11.bölüm

136 58 11
                                    

Medya özgür

Gözüme vuran güneş ışığıyla uyandım. Belimde hissettiğim baskıyla birden ayağa kalkınca özgürün üstüne düştüm. Göz göze gelince ilk durumu idrak edemesemde sonradan hemen üstünden kalktım.

"Kızım sabah sabah nasıl düşmeyi başardın."

"Ne yani sabahleyin düşülmüyor mu?"

"He yani bilerek üstüme düşüyorsun öylemi??"

"H hayır y yaa ben sen şey edince bende korktum biranda kalkıncada üstüne düştüm"

"Tamam tamam istediğin zaman düşebilirsin"

"Tabi canım sende üstüme düş diye gözümün içine bakıyorsun"

"Off derin he he öyle , hem benim karnım acıktı dışarı çıkıp kahvaltı yapalım"

"Şey benim eve gitmem lazım , çok merak etmişlerdir."

Elini ensesine götürüp kaşıdı.

"Evet ya unutmuşum ben , neyse ben seni eve bırakıyım"

"Gerek yok sen bana taksi çağır ben giderim"

"Derin sence ben taksi çağıracakmıyım"

"Off özgür"

Özgürün odasına gidip eşyalarımı aldım ve banyoya girdim orda giyinip çıktım. Özgür çoktan giyin miş beni bekliyordu. Ayağa kalktı tam çıkıyorduki telefonum çaldı.babam olduğunu gördüm açtım.

"Derin nerdesin hemen eve gel!!"

"Tamam"

Deyip telefonu kapattım ardından ali aradı. Açtım.

"Derin sonunda be kızım niye açmıyorsun telefonlarımı!"

"Ali ben eve geliyorum orada anlatırım" deyip yüzüne kapattım. Alinin yüzünü çok iyi düşüne biliyordum.

Özgür hemen lafa atlayıp.

"Biri daha aramadan çıkalım bence"

"Tamam" deyip hafif tebessümde bulundum.

Evin önüne geldiğimizde özgüre teşekkür ettikten sonra inecektim, özgürün kolum dan tutmasıyla ona döndüm.

"Sabah yemeği yiyemedik ama akşam yemeğine ne dersin"

Sırf onu sinir etmek için umursamaz bir tavır takınıp.

"Akşam olsunda bakarız"

İlk önce şaşkın şaşkın baksada bu sefer o umursamaz davranıp,

"İyi o zaman bende başka biriyle giderim" hemen gözlerimi belerterek ona baktım. "Yok canım aksam olcak zaten birazdan bakarız dedim baktım ki hiç bir randevum yokmuş"

Bana bakarak sırıtıyordu en sonunda omuzuna hafif bir yumruk etınca kendine geldi. "Tamam o zaman ben seni saat 7 de alırım."

"Tamam o zaman yine çok teşekkür ederim"

"Önemli değil ". Biranda ne yapacağımı şaşırıp yanağına öpücük kondurup arabadan indim. Özgürün arkamdan nasıl bir şaşkınlıkla baktığını düşüne biliyordum.

Evin kapısının önüne geldiğimde sanki çok zamandan beri benim gelişimi izleyen babam kapıyı tıktıklatmama izin vermeden kapıyı açtı.

"Ooooo derin hanım evin yolunu biliyormuydunuz!!"

"Baba odama çıkmak istiyorum lütfen daha sonra konuşalım ne konuşacaksak"

"Hayır derin şimdi konuşucaz!!"

üvey sevgilimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin