Her zaman ki gibi yüruyordum sahilde. Vapurların ve martıların sesinden başka ses olmayan yerde.
Bu şehiri bana bağlayan şey işte bu sahil ve ailem.
Üvey babamın iş nedeniyle gelmiştik izmire .Üvey babam dediğime bakmayın ,öz babamdan çok seviyorum onu.
Öz babam ben daha doğmamışken bizi bırakan adam. Annemi terk ettiği zaman,annem öylece ağlarken sokakta üvey babamla karşılaşmışlar, annemle çok yakın arkadaşlık kurmuşlar ve sonunda arkadaşlık aşka dönüşmüş. Üvey babam anneme bana babalık yapabileceğini söylemiş annemde zaten benim babasız büyememi istememiş ve evlenmişler.
Hava kararmaya başladığı için yola çıktım. Aslında uzun uzun oturmayı isterdim ama yarın ilk okul günümdü.
Evin kapısına geldiğimde 18 yaşlarında bir gencin merdivenlerde oturduğunu gördüm . Yanına yaklaştım öyle çok düşüncelere dalmıştı ki geldiğimi farketmedi"selam" dedim. yüzünü bana çevirdiğinde kaşlarının çatıldığını gördüm yine başını önüne eğdi "geçebilirmiyim" dedim.yüzünü bana çevirdiğinde ayağa kalktı. Şaşkınlık içinde,
"Sen burada mı oturuyorsun" dedi.
"Evet"
Dediğimde hızlıca uzaklaştı yanımdan .
Neler olduğunu anlamamıştım.
(İlk bölüm olduğu için kısa oldu ama okuyan lar olursa daha uzun yazmayı düşünüyorum)
