De Verandering

Hoofdstuk 20

Het verbaasde me hoe snel de week voorbij ging. Het voelde aan alsof de vakantie pas begonnen was maar het was al zondag. Ik was op zaterdachochtend thuis vertrokken om bij Mart te gaan logeren. Hij had een heel leuk gezin. Hij had twee jongere zussen en woonde bij zijn moeder. Zijn ouders waren gescheiden. Ik vond het erg voor hem maar hij zei dat hij er al lang aan gewend was. Het was beter zo volgens hem. Hij had liever twee huizen waar alles goed ging dan één huis waarin er de hele tijd ruzie gemaakt werd. Daar had hij wel gelijk in. Als ik er zo over nadacht zou ik ook liever gescheiden ouders hebben. Gelukkig waren er tussen mijn ouders geen problemen. We hadden in de avond samen gekookt en nadien hadden we met het hele gezin karaoke gespeeld. Zijn kleine zussen keken volgens hem al meteen enorm naar me op. Ik kwam goed met zijn moeder overeen. Ze was een aardige vrouw van achter in de 40. We deelden onze passie voor muziek. Ze had een hele grote kast die volzat met cd's en oude platen. Mijn mond was opengevallen toen ze me die liet zien. Van zijn ouders mochten we samen slapen. Dat vond ik wel leuk aangezien ik de hele nacht dicht tegen hem aan had gelegen. Het voelde aan alsof ik hem al jaren kende. In de ochtend was hij vroeger opgestaan om ontbijt te maken. Er waren verse koffiekoeken en gekookte eieren. Na het ontbijt had ik mijn spullen ingepakt en was ik vertrokken. Ik moest op tijd thuis zijn voor mijn tekenles. Onderweg kreeg ik telefoon. Het was de vader van Mart. Hij wou me uitnodigen om tijdens de volgende vakantie bij hem thuis te komen logeren. Waarschijnlijk had hij van Mart gehoord dat ik zijn moeder al had leren kennen. Zijn vader vond dat het volgende keer zijn beurt was. Ik reageerde enthousiast en we spraken af dat ik het eerste weekend van de kerstvakantie bij hen zou blijven. Op Kerstmis zelf moest ik bij zijn moeder gaan eten dus waarschijnlijk zou zijn vader me vragen om op Kerstavond te komen eten. Toen ik thuiskwam zat Evy al op me te wachten. Haar schetsboek lag al klaar op tafel en ze probeerde haar schoenen aan te krijgen. Het waren nieuwe laarzen en ze waren eigenlijk een beetje te klein. Ik zei haar dat ze misschien beter andere schoenen aan zou doen maar ze wuifde mijn voorstel weg. Ik liep naar boven om mijn eigen schetsboek te halen en samen vertrokken we naar de tekenles. Ik hield van tekenen. Het gaf me het gevoel dat je elke herinnering kon vastleggen met slechts een papier en een potlood. Die dag tekende ik mijn beeld van oneindeloos geluk, omdat het leek alsof ik dat nu had bereikt. Mijn tekening was af en ik ging mijn werk aan de lerares tonen. Toen ik in haar richting liep schudde iemand met een pen en donkere inktvlekken bedekten enkele stukken van mijn tekening. Ik kon moeilijk weten dat dat het beeld van de waarheid was.

TO BE CONTINUED...