Cehennemden Koro#Wattys2015

-1

Dışardaki buz gibi havadan kurtulmak için koşarcasına apartmana doğru yürüdüm.Bugün bu iş bitecekti.Daha fazla bu ülkede duramazdım.
Memleketime geri dönecektim bu gece.

Dairenin önüne geldiğimde anahtarı yavaşça deliğe soktum.Kapıyı açtığımda sessiz olmaya özen göstererek içeri adımımı attım ve kapıyı aralık bıraktım.Herşeye rağmen tedbirimi almalıydım.

Hızlı ve sessiz adımlarla odama gittim.Buraya girmek asla istemiyordum.Etrafa bakmamaya çalışarak dün gece ağlayarak topladığım bavulumu elime aldım.Ona gözükmeden burdan biran önce çıkmalıydım.

Bavulumla birlikte odamdan çıktığımda yerde sızdığını farkettim.Yanında ise bir sürü içki şişesi.Şerefsiz...Şu anda yerde yatan adam benim babam olacak adi.Ondan ölesiye nefret ediyorum.Daha demin ona adam dediğim için kendimden iğreneceğim kadar...

Annem 2 sene önce vefat etti.Sonra kendini içkiye verdi babam(!)Annemin ölümünden sonra eve hep sarhoş gelir oldu.Her geldiğinde ise dayak atardı bana.Herşeye rağmen babamdı o benim.En azından dün geceye kadar babamdı.Ama dün gece...

Düşündükçe kendimden iğreniyorum.Yine sarhoş gelmişti.Keşke yine dövseydi beni.Ama...babam dediğim adam dün gece öz kızına tecavüz etmişti.Kendi çocuğunun namusunu alan birine adam demek ne ironi ama.Onun işi gereği gelmiştik İngiltere'ye.Sonra kovuldu işinden geberesice.Bide üstüne annemin vefatı eklenince...

Şimdi memleketime dönüyodum.Türkiye'ye...Hiç bi akrabam yok.Varsa da ben bilmiyorum.Kendi başımın çaresine bakıcaktım bir şekilde.

Evden çıkmadan önce ceketinin cebinden bir miktar para aldım.Sonra...yine dünki sahne aklıma geldi.

Ceketinde,pantolonunda ne kadar para varsa hepsini aldım.Telefonunu da duvara atıp parçaladım.Ne hali varsa görsün...

Hızlıca evden çıktım.İngiltere'nin ıssız,iğrenç sokaklarında yürüdüm.Hava iyice soğumaya başlamıştı.Montuma sıkıca sarıldım.Sonunda bir taksi buldum.Binip havaalanına doğru yola koyuldum.

15 dakikalık bir yolculuktan sonra havaalanına gelmiştim.Ondan çaldığım paraların bir miktarını taksici amcaya verip aşağı indim...
•••••••••••••••••~••••••••••••••••••
Uçaktan indiğimde memleketimin havasını içime çektim.Nereye gideceğim,ne yapacağım hakkında hiç bir fikrim yoktu.Çaresizdim...Dün gece yemin etmiştim.Bir daha asla ağlamayacaktım...

Zaten neyim kalmıştı ki?Annemi kaybetmiştim.Babam olacak adam namusumu almıştı.Başka da kimsem yoktu.Kaybedecek hiç bişeyim yoktu.Uğruna göz yaşı dökeceğim hiç bişeyim yok...

Ne namusum,ne ailem hiç bişeyim yoktu artık.Bunları düşünürken gözlerimin dolduğunu hissettim.Çabucak sildim akmak üzere olan yaşlarımı.

Bavulumu alıp bir taksiye bindim."En yakın bir otele lütfen".Başımı arabanın camına yasladım sonra.
18 yaşındaydım ben daha.Bu kadar acı nasıl sığmıştı 18 yılıma?Nasıl dayanacaktım?Neden hayat beni 70 yaşındaki güçsüz ve yalnız bir kadına çevirmişti?En önemlisi de neden ben?Kafamda bunca soru işaretleriyle göz kapaklarım yavaşça kapandı.

•••
"Hanım efendi geldik".Tanımadığım yabancı bir sesin beni dürtmesiyle gözlerimi yavaşça araladım.Anlamsızca karşımdaki adamın suratına baktım."Otele geldik"."Ah pardon".diyip çabucak toparlandım.Taksiciye ücreti ödeyip bavulumla birlikte arabadan indim.Paralarımı türk lirası yaptırmıştım.

Otelin kapısından içeri girdim.Çok gösterişli bir yer değildi.Bir kaç gün burada idare edebilirdim sanırım.Resepsiyondaki kızdan bir oda istedim.Kaç gün kalacağım belli değildi.

Asansörle odama çıktığımda bavulumu bir yere bıraktım.Kendimi yatağa attım.Çok yorulmuştum...Bu hayatta beni çok yormuştu.

Düşündüm...Neden bende yaşıtlarım gibi değildim?Neden ergenliğimi çekecek kimsem olmadı?Sanırım lanetlenmiştim.Bi an önce ölüp gitmek istiyodum.Ama intihar etmeyecektim.Kendi kaderime razı olmak en iyisiydi sanırım.Yataktan doğruldum ve karşımdaki duvara uzun bir süre gözlerimi diktim.Beynimde bir sürü soru,bir sürü anı ve bir sürü acı vardı.Aklımı yiyip kemiren bu düşünceleri bir kenara attım ve yataktan kalktım.Sıcak bi duş alıp uyumak en iyisiydi.

Hayatımı değiştiremezdim.Benim elimde değildi. Hayatım cehennemden bir koroydu...