Ο αγώνας τελείωσε και ο Όλιβερ και ο Τζόρταν έφυγαν....Είχαν μείνει μόνο η τετράδα και ο Νικ....
''Πάμε για κανένα ποτό ρε παιδιά;;;'' ρώτησε ο Νικ και η Ιρίνα κοιτάχτηκε με τον Μικαελ....Ήταν συγχρονισμένη και οι δυο ήξεραν τι ήθελαν να κάνουν και σίγουρα δεν ήταν να πάνε για ποτό...
''Μπα εγώ είμαι κουρασμένη...'' είπε η Ιρίνα...
''Και εγώ βαριέμαι...'' είπε ο Μικαελ...
''Άντε πάμε εμείς..'' είπε ο Τζέιμς και όλοι σηκώθηκαν να φύγουν...Ο Μικαελ τους ξεπροβόδισε και όταν η Ιρίνα άκουσε την πόρτα να κλείνει έτρεξε στην αγκαλιά του....Την σήκωσε στα χέρια του και τύλιξε τα πόδια της γύρω του....τα χείλη τους ενώθηκαν και αφέθηκαν σε ένα παθιασμένο φιλί...Ανέβηκαν στο δωμάτιο και την ξάπλωσε στο κρεβάτι...
''Σε θέλω...'' του είπε και αυτός χαμογέλασε πονηρά...
''Πάλι;;;;''
''Κάθε μέρα...'' του είπε και συνέχισαν να φιλιούνται.....Έκαναν για άλλη μια φορά έρωτα και λίγο πριν τελειώσουν του ψιθύρισε...''Σ'αγαπάω...''
''Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο...'' συμπλήρωσε ψιθυρίζοντας ο Μικαελ....
Κοιμήθηκαν αγκαλιά και οι δυο με ένα χαμόγελο στα χείλη...Σε κανέναν από τους δυο δεν περνούσε από το μυαλό πως η μέρα που θα ξημέρωνε δεν θα ήταν ίδια για κανέναν......
Ο Μικαελ ξύπνησε πρώτος και στο μυαλό του γυρνούσε το χθεσινό βράδυ....Ποτέ ξανά δεν έχει αισθανθεί κάτι τόσο δυνατό...Ποιος να του το έλεγε πως θα ήταν τρελά ερωτευμένος με την γυναίκα που νόμιζε αδερφή του...Ποιος να του το έλεγε πως η Ιρίνα θα του ξυπνούσε κάτι τόσο δυνατό...Δεν μπορούσε πια να φανταστεί την ζωή του μακριά της...Την ένιωσε να ξυπνάει και της άφησε ένα φιλί στο λαιμό...
''Καλημέρα ομορφιά μου...'' της ψιθύρισε με την βραχνή φωνή του...
''Καλημέρα καρδιά μου...'' του είπε με την αγουροξυπνημένη φωνή του....
''Πως κοιμήθηκες;;;''
''Πολύ ωραία αφού ήμουν στην αγκαλιά σου...Εσύ;;;''
''Ήταν ο καλύτερος ύπνος που έκανα στα τριάντα χρόνια μου...''χαμογέλασε και κρύφτηκε μέσα από τις κουβέρτες...''Ειι...γιατί μου κρύβεσαι;;;''της ρώτησε παιχνιδιάρικα...
''Γιατί με κάνεις και κοκκινίζω..σταμάτα...''ο Μικαελ γέλασε...
''Χτες βράδυ δεν σε είδα να κοκκινίζεις καθόλου πάντως από ντροπή...Πιο πολύ από έξαψη θα έλεγα...''
