Secret Identity

Κεφάλαιο 8

Από darkside_cookies:

I'm sick, and I'm tired too. 

I can admit, I am not fireproof  

   Κάπου σε ένα μαγαζί στην άκρη της πόλης, ο Άλεξ καταριόταν τη ζωή του ιδρώνοντας κάτω από το καινούριο πουκάμισο του.

   Το κλαμπ ήταν ασφυκτικά γεμάτο.

   Βέβαια, ήταν και όλο το Γουίθερβεϊλ είχε αποφασίσει να επισκεφτεί την παραλιακή. Έμοιαζε λες και μια μαύρη τρύπα σε άλλη διάσταση είχε ανοίξει γιατί πως αλλιώς θα μπορούσε να είχε εμφανιστεί τόσος κόσμος μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου; Ο μακρύς δρόμος ήταν γεμάτος καταστήματα, καφετέριες, μπαράκια και κλαμπ, τα οποία έδειχναν να ασφυκτιούν από τον κόσμο που τα κατέκλυζε. Παρέες θορυβωδών εφήβων περπατούσαν στο δρόμο, ζευγάρια αγκαλιάζονταν κάτω από τις θολές λάμπες των πεζοδρομίων, οικογένειες με μικρά και μεγαλύτερα παιδιά: όλοι είχαν βγει έξω για το μοναδικό ελεύθερο βράδυ της βδομάδας. Μέσα, τα μαγαζιά έδειχναν μπουκωμένα μιας και υπερβολικά πολλά άτομα προσπαθούσαν να χωρέσουν σε περιορισμένο χώρο, σώματα να κολλάνε μεταξύ τους, ανάσες, καπνός και η ανθρώπινη μυρωδιά να κάνουν την ατμόσφαιρα πνιγηρή γύρω τους. Η μουσική έκανε τα αυτιά του να πονάνε έτσι όπως αντιλαλούσε από τα ηχεία, διαπερνώντας τον ολόκληρο. Μπορούσε να νιώσει τις δονήσεις σε όλο του το σώμα από τις άκρες των παπουτσιών του μέχρι τις τρίχες των μαλλιών του και δεν θα παραξενευόταν αν τα τύμπανα των αυτιών του σταματούσαν να λειτουργούν. Ας ήταν καλά η Ρούμπι και η δυνατή μουσική της που τον είχαν προετοιμάσει για ακραίες καταστάσεις.

«Έχει πολύ κόσμο.» παραπονέθηκε ο Τέντυ κάπου από δίπλα του. Η φωνή του ίσα που ακουγόταν πάνω από τη μουσική και ας την είχε υψώσει πολύ πιο πάνω από το συνηθισμένο ήρεμο τόνο του. Φαινόταν αγχωμένος, μπορούσε να δει τους ώμους τους να κρεμάνε και τα χέρια του να τρέμουν από το άγχος, τα μάτια του να μην μπορούν να σταθούν κάπου παρά να ρίχνουν πλάγιες ματιές στα κορίτσια που τους συνόδευαν.

   Ειδικά στη Μάργκαρετ.

   Και εκείνη επίσης κοιτούσε συχνά προς το μέρος του. Κάθε φορά που τα βλέμματα τους διασταυρώνονταν ο Άλεξ μπορούσε να νιώσει σχεδόν τον ηλεκτρισμό που διαπερνούσε όλο το σώμα του φίλου του. Κάπου βαθιά μέσα του ήθελε να γελάσει με την όλη κατάσταση γιατί ο Τέντυ ήταν τόσο άβγαλτος σε αυτά τα θέματα. Από τότε που τον θυμόταν η σχέση του με τα κορίτσια περιοριζόταν στο περιστασιακό χαιρετισμό και σε αδιάφορα βλέμματα. Είχε μια κοπέλα πριν από ένα χρόνο περίπου η οποία τελικά τον άφησε επειδή όπως ισχυρίστηκε "δεν της έδινε αρκετή προσοχή και απασχολούταν υπερβολικά πολύ με τις σπουδές του για να ασχοληθεί μαζί της". Από τότε, ας πούμε, δεν είχε δοκιμάσει ξανά και τώρα ο Άλεξ τον είχε σύρει σε ένα κλαμπ αναγκάζοντας τον να αφήσει την εργασία του στη μέση ώστε να ζήσει λίγο τη ζωή του -αμαρτία- και σύντομα θα τον άφηνε να τα βγάλει πέρα μόνος του με το όλο θέμα του 'ραντεβού'. Εκείνη τη στιγμή ένιωθε σαν να κατάστρωνε κάποιου είδους σατανικό σχέδιο.