Secret Identity

Κεφάλαιο 6

Από darkside_cookies: 

Nothing is permanent in this wicked world, not even our troubles 

  Ο ύπνος του Άλεξ ήταν ένας μεθυσμένος λαβύρινθος όπου σκέψεις, αναμνήσεις, συναισθήματα και εικόνες μπλέκονταν μεταξύ τους σε έναν τρελό χορό. Τα πάντα γύριζαν και στροβιλίζονταν μέσα στο κεφάλι του. Όλο χρώματα και σχήματα που ζάλιζαν το κομμάτι του εγκεφάλου του που εξακολουθούσε να λειτουργεί ύστερα από το μεθύσι της προηγούμενης μέρας. Σιγανοί ήχοι και φωνές, εκρήξεις που έστελναν αναγούλα σε όλο του σώμα καθώς προσπαθούσε να συνέλθει. Να γλιτώσει από τη μαύρη άβυσσο που τον τύλιγε.

   Με τα χρόνια είχε καταφέρει να δημιουργήσει έναν οργανισμό καταπολέμησης του αλκοόλ που δεν του επέτρεπε να γίνει λιώμα. Όταν ήταν πιο μικρός, μετά από κάθε πάρτυ κατέληγε κλεισμένος σε κάποια τουαλέτα να ξεφορτώνεται το μεσημεριανό του φαγητό. Τώρα, όμως, η δύναμη της συνήθειας μαζί με την θέληση του επέτρεπαν να αντέχει το μεθύσι σε μεγάλο βαθμό. Από ό,τι φαίνεται, όμως, για μια ακόμα φορά είχε καταφέρει να ξεπεράσει τα όρια του καταναλώνοντας υπερβολικά πολλά ποτά. Είχε μπλέξει ποικίλες ποσότητες πολύχρωμων υγρών και μόνο τώρα βίωνε τα αποτελέσματα της απροσεξίας του, μιας απροσεξίας που θα πλήρωνε για το υπόλοιπο της μέρας.

   Δεν θυμόταν πολλά πράγματα από την προηγούμενη βραδιά. Μόνο σκόρπιες εικόνες: σφηνάκια να κατεβαίνουν, το πάρτυ στο σπίτι, τους καλεσμένους να χορεύουν, το Φρανκ να ρεζιλεύει για μια ακόμα φορά τον εαυτό του, τη Ρούμπι...

Είχε έρθει η Ρούμπι στο πάρτυ;

   Αναρωτήθηκε τι πολυμήχανο επιχείρημα είχε χρησιμοποιήσει για να την πείσει να διασκεδάσει λίγο. Θα πρέπει να ήταν κάτι πολύ έξυπνο για να είχε καταφέρει να υπερνικήσει το πείσμα της κοπέλας. Ίσως να την είχε δέσει σε καμιά καρέκλα, να την είχε φιμώσει και να την πότιζε αλκοόλ. Οι αναμνήσεις του ήταν αποσπασματικές και τυλιγμένες σε μια γκρίζα θολούρα. Η προσπάθεια του να θυμηθεί αποδείχτηκε επίπονη· έκανε το κεφάλι του να πονάει και να γυρίζει, σαν κάποιος να τον χτυπούσε με ένα αόρατο σφυρί.

   Όταν συνήλθε από το λήθαργο, το πρώτο πράγμα που συνειδητοποίησε ήταν πως το στόμα του ήταν απόλυτα ξηρό, λες και κάποιος είχε έρθει στον ύπνο του και είχε κλέψει όλα τα υγρά του σώματος του. Έτρεξε τη γλώσσα του στον ουρανίσκο του, κίνηση που αποδείχτηκε μεγάλο λάθος γιατί αυτή απλά κόλλησε εκεί, στέλνοντας μια αηδιαστική γεύση που έκανε όλο του το σώμα να ανατριχιάσει. Μόρφασε και έκανε να ανασηκωθεί με σκοπό να βρει ένα μπουκάλι νερό για να ξεπλύνει την αίσθηση.