Something Big | Shawn Mendes

Kid In Love

2 Gün Sonra (Düğün)

Kuaförden çıkarken bir yandan da etrafa bakmamaya özen gösteriyordum. Kuaförler hiç bir zaman beni sarmamıştı. Böyle ortamlar pek hoşuma gitmiyor nedense. Eve gelip yapsalar çok daha iyi.

İleride bizi bekleyen siyah arabaya bindim. Demek bizi alma işi de Dan'e kalmıştı.

Bir itiş kakışla arabaya bütün kızlar binince, sona da Debby kalmıştı. Debby dediğime bakmayın Dan'in annesi.

O da binince direk gözlerimi Dan'e çevirdim. Gözleri dolmuştu. Bakışlarımı fark edince gözlerini silip dikiz aynasından doğru göz kırptı. Hafifçe güldüm, bıraksak bebek gibi ağlayacaktı!

Bir süre sonra araba durunca hızla indim. Saçım prenses, kıyafetlerim moda faciası.

Kapıya hızla vurmaya başladım. "Oo, çok güzel olmuşsun." Aaron'un yüzüne bile bakmadan saçımı tutup koşmaya başladım.

"Evet canım biliyorum, her zaman ki ben işte!" Merdivenleri ikişer üçer çıkıp, bir de üstüne düşme tehlikesi geçirip odama ulaşmıştım. Yatağımın üzerinde duran elbiseyi elime aldım. Her zaman ki giydiğim elbiseler belliydi. Modelleri benzerdi, ve yaşıma göre hatta daha küçük biri gibi izlenim veren şeyler giyiyordum. Bugün biraz daha farklıydı. Kızlar sağ olsun, gidip bu elbiseyi aldırmışlar, bir de üstüne topuklu vermişlerdi elime. Tamam başkası giyse güzel de, ne zorunuz vardı da beni 21 yaşında gösterme çabalarına giriyorsunuz?!

Elbiseyi binbir güçlükle giyip saçımı düzelttim. Ayakkabıları da ayaklarıma geçirdim. Topuklu ayakkabıları tercih etmeyen birisi olarak gayet düzgün yürüyordum. Çünkü mükemmel olmak böyle bir şey...

Kapımın tıklatılmasıyla arkama döndüm. "Faith, konuşalım mı biraz?"

"Tabii. Neyi?"

Yatağımın üzerine oturdu. "Şey, diyorlar ki; insanlar bizi değil de başka bir şeyi görmek istiyorlarmış."

"Derken?"

"Şey, Andrew ile konuştum ama..."

"Açık konuş Shawn."

"Camila ile reklam ilişkisi yaşamamı istiyorlar."

Kafamı sağa yatırdım, Shawn yüzüme dikkatle bakarken hafifçe tebessüm ettim. Kendimi iyi hissetmiyordum.

Adımlarımı kapıya çevirirken, Shawn'ın kafasını öne eğdiğini gördüm. "Faith, insanlar böyle bilecek."

Arkamdan seslense de cevap vermedim. Ben Shawn'a olan aşkımı Dünya'ya haykırmak isterken... Belki de insanların öyle bilmesine gerek yoktu. Gerçekten böyle olmasına gerek vardı. "Baksana, eğer bana bu acıyı yaşatmak istiyorsan, unut gitsin. Bitsin tamam mı?"

"Faith," Ayağa kalkarken ona döndüm, ağlamamak için kendimi zor tutarken yavaşça geri oturdu.

Bu kadar kolay olamazdı.

Aşağıya paldır küldür inerken gözlerin bana çevrildiğini gördüm. Dışarıya çıkarken ayaklarımdan ayakkabıları çekip attım. Ben bunu haketmiyordum.

Kaldırımda yürürken, Aaron'un arkamdan koştuğunu fark ettim. Tabii bilmiyordu benim üç kilometre birincisi olduğumu. Ondan daha hızlı koşuyordum.

Evimiz şehir merkezine çok yakındı. Bu hızla gidersem, ki gidemem. Nereden baksanız beş dakikaya orada olurdum.

Merkeze yaklaştıkça insanlar çoğalıyordu. Bu halimle şeytana benzediğime eminim.

Makyajım akmış, saçlarım kabarmış, ayaklarım çıplak, yanaklarım ve burnum kıpkırmızı ve arada hafifçe düşmemle kanayan dizim de ekstra olarak daha da çirkin görünmemi sağlıyordu.

"Ben bunu haketmedim." Yakınımda olan insanlardan bazıları dönüp bakarken daha da sesimi yükselttim. "Ben bunu haketmedim!" Gittikçe dikkat çekici bir hale geliyordum. "Bana bakın! Ben Anais Faith Carpenter, Shawn ile berbat bir şekilde ayrıldık ve hadi mutlu olun! Artık mutsuzum, gülün bana, dalga geçin, sadece küçük bir çocuk olduğumu söyleyin! Belki ben sadece aşık bir çocuğum, ama ben bunu haketmedim!"

Bazıları videoya alırken, bazıları fotoğraf çekiyorlardı, bazıları da acıyan bakışlar atarken, yardım etmek isteyenler de oluyordu. "Faith, hadi gel gidelim, güzelim." Aleina'nın sesini duymamla kafamı kaldırdım. Ellerimden tutup beni ayağa kaldırdı ve kucağına aldı. Ondan çok daha zayıf olduğum için zorlanmıyor olsa gerekti.

"Ben bunu haketmedim."

"Haketmedin." diye tekrarladı ardımdan. Aaron'un kucağına almasıyla ona sarıldım. Dakikalar içinde bu kadar berbat bir hale gelmiştim. Hayat böyleydi işte, hiç bir şeyin garantisi yoktu. Mutlu olmak yoktu.

Shawn'ın da buraya geldiğini görmüştüm. Yüzsüz gibi peşimden gelmişti demek... Dolmuş gözleriyle videoya alanlara yürüdü.

Shawn

"Çekmeyin lütfen." Millet çığlık atarken yüzümü ekşittim. "Bakın Faith bunu atlatamadı ve böyle olması çok normal. Onun psikolojisi iyi değil, kendini iyi hissetmiyor. Biraz değişik biridir bilirsiniz ve her neyse. Camila ile güzel bir ilişkimiz var ve Faith'in de bunu kısa süre sonra atlatacağına eminim. O iyi ve anlayışlı biri. İyi akşamlar." Dile kolaydı tabii.

İnsanlara arkamı dönmemle dökülen göz yaşlarım ile ne kadar acınacak bir durumda olduğumun en büyük göstergesiydi. İnsanlar benden nefret etmekte haklılardı.

***

Çoooook uzun süre sonra yb attım çünkü okul çok sıkı.

İlk seneden her şeyi öğrenmem lazım çünkü onikide biyoloji vb. yok mütüş değil mi?(!)

Seneye de alan seçimi, onbirde staj, onikide staj ve lys-ygs şeysileri işim baya zor.

Ha bu arada sağolun ya biriniz bile doğum günümü kutlamadınız.

Bölüm kısa oldu kusura bakmayın, gidip ders çalışmam gerek.

Sizi seviyorum ❤