Merlin The Once and Future King

Hoofdstuk 3

Odin had hen de volgende ochtend gevraagd of ze iets vreemds hadden gehoord die avond of dat hen iets was opgevallen. Arthur en Merlin deden beiden alsof ze van niets wisten, wetende dat Elena, erin was geslaagd om het kasteel te verlaten zonder gepakt te worden. Ze bedankte Odin voor zijn gastvrijheid en zette hun reis terug naar Camelot voort. Merlin was op zijn hoede, Morgana had ondertussen vast door dat ze naar Odin waren gegaan en ze kon op de loer liggen. Of Aithusa kwam weer een bezoekje brengen, niet dat Merlin zich zorgen maakte om de witte draak, hij kon Aithusa wegsturen met een paar woorden en zorgen dat hij niet meer terug ging naar Morgana om verslag uit te brengen. Arthur begon zich beter te voelen wat een goed teken was, tegen de tijd dat ze terug waren in Camelot was hij misschien wel helemaal genezen. Gaius zou er nog maar even naar moeten kijken voor de zekerheid maar Arthur was in elk geval niet meer dood aan het gaan...als ze Morgana niet tegen zouden komen. "Het is nog zo'n 2 dagen rijden naar Camelot als we geen andere tegenslagen krijgen en alles goed gaat." meldde Arthur ineens en Merlin keek vanuit zijn ooghoeken naar hem. "Klopt. Als we geen tegenslagen krijgen." "Denk je dat Morgana in de buurt is?" "Ik weet dat Morgana in de buurt is." En dat was ook zo. Hij kon Morgana's magie voelen, ze was sterk en Merlin was niet zeker of hij sterker was of niet. Ze zouden daar snel genoeg achter komen daar was hij van overtuigd maar liever niet voor ze terug waren in Camelot en wat waren bijgekomen van alles. "Ik heb nagedacht." "Jij en denken? Oh nu ga ik me zorgen maken." Arthur rolde met zijn ogen en keek Merlin een beetje gepikeerd aan "Ik ben serieus Merlin." "Goed, waar heb je over na zitten denken?" "Jou." Merlin trok een wenkbrauw op "Mij? Dan was je vast snel klaar met denken." "Eigenlijk wel." Merlin trok nu ook zijn andere wenkbrauw op en draaide zijn hoofd helemaal naar Arthur "Ben je nog van plan je diepe gedachtes te delen of laat je me in spanning ?" "Als je me de kans geeft om verder te praten zal ik mijn gedachtes met je delen." "Ik hou mijn mond al." "Dat is ook voor het eerst." "Ha ha." Arthur en Merlin waren beiden even stil tot Arthur duidelijk voor zichzelf had besloten om zijn gedachtes met Merlin te gaan delen. "Als we terug zijn in Camelot, ben ik van plan na overleg met Guinevere, jou tot adviseur te maken in plaats van mijn hulpje." Merlin was een tijd lang stil. "Waarom dat?" "Je hebt me vaker geprobeerd te waarschuwen voor bepaalde dingen en ik luisterde nooit, je weet sneller wat er aan de hand is en jij en Gaius hebben meer kennis over magie dan wie dan ook in de raad. Het is niet meer dan logisch dat jij dan een adviseur word." "Dan kan je beter Gaius aanwijzen, ik krijg al mijn informatie grotendeels van hem." "Maar niet alles." "Nee...niet alles. Ik kan voelen wanneer er magie in de buurt is en hoe veel macht erachter zit. Gaius kan dat niet." "Ik heb je nooit op de juiste manier behandeld en nooit echt naar je geluisterd. Het word tijd dat jij ook wat erkenning krijgt voor alles wat je hebt gedaan en voor je gave." Dit was de eerste keer dat Arthur naar Merlin zijn magie had gerefereerd als 'gave'. "Overleg het nou maar eerst met Guinevere. Misschien is zij het er wel helemaal niet mee eens en de Ridders." "De ridders hebben er vrij weinig over te zeggen eigenlijk maar ik denk dat als ze het eenmaal weten en hebben geaccepteerd dat ze het met me eens zullen zijn. Net als Guinevere." Merlin wilde nog een opmerking maken maar werd afgeleid door een gebrul en Merlin's hoofd schoot omhoog. Aithusa kwam tussen de boomtoppen door hun kant op "Aithusa." mompelde Merlin en Arthur keek hem even verbaasd aan "Dat ding heeft een naam?" "Ja tuurlijk heeft hij een naam ik heb hem die naam zelf gegeven. Ik wist niet dat hij en Morgana zulke dikke maatjes zouden worden." gromde Merlin die van zijn paard afsprong. "Wat ga je doen?" "Ik had je toch verteld dat ik draken kan temmen? Dit is een draak. Ik ga hem vertellen ons met rust te laten en niet meer terug te keren naar Morgana tot we goed en wel in Camelot zijn." Arthur sprong ook van zijn paard af en ging naast Merlin staan. Aithusa kreeg hen in het vizier en wilde zich omdraaide, hoogstwaarschijnlijk om Morgana in te lichten maar Merlin was hem te snel af. In de oude taal van de draken vertelde hij Aithusa dat de jonge draak hen met rust moest laten en niet terug moest keren naar Morgana. Aithusa keek hem triest aan, de draak was door een hell gegaan, hij kon niet praten zoals Kilgharra, hij had ook niet de wijsheid die Kilgharra had. Arthur stond met volle verbazing te kijken hoe Aithusa precies de tegenovergestelde kant op vloog van waar hij vandaan was gekomen en verdween tussen de bergen. "Dat was... Vreemd maar ook indrukwekkend. Een draak kan je niet weigeren dus?" "Nee. Zodra ik in de drakentaal spreek kunnen de draken me niet weigeren." Ze stapten beiden weer op hun paard en reden verder. Merlin was nog steeds op zijn hoede, Morgana was in de buurt, de komst van Aithusa had dat bevestigd. "Laten we doorrijden. Ik wil Morgana liever niet tegenkomen. Ze heeft waarschijnlijk een heel leger aan Saxons bij zich en ik kan niet dat hele leger, en Morgana aan en jij kan ook geen heel leger in je eentje aan terwijl ik me bezig hou met Morgana." Arthur mompelde instemmend. Ze reden gestaag door tot Merlin ineens achteruit van zijn paard werd geblazen "Merlin!" Arthur stopte direct en sprong van zijn paard, hij greep zijn zwaard en wilde richting Merlin toe rennen maar werd tegengehouden door een aantal Saxons die hem direct aanvielen. Hij wist niet of hij in staat was deze groep in zijn eentje aan te kunnen en Morgana kwam ook nonchelant aangelopen met een valse glimlach op haar gezicht alsof ze al had gewonnen. Atrthur maakte zich echter drukker om Merlin dan om de enge grijns van zijn zus. "Merlin!" riep hij nogmaals terwijl hij een aanval van een Saxon parreerde. "Sorry lieve broer. Merlin zal je nu even niet kunnen helpen."