Cehennemden Koro#Wattys2015

-3

1 Hafta Sonra;

Sabah alarmın rahatsız edici sesiyle gözlerimi yavaşça araladım.Alarmı kapatarak yataktan kalktım.Uykulu gözlerle banyoya girip yüzüme soğuk su çarptım.Uykum biraz açılmıştı.
2 haftadır İstanbul'da öyle yada böyle geçiniyordum.Sahil kenarında bir mekanda işe başlayalı yaklaşık bir hafta olmuştu.Sonunda bir iş bulmuştum fakat hala otelde kalıyordum.En kısa zamanda burdan ayrılmalıydım çünkü durumumun daha fazla buna yetmeyeceğinin farkındaydım.Kiralık ev bakmaya başlamıştım ama kendime uygun bir ev bulamamıştım.Açıkcası fiyatları baya yukarıdaydı.

Kıyafetlerimi giyip çalıştığım yere doğru ilerledim.Kısa bir yürüyüşün ardından mekana gelmiştim.İçeri girdiğimde fazla müşteri olmadığını farkettim ve çabucak önlüğümü belime bağlayıp işe koyuldum.Burda ki çalışanlara çok alışmıştım nedense.Sanırım ilk defa arkadaşlarım oluyordu.Benden 10 dakika sonra içeri Nil girdi.Nil çok iyi bir kızdı.Onunla kısa sürede çok samimi olmuştum ve başımdan geçen herşeyi bir tek ona anlatmıştım.Nedense onu kendime çok yakın bulmuştum.
Kapıdan girer girmez gözleriyle birini arar gibi bir hali vardı.Sonra gözleri beni bulunca koşarcasına yanıma geldi.Ne olduğunu anlamadan kolumdan tuttu ve beni arkasından sürükleyerek sakin bir yere götürdü.Kaşlarımı çatıp merakla yüzüne bakmaya başlayınca önce bir etrafına bakındı sonra bana doğru eğilerek"evden ayrıldım".diye fısıldadı.O anki şokla ağzımdan bir"ne!"nidası çıktı.
Etrafına tekrar telaşla göz gezdirdi ve "şşt sessiz olsana ilgi çekicez".dedi.Sesimi alçaltarak"neden ayrıldın?"dedim merakla.En azından bir evi ve ailesi vardı.Neden böyle bişeye kalkışmıştı ki?
Sıkıntıyla nefes verip "bizimkilerle kavga ettim.Beni kısıtlamalarından nefret ediyorum"dedi sitemle."Bende evden bavulumla birlikte çıktım gittim."bir süre durdu ve"Babam bu sefer çok kızdı.Gidersen bir daha dönemezsin kendi başının çaresine bakarsın falan dedi."Bildiğim kadarıyla Nil hep ailesiyle tartışır ve kafası esince evden çıkar gidermiş.Bir süre sonra ailesi özür diler ve eve geri dönermiş.Ama anlaşılan bu sefer olay ciddiydi.Nil çok üzgün görünüyordu.

Derin bir nefes alıp"dün gece otelde idare ettim ama hep böyle devam edemem"dedi sıkıntılı bir sesle."Benim kaldığım otele gelseydin,odamda kalırdın"dedim bende üzüntüyle."Sende o otelde daha fazla kalamazsın.O kadar paramız yok kızım"dedi kaşlarını çatıp.Bende bunun farkındaydım.Başımı onaylarcasına salladım sıkıntıyla.
Gözlerini kısarak uzun bir süre bişeyler düşündü.Bir süre sonra "Buldum!"diye sevinçle zıpladı.Merakla yüzüne baktım."Bizim komşumuz Erhan Amca vardı.Evindeki öğrenciler çıktı.Evin içinde gerekli eşyalar da var.Ben konuşurum beni tanıyo bir kıyak yapar bize."dedi hevesle.
Düşünceli bir şekilde başımı salladım."Bilmem ki.Olur mu dersin?".
"Olur olur.Ben izin alıp gidiyorum konuşmaya.Ararım seni."dedi ve bişey dememi beklemeden sevinçle yanımdan ayrıldı.Umarım artık bir evimiz olurdu...
●●●●●●●●●●●●●●~●●●●●●●●●●●●●
İş çıkışı parka doğru ilerlemeye başladım.Artık alışkanlık olmuştu.Her iş çıkışı gelirdim buraya ve aynı banka oturup karşımdaki çocukları izlerdim.Yine aynı banka oturmuştum.Onları izlemek nedense beni mutlu ediyordu.Önceden sinirlerimi bozsalarda şu anda haksız olduğumu anlamıştım.Onların mutlu olmaya herkesten çok hakkı vardı.Çok masumdular ve hep mutlu olmalıydılar.Umarım hayat onlara gülerdi...

Telefonumun zil sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.Ekranda Nil yazısını görünce merak ve heyecanla açtım.Açar açmaz karşıdan bir sevinç çığlığı koptu."Artık bir evimiz var!"diye sevinçle boğazını yırtarcasına bağırdı."Sanırım artık duymuyorum."dedim dalgaya vurarak.Sesini biraz daha alçaltıp"Kızım çok mutluyum.Artık beni kimse kısıtlayamacak.İstediğim saatte eve girebilicem."dedi coşkuyla.Nil özgürlüğüne fazlasıyla düşkündü.Bu onu çok mutlu etmişti.Ve tabii beni de.Artık otelde kalmayacaktım,bir evim vardı.

Sevinçle oturduğum banktan kalktım ve otele gittim.Eşyalarımı toplayıp odadan ayrıldım.Fiyatı benim için çok fazla tutmuştu.Param bitmek üzereydi ve maaşımı almaya daha 2 hafta vardı.
Otelden çıkar çıkmaz Nil'in adresi attığı yere doğru ilerledim.Sahile çok yakın yeşil bir apartmandı.Kapısından içeri girince asansöre binip 3.kata bastım.Asansör yeni evimin katın da durduğunda indim.Daire 10.Ziline bastım ve kısa bir süre sonra kapıyı Nil açtı.Ağzı kulaklarındaydı.Sevinçle bana sarıldı ve kolumdan tutup içeri sürükledi.

Ev çok büyük değildi.2 küçük odası,bir salonu ve salonuyla birleşik amerikan tarzında bir mutfağı vardı.İçinde eşyaları olduğu için mutluydum.
Nil biraz kira fiyatını indirmiş ama hala yüksekti.Sanırım maaşımızın yarısı her ay buraya gidecekti.Ama sorun değildi.Artık bir evim ve işim vardı.
Sanırım Başarıyordum ha?