Αυτος παντα θα γυριζει και αυτη παντα θα τον περιμενει γιατι αν αυτος δεν γυρισει που θα παει? Και αν αυτη δεν τον περιμενει τι θα περιμενει?
Η διαδρομή για το κέντρο της Αθήνας ατέλειωτη το πρόσωπο μου ηταν κολλημένο στα θολα τζαμια του λεωφορείου έβλεπα απ'έξω τους ανθρώπους να γυριζουν απο τις δουλειές τους και τα αυτοκίνητα να κορνάρουν, επικρατούσε μια βαβουρα τοσο στην πραγματικότητα οσο και στο μυαλο μου...στα πεζοδρόμια αποροι και αστεγοι να ζητιανεύουν για λιγα χρήματα και ενα κομματι ψωμι πραγματικά ένιωσα πολυ ασχημα γιατι το προβλημα μου μπροστα στο δικο τους δεν ειναι τιποτα...καναρινια απο τις πολυκατοικιες να ασφυκτιούν στον αερα την αθηνας και να τιτιβιζουν μελανχολικα το στενάχωρο τραγουδι τους, παιδια να κλείνονται σε internet cafe και να καθονται με τις ωρες στα κινητα με μονο τους προβλημα αν θα τους κανει like στο Facebook ή αν θα χασουν στο παιχνιδι τους, τα κοριτσια με τις πιο κοντες φουστες και τις πιο κολλητές και κοντες μπλουζες...δεν ντρέπονται θελω να ξερω? Τις λυπήθηκε η ψυχη μου...πραγματηκα μια λεξηεχω να πω...λυπάμαι! Λυπάμαι για την κατάντια της γενιας μου...ζουμε σε ενα κοσμο που η αγαπη εγινε φασωμα και η ανεμελιά της ηλικιας ενα κινητο...ενα παιχνιδι στον υπολογιστή...Επιτέλους το λεωφορείο έφτασε στον προορισμό μου τωρα πρεπει να περπατήσουμε λιγο περνουμε το μετρο και φτάνουμε! Αντε γιατι δεν αντεχω αλλη πόλη! Παμε να βγαλουμε εισιτήριο και πριν προλαβω να βγαλω το δικο μου καποιος με σταματαει....
?=περιμενε μην με φοβασε μην βγαλεις δικο σου εισητηριο...παρε το δικο μου εγω τελείωσα αυτο το εισητηριο εχει περασει απο χερι σε χερι μεχρι που εφτασε και στο δικο μου...τα ιδια μου ειπε και αυτος που μου το εδωσε...σε παρακαλω υποσχεσου μου οτι οταν φτασεις στον προορισμό σου θα σταματησεις καποιον και θα του πεις αυτα που σου λεω
Ο αγνωστος εφυγε χωρις να με αφησει να τον ευχαριστησω...το μονο που προλαβα να του πω ειναι "το υποσχομαι" τρεχω πισω στους γονεις μου χωρις να τους αναφερω τιποτα μπενω στο μετρο κρατοντας σφιχτά το εισητηριο του αγνώστου το μετρο ξεκινάει και οταν κανει την πρωτη του σταση μπενει μεσα ενας άνθρωπος που ηταν ανάπηρος οι περισσοτεροι εκει μεσα τον έβριζαν...δεν μπορουσα να κανω τιποτα ηταν πολλοί ένοιωσα πολυ αδύναμη εκεινη την ωρα...στην επομενη σταση οπου κατεβηκα διαλεξα μια που δεν ειχε κανενα απολύτως προβλημα...μια που ομως ηταν απορη και χρειαζοταν να θηλάσει το μωρο της στην σταση του μετρο για να την λυπηθουν και να παρει κατι για το παιδι της...της εδωσα το εισητηριο και της ειπα τα ιδια λογια η γυναικα εκλαψε απο την συγκίνηση, δεν αντεξα και εφυγα στον δρομο για το σπιτι δεν ειπα κουβέντα! Μονο κοιταζα κατω με ενα χαμόγελο περηφάνιας ξεροντας πως θα ηταν περήφανος για εμενα αυτη την στιγμή ένοιωσα πιο δυνατη που χάρισα ενα χαμογελο σε εναν απορο με μια καθημερινή πραξη! Αυτη η χαρα δεν ειναι αυτη που νικας σε ενα παιχνιδι στο κινητο ή σου κανει like στις φωτογραφίες σου οχι δν συγκρίνεται με αυτες ειναι πολυ περισσοτερη ηξερα πως ειχα κανει το σωστο!αυτο εχω να θυμαμαι απο εκεινη την μερα...το σωστο δεν κερδισα τιποτα δεν πηρα βραβείο δεν με σηνχαρε κανεις απλα ηξερα οτι εκανα το σωστο γιατι αυτο που σε κανει χαρούμενο ή κανει καποιον αλλο χαρουμενο ΠΟΤΕ δεν ειναι λαθος! Με τις σκεψεις μου αυτες περασε η ωρα και φτασαμε στην πολυκατοικια που εμενε η γιαγια μου, χτυπαμε το κουδούνι ανοιγει η πορτα...
Γιαγια=αμαλιτσα μου παιδια μου τι ωραια εκπληξη ηταν αυτη αμαλιτσα μου ποσο εχεις μεγαλωσει εχεις αδυνατίσει κοκαλο εχεις μεινει!!
Α=γεια σου γιαγιακα ευχαριστω μου έλειψες πολυ
Αγκαλιαζομαστε
Γιαγια=περαστε μεσα θα φτιαξω το αγαπημένο φαγητό της Αμαλίας μου!
Μαμα=μαμακα μου μην κουράζεσε θα μαγειρέψω εγω !
Γιαγια=οχι εχω τοσο καιρο να το δω το κοριτσι μου θα του μαγειρέψω εγω δεν δεχομαι κουβέντα!!
Χαχαχα οταν θελει κατι η γιαγια μου περναει παντα το δικο της οπως και τωρα άλλωστε! Οι μερα πέρασε γρηγορα και εφτασε η ωρα της επιστροφής χαιρετηθηκαμε και φύγαμε γυρισαμε Σύρο, το μονο που σκευτομουν στο ταξιδι ηταν αυτος... λες να ειναι τωρα Σύρο? Μακαρι!!!
Το τηλέφωνο μου χτηπαει:
Ε=καλημέρα μου χρωστας αυτον τον καφε που λεγαμε ομορφιά μου!
Α=φυσικα! Στις 12:30 ελα απο το σπιτι μου να παμε σταρμπαξ!
Ε=οκ αγαπη τα λεμε
Κλείνουμε το τηλέφωνο.
BẠN ĐANG ĐỌC
every summer has a story
Lãng mạnμε λενε αμαλια και ειμαι 15 χρονον ζω με τους γονεις μου στη Σύρο εχω μια κολλητη απο το νηπιο που ειμαστε αχωριστες της λεω τα παντα! καθε καλοκαιρι ερχονται στη Σύρο τουριστες απο ολες τις ηλικιες...!! καθως το ομορφο καλοκαιρι περναει και ξερω ολ...