Merhaba ben Ecril doğduğumdan beri kendimi hep özel sanırdım ama birşey farkettim aslında ben bir hiçim evet evet kesinlikle bir hiçim.
Ondokuz yaşında olmama rağmen çok yalnızım neden bu kadar yalnızım biliyor musunuz? Çünkü ben hastayım ondört yaşına kadar ailemle arkadaşlarımla mutluydum ama şuan yanımda ruhumdan başka kimse yok keşke o da olmasada şu hayatta geberip gitsem evet kesinlikle ciddiyim ben ölmeliyim hastalığımdan gerçekten nefret ediyorum hastalığım ne mi adını daha önce hiç duymamışsınızdır zaten hastalıkta değil ben öyle nitelendiriyorum ben ölüleri görebiliyor ve duyabiliyorum evet evet hastalığım bu nasıl oldu derseniz ondört yaşımda trafik kazası geçirdim ölmüştüm ve öldükten bir saat sonra dirildim ve o gün bu gündür bu lanet ruhlarla uğraşıyorum ailem korktugu için yeni bir eve taşındım korkak erkek arkadaşım beni terk etti arkadaşlarımı sormayın zaten hepsi yalancı sahtekar yüzünüze gülüp arkadan vuranlardan. Hayatımda ki herkes şimdi yok tamam herkesi anladımda ailem olmayınca hayat çok çekilmez. Dertleşicek kimsem yok insanları kendimden uzak tutuyorum beni bir ucube gibi görmesinler diye. Şuan bir üniversiteye gidiyorum konservatuara seçtim dünyadan sadece şarkı söyleyerek uzaklaşıyor ve rahatlıyorum bende sıkılmaktansa sesimi kullanayım dedim. Bugün ölmeyeceğim ruhlar izin vermiyor bari bende gidip uyuyayım yarın okulun ilk günü.
MERHABA BU BENİM İLK KİTABIM İNŞALLAH BEĞENİRSİNİZ:-)
RESİMDEKİ ECRİL.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜN IŞIĞIM
Teen FictionUmutsuz yalnız ve çaresizken aşık oldum ben peki o beni sevebilir mi? Benim biricik gün ışığım olabilir mi? Beni bu hiçliğin içinden kurtarabilir mi? Benim herşeyimi bile bile benden korkmayarak beni kabul eder mi? Gelin bunların cevabını okuya...
