Άκουσαν και οι δυο το κουδούνι να χτυπάει αλλά κανείς δεν έκανε κίνηση να ανέβει να ανοίξει...Κοιταζόντουσαν στα μάτια ...''Πες κάτι...'' είπε ο Μικαέλ σπάζοντας την σιωπή....
''Τι να πω;;;Δεν καταλαβαίνεις;;;;;'' τον ρώτησε και αυτή χαμηλόφωνα...
''Καταλαβαίνω μωρό μου...'' της είπε και άκουσαν πάλι το κουδούνι να χτυπάει...''Γαμώτο...'' είπε ο Μικαέλ και ήταν ο πρώτος που απομακρύνθηκε...
''Πάω να ανοίξω..'' είπε η Ιρίνα και ανέβηκε πάνω....Με το που άνοιξε την πόρτα είδε την Έρικα...
''Γεια σου Ιρίνα...''
''Τι θες εδώ;;'' ρώτησε κατευθείαν και έσφιξε το χερούλι περισσότερο στο χέρι της...
''Θέλω να μιλήσω με τον Μικαέλ...'' απάντησε και πίσω από την Ιρίνα εμφανίστηκε...
''Έρικα τι θέλεις εδώ;;'' ρώτησε και αυτός με την σειρά του...
''Μικαέλ....Θέλω να μιλήσουμε...Σε παρακαλώ...Έχουν περάσει τόσα χρόνια...''
Ο Μικαέλ και η Ιρίνα κοιτούσαν την Έρικα με το ίδιο ανεξιχνίαστο ύφος...''Πέρασε..'' άκουσαν την φωνή του να λέει και η Ερικα χαμογέλασε αντίθετα με την Ιρίνα που έδειξε την δυσαρέσκεια της ...Πήγαν και οι τρεις στο σαλόνι...
''Άσε μας να μιλήσουμε γλυκιά μου...'' είπε η Έρικα και κοίταξε στα μάτια την Ιρίνα...Έκανε να φύγει αλλά ο Μικαέλ την έπιασε από το χέρι....
''Όχι,η Ιρίνα θα μείνει εδώ...Δεν έχουμε μυστικά μεταξύ μας..'' είπε λίγο αυστηρά...Μέσα της ένιωσε μια απεριόριστη ικανοποίηση από τα λόγια του αλλά δεν ήθελε να είναι μπροστά...
''Καλύτερα..''είπε η Ιρίνα δειλά αλλά την διέκοψε..
''Θα μείνεις εδώ...'' γύρισε προς την Έρικα..''Λοιπόν σε ακούω..''το ύφος του ψυχρό και αρκετά σοβαρό....Κάθισαν στους καναπέδες...Ο Μικαέλ με την Ιρίνα δίπλα και η Έρικα απέναντι τους...''Λοιπόν;;'' είπε πάλι...
''Μικαέλ,συγνώμη για τότε...Αυτό που έγινε με τον Τζεικ ήταν μια επιπολαιότητα της στιγμής...Ποτέ δεν ήθελα να σε πληγώσω...'' ο Μικαέλ τσιτώθηκε...Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί του έλεγε ψέμματα...Δεν της είχε περάσει από το μυαλό ότι η Ιρίνα θα του μιλούσε...Πραγματικά δεν μπορούσε να μπει στο μυαλό αυτής της διαβολογύναικας...
''Έρικα όπως είπες και εσύ έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε...Έχω προχωρήσει την ζωή μου και πίστεψε με δεν πληγώθηκα καθόλου...Καλύτερα που το έμαθα πριν να έκανα καμία βλακεία και το μετάνιωνα για όλη μου την ζωή...'' η φωνή του σταθερή χωρίς ίχνος κόμπου...Εξάλλου έλεγε την αλήθεια..Έκτος για το ότι δεν πληγώθηκε...Είχε πληγωθεί αλλά ποτέ δεν το έδειξε...
