Cehennemden Koro#Wattys2015

-9

Normal bir çocukluğum olmamıştı benim.Kendi ülkemden ayrılıp hiç bilmediğim bir ülkeye gitmiştim.Kimseyi anlamıyordum.Dillerini bilmiyordum...Büyüyünce anladım ailem beni hiç düşünmemiş.

"Nil hadi ilk günden geç kalmayalım."
"Geldim geldim."
Nil görüş alanıma girdiğinde şaşkınlıkla suratına baktım.
"Saçlarını mı düzleştirdin yoksa yanlış mı görüyorum?"dedim yavaşça.
Kocaman gülümseyerek ayakkabılarını giymeye başladı.
"Okulun ilk günü bugün kızım.Herkesin gözü benim üzerimde olmalı."
Nil'i süzmeye başladığımda gerçekten çok etkileyici göründüğünü farkettim.
Okul formasının üzerine çok şık bir palto giyinmiş,upuzun sarı saçlarını düzleştirerek dahada uzun görünmesini sağlamış,hafif makyajı ve şık ayakkabılarıyla fazla güzel görünüyordu.
"Sadece okula gidiyoruz."dedim
Gözlerimi devirirken aynadaki yansımamla göz göze geldim.Okul formamın üzerine siyah kapşonlu bir hırka geçirmiş,yine siyah spor ayakkabılarımı giyinmiş,yüzüme sadece krem sürmüş ve saçımı aynaya bile bakmadan çabucak dağınık bi topuz yapmıştım.
Nil'le birbirimizden çok farklı görünüyorduk.

Nihayet evden çıkıp durağa gelmiştik.Bir çok öğrenci vardı.Artık her sabah böyle olmasına alışmalıydım.Kısa bir bekleyişin ardından otobüsümüz geldi ve bütün öğrenciler otobüse doluştuk.

Nihayet boğucu otobüs yolculuğumuz bitince kendimi çabucak otobüsten attım.Kısa bir yürüyüşün ardından koca bahçeli ve büyük bir okulla karşı karşıyaydım.Okulun bahçesine göz gezdirdiğimde çok kalabalık olduğunu farkettim.Bir sürü değişik tipler bahçede müdürün konuşmasını bekliyolardı.Okul kapısının önünde bir çok kağıt yapıştırılmış ve kalabalık öğrenci toplulukları kendi isimlerini bulup sınıf sıralarına geçmeye çalışıyorlardı.Sonunda ismimi yazan kağıdı bulduğumda çabucak listeye göz gezdirdim.Hayal kırıklığına uğramaya başlarken tekrar listeye göz gezdirdim.O sırada yüzümü omzuma dokunan elin sahibine çevirince Nil ile karşı karşıya geldim.Oda benim kadar üzgün görünüyordu.

"Sınıflarımız ayrı."dedi büyük bir sitemle.Büyük bir Of çekip okul müdürüne ağzına gelen herşeyi saymaya başlayınca daha fazla insanların bize değişik değişik bakmasını önlemek için çabucak kalabalıktan uzaklaştırdım.
"Tamam Nil.Sadece sınıflar ayrı.Yan yanayız.Bu kadar abartma."dedim uyarırcasına.
Küçük bir çocuk gibi dudaklarını büküp beni kendine çekti ve sıkıca sarıldı.Ondan kurtulmaya çalışırken insanların bize bakmasını takmamaya çalışıyordum.
Sonunda nöbetçi öğretmenin sınıflara geçme anonsunu yapmasıyla ayrılmıştı benden.Derin bir nefes alıp birlikte sınıflarımıza geçtik.Nil'in sınıfı çarprazımdaydı.
Son kez Nil'e gülümseyerek yeni sınıfıma girdim.Herkes kendi derdine düştüğü için kimsenin gözü üzerimde değildi.Derin bir nefes verip rahatlamıştım.İnsanların ilgi odağı olmaktan nefret ederdim.Gerçi hiç olmamıştım ve buna alışık değildim tabi ki.
Gözlerimle bir yer arayıp en arkadaki boş sıraya geçtim.Yerime oturduğumda sınıftaki insanları süzmeye başladım.Herkes yeterince sessizdi.Kimse birbirini tanımıyor diye böyleleri sanırım.Ah umarım hep böyle sesiz oluruz.
Nihayet rehberlik öğretmenimiz sınıfa girdiğinde tanışma faslı ve son sene olduğu için neler yapacağımız Hakkı'nda uzun bir konuşma yaptı.Bütün sözlerini dikkatlice dinledim ve önemli olan herşeyi not aldım.Son senemdi ve çok çalışmalıydım.
O sırada sınıfın kapısı bir anda açıldı ve içeri formasını dağınık bir şekilde giyinmiş saçları dağınık bir çocuk içeri girdi.
Öğretmen kapıyı çalması ve geç kalmaması Hakkı'nda ufak bir uyarı yaptığında onu umursamadan sınıfta baygın gözleriyle boş bir yer aradı.
Bu tavrına gözlerimi devirdim.Her sınıfta kendini bi bok sanan egoist ve serseri bir erkek olur galiba.Buda bizim sınıfın belası olacak çocuktu sanırım.
Gözleri bir anda gözlerimde durduğunda şaşkınlık ve korku bütün bedenimi esir almaya başlamıştı.Yutkunamamıştım bile.Bu çocuk o gün bana taciz eden sarhoş çocuklardan diğeriydi.
Çarpık bir gülümsemeyle yanımdaki boş sıraya oturdu.
"Korkma güzelim.Yemem."dedi kulağıma doğru mırıldanarak.

Nefes alışverişlerim hızlanmıştı.Kahretsinki bu piçten ölesiye korkuyodum.O gün Poyraz beni onlardan kurtarmasaydı bu adi...
O akşam aklıma geldiğinde gözlerim yanmaya başlamıştı.Hızlıca kendime gelip yanımdaki çocuğun suratına sinirle baktım.
O sırada zilin çalmasıyla yerimden hızlıca kalktım.Kolumu sıkıca tutmasıyla olduğum yerde afallayarak kaldım.
Oturduğu yerden kalkıp gözlerini yüzüme yaklaştırdı.Ondan korktuğumu belli etmemeye çalışıyodum ama yapamıyordum.
Dudakları kulağıma yaklaştığında gözlerimi sıkıca yumdum ve kalbimin korkudan yerinden çıkacakmış gibi daha hızlı atmasını sağlayan o korkunç sözlerini duymak zorunda kaldım.
"Yarım bıraktığım işi bitiricem
güzelim.Kaçamazsın."

Yeni başladığım hikayem Güneş'im 'e göz atarsanız sevinirim.