Secret Identity

Κεφάλαιο 5

από limitted_freedom :

We take life for granted and only once we see it go do we realize we need to live our own.

Ήταν η πρώτη κηδεία που η Ρούμπι είχε πάει εδώ και χρόνια. Η οικογένειά της δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη και δεν είχε προλάβει τους περισσότερους θανάτους που συνέβησαν. Οπότε, όταν, μια βδομάδα μετά την πρώτη της συνάντηση με αυτόν τον Κριέιτορ, την πήρε τηλέφωνο η μητέρα της και της είπε ότι ο παππούς της πέθανε, πολλά προβλήματα έκαναν την εμφάνιση τους. Πρώτον, έπρεπε να παρατήσει τα πάντα και να πάει στο σπίτι της, το οποίο ήταν μία ώρα μακρυά από το Γουίθερβεϊλ. Δεύτερον, έπρεπε να κάνει ανασκαφή στη ντουλάπα της για να βρει ένα φόρεμα για την κηδεία, και μάλιστα και μαύρο. Τρίτον, έπρεπε να βρει έναν τρόπο να φτάσει μέχρι το σπίτι της χωρίς άδεια οδήγησης ή αυτοκίνητο. Η λίστα συνέχιζε, μα τίποτα δεν μπορούσε να συγκριθεί με το αίσθημα του κενού που ένιωθε στο στήθος της. Όταν το πρωτόμαθε, την είχε συνεπάρει ένας χείμαρρος συναισθημάτων. Έκπληξη. Απώλεια. Πόνος. Θλίψη. Μετά από μια ώρα που κλειδώθηκε στο δωμάτιό της και μούσκεψε το μαξιλάρι της με τα δάκρυά της συνεχόμενα, όμως, το ξεπέρασε. Σταμάτησε να κλαίει. Ξεχάστηκε. Και τελικά, όπως κάθε φορά που καταλήγει στο κρεβάτι της λόγω αρνητικών συναισθημάτων, κοιμήθηκε. Το επόμενο πρωί, μόλις ξύπνησε (που ήταν γύρω στις εφτά το πρωί, πράγμα που εξέπληξε δέοντος τον Άλεξ) πήρε μερικά πράγματα στην τσάντα της, φόρεσε το φουστάνι που είχε βρει το προηγούμενο βράδυ στην ντουλάπα της, ειδοποίησε τον Άλεξ ότι θα λείπει και πήρε ένα ταξί για το σπίτι της (το οποίο χρυσοπλήρωσε, αλλά ποιος νοιάζεται για λεφτά σε τέτοιες καταστάσεις;).

Ο παππούς της ήταν ο πατέρας της μητέρας της. Ήταν αυστηρός άνθρωπος, ΜΑ δίκαιος. Είχε φτιάξει μια υπέροχη οικογένεια, την οποία, αν και είχε τα στραβά της, η Ρούμπι ποτέ δεν θα άλλαζε.

Μπορούσε να παραδεχτεί ότι στην αρχή δεν είχε ιδιαίτερα καλή σχέση μαζί του. Ο παππούς της δεν συμπαθούσε τον πατέρα της και όταν παράτησε την μητέρα της μόλις έμαθε ότι ήταν έγκυος, οι υποψίες του είχαν απλά επαληθευτεί. Η μητέρα της είχε μείνει άφραγκη και όταν ζήτησε την βοήθεια του παππού της, εκείνος είχε αρνηθεί, λέγοντας ότι είχε κάνει το λάθος της και έπρεπε να μάθει από αυτό. Μετά από αυτό, η μητέρα της είχε κόψει επαφή με αυτόν, και δούλευε σαν σκυλί για να βγάλει αρκετά χρήματα για να μεγαλώσει την Ρούμπι. Όταν ήταν πέντε περίπου, χάρη σε μια ληστεία στο σπίτι τους, είχαν χάσει όλα τα λεφτά τους εκτός από τα λίγα που είχαν βάλει στην τράπεζα. Η μητέρα της αναγκάστηκε να ζητήσει πάλι την βοήθεια του παππούς της. Εκείνη την φορά, ο παππούς της ήταν χαρούμενος να την βοηθήσει, και της παραχώρησε αρκετά λεφτά για να ζήσουν καλά, όπως και τις καλωσόρισε στην οικογένεια. Από εκείνη τη χρόνια, η οικογένεια είχε δεθεί πάλι και η Ρούμπι, από εκεί που είχε μόνο την μητέρα της, είχε μεγαλύτερη οικογένεια απ' όσο θα μπορούσε να φανταστεί. Ο παππούς της αποτελούσε έναν συνδετικό κρίκο στην οικογένεια αφού πέθανε η γιαγιά της· τους κρατούσε όλους ενωμένους. Μα τώρα, είχε φύγει κι αυτός και όλοι οι υπόλοιποι είχαν αρχίσει να καταρρέουν.