aanstaat, vermoordt hij haar. Alleen als ik er ben houdt hij zich tegen om aan geweren te komen. Hij is verslaafd aan ze." Ik bijt mijn lip.

Waar ben ik in beland?