Cehennemden Koro#Wattys2015

-4

Poyraz'ın Ağzından;
Yine parktaydım.Yine ayaklarım beni parka getirmişti aynı saatte.Her gün saat 5 gibi kendimi bir ağacın arkasına sinmiş o bankı izlerken buluyordum işte.
İlk kez parkta görmüştüm yine onu.Şu anda arkasında sindiğim ağaca yaslanıp hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.Bir kızın ağlamasına asla dayanamazdım.Yanına gitmiştim merakla.Sonra alnını görmüştüm.Sanırım ağaca çarpmıştı ve canı yanmıştı.Ama bu kadar ağlamasına anlam verememiştim.Alnı kötü gözüküyordu ama hıçkırarak ağlayacağı kadar olmadığına emindim.Uzun bir süre yüzünde takıldı gözlerim.Kahverengi upuzun ve düz saçları vardı.Gözleride saçlarının rengindeydi tıpkı.Kirpikleri oldukça uzundu.Dudakları her erkeğin arzulayacağı cinsten dolgundu.

Kızlar güzellikleriyle hiç bir zaman ilgimi çekmezdi.Rüya güzel bir kızdı ama güzelliği umurumda değildi.Benim ilgimi çeken şey onun hayatıydı.O gün bana sinirlenip yanımdan ayrılınca farketmiştim.Rüya'nın gözlerinde gördüğüm şeyi tam olarak anlamıştım.Hayal Kırıklığı...

Ertesi gün buraya uğramayı aklımdan geçirmezken içimdeki sese yenik düşüp parka gelmiştim.Yoktu...
Ve ertesi gün tekrar parktaydım.Bu sefer oradaydı.Bir bankta oturuyordu.Bir süre çocukları izledikten sonra kalktı banktan.Gidiyordu...
Dediğim gibi Rüya'ya karşı hiçbir şey hissetmediğime emindim.Sadece hayatını nedense fazlasıyla merak etmiştim.Takip ettim onu...
Bir otele girdiğinde anlamıştım orada kaldığını.Sonra odasına kadar takip etmiştim.Oda numarasını öğrenince resepsiyondaki kadına kimle kaldığı hakkında bir takım sorular sormuştum.
Rüya Kahraman...Oda da tek kalıyordu.Ailesi yanında yoktu.

Sonra takip ettim onu bir kaç gün.Sahil kenarında bir mekanda çalışmaya başlamıştı.Bir sapık gibi davrandığımı hissedince onu takip etmekten vazgeçtim.Ama her iş çıkışı saatinde bu parka gelir oldum.İşinden çıkar çıkmaz buraya gelip aynı bankına oturuyordu.Bende onu ilk gördüğümde ağlayıp yaslandığı ağacına sinip onu izler oldum.Bazen yaptığı hareketlerine güldüm.Bazen sinirlendim.Bazen de...gözlerinin dolduğunu görüyordum.
Rüya'nın geçmişi hakkında hiç bir fikrim yoktu.Bildiğim tek şey geçmişinde ne yaşadıysa acıdan ibaretti.Ve ben bunu öğrenecektim.Evet...beni ilgilendirmediğinin farkındaydım ama kendime karşı koyamıyordum.Onun hayatını öğrenemezsem de hep bu parkta bu ağacın arkasında aynı saatte kendimi bulacağımı biliyordum.

Yine ağaca sinmiş izliyordum onu.Telefonunun zil sesini duyunca hızlıca açtı.Bunu bekler gibi bir hali vardı.Anlayamadığım bir takım şeyler geveledi.Gözlerinin içinin parladığını farketmiştim.Sevinçle kalktı oturduğu banktan.Gidiyordu.Ama bu sefer daha erken ayrılıyordu nedense.Yine içimdeki aptal sese yenik düşüp peşine takıldım.
Oteline girdi.Bu sefer girmedim otele.Kapının önünde beklemeye başladım.Bir süre sonra bavuluyla birlikte çıktı otelden.Telefonunda yazan şeye bakarak-sanırım adres gibi bir şeydi-bir süre yürüdü.Sonunda sanırım ulaşmak istediği yere gelmişti.Yeşil bir binadan içeri girip asansörle kaçıncı kata çıktığını izledim.
3.kata çıkmıştı.

Merdivenlerden 3 kata çıktım.Bir daireye girerken gördüm hızla içeriden biri kolundan çektı ve kapıyı kapattı.Kaşlarımı çatarak neler olduğunu anlamaya çalıştım.
İçeriden sesler geliyordu.Sindiğim duvardan çıktım ve girdiği dairenin kapısına baktım.10.daireydi.Bağırarak konuşuyolardı ama ne konuştuklarını anlayamıyordum hâlâ.

Sessiz adımlarla kapıya doğru ilerledim.Bunu yapacağıma inanamıyordum.Allah kahretsin!Daha ne kadar düşebilirdim.Bir kızı sapık gibi her gün izleyip takip ettiğim yetmezmiş gibi şimdi de kapısını dinleyecektim.Gözlerimi devirip kulağımı kapıya yasladım.Yabancı bir kız sesi sevinçle bir şeyler diyordu.Bu sesin Rüya'ya ait olmadığına emindim.

"Çok mutluyum Rüya!Artık bir evimiz var.Kiranın fiyatı biraz yüksek ama bir işimiz olduğu için halledebiliriz.Hem eşyalarıda var.Babamlar çok şaşıracak.Artık bir evimiz var!"diyodu cırtlak bir ses sevinçle.
Sonra ikisininde kahkaha sesi birbirine karıştı.

Ne olduğunu anlamıştım.Sonunda Rüya kendine bir ev bulmuştu.Ve farkında olmadan(!)evini öğrenmiştim.Bir kızla kalıyordu.Sanırım aynı yerde çalışıyolardı.Kendimi sapık gibi hissetmeye başlamıştım.Hızla apartmandan çıktım ve evime doğru yürüdüm.Rüya'nın karşısına en kısa zamanda tekrar çıkacaktım.Acaba beni tanıyacakmıydı?

Rüya'ya karşı bir şey hissetmediğime hâlâ emindim.Hayatımda sadece bir kıza bir şeyler hissetmiştim.Onun da ne bok olduğunu öğrenmiştim sonradan.Ama kimseye aşık olmamıştım ve öyle bir niyetim de yoktu.

Rüya'nın hayatını fazlasıyla merak ediyordum.Nedenini hiç bir şekilde bilmiyordum.Bildiğim tek şey onun geçmişini öğrenmeden bu işten vazgeçmeyeceğimdi...