Silahları toplayıp torbaya doldurdum. Gene polis çanları yankılanıyordu. Sanırım başımı bir gün çok pia bir belaya sokacaktım. Hızlıca deponun çıkışına yürüyordum ki, bir kadın belirdi. Orta yaşlarda gözlüklü bir kadın. "Burada ne yapıyorsun?" diye sordum. Kadın beni süzdükten sonra "Silah. Silahların için geldim." Dedi. Şaşkınlıktan kaşlarım havaya kalkmıpştı. Bir kadının benim silah kaçakçılığı yaptığımdan nasıl haberi olabilir di?
"Ne lazımdı?" diye sordum. Fazla üstüne düşmek istemiyordum çünkü siren sesleri dönüpp duruyordu depoda. "Ee bilmiyorum." Diye saçma bir yanıt verince şüphelenmeye başladım. "Nasıl bir silah istediğini bilmiyor musun?" Birraz düşündü kadın. "Tek vuruşta öldürebileceğim bir şey olsun."
"O zaman pahalı bir şeyler gerek. Silah değil de tüfek gibi. Doğru mu?" Başını salladı. "Sanırım elinde yok. Tüh." Dediği anda bozuldum. Gelmişş geçmiş en iyi silah kaçakçısı ve satıcısı bendim. "Bence bu kadar emin olmayın." Dedim ve sağda duran kapıya doğru ilerledim. Cebimden anahtar çıkarıp açtım. İçerisi zifiri karanlıktı. Ellerimle duvarı yokladım ve ışık butonu elime değince bastım. Karşımda gördüğüm büyülü raflarda, silahlar vardı. Ve hepsi benimdi. Arkamı döndüm, kadına yanıldığını söylemek için ama başkaları gelmişti. İki tane adam. Kadın bana gülmseyip, "5 Numara Uygar Türkoğlu bizimle gelmeyi bir yana bırakıp, yanında silahlarını da getiriyor. Merhaba."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SONSUZ∞
Fiksi Remaja"Var olduğumu hissettiğimden beri sevginin ne anlama geldiğini hiç düşünmemiştim. Sevgi bir ağaçtı. Dalları vardı oldukça fazla hemde. Ve benim sevgi ağacımda, sadece iki dal vardı. Ve imkansıza sürüklenirken durduğum yer.. Durduğum yer her şeyin mü...
