every summer has a story

λειπεις και λειπουν ολα

Όταν λείπει αυτός που θες όλος ο κόσμος σου φαίνεται άδειος... μονο ενα άτομο γεμίζει τον κοσμο σου..και αυτό το άτομο είσαι εσύ....

Γιατί να είναι όλα τόσο δύσκολα χωρίς εσένα? Γιατί να μου λείπεις τόσο πολύ? Νιώθω οτι έφυγε μαζί σου και η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου...γιατί παντα για εσένα υπάρχει... ξέρω πολλές ερωτηκες ιστορίες που τον βλέπουν κάθε μέρα...όμως η δικιά μου είναι διαφορετική...εγώ δεν τον βλέπω κάθε μέρα αλλά αντίθετος πολύ λίγο... και αυτό το λίγο μου έχει ηδη λείψει...ξέρεις γιατί? Γιατί το δικο μας το λίγο είναι πιο δυνατό απο το κάθε πολύ....

Καθώς έλεγα αυτές τις λέξεις στο καθρέφτη του μπάνιου ενα δάκρυ εσταξε και μετα πολλά αλλά...τα έβγαλα όλα απο μέσα μου...μου λείπει γαμωτο και δεν μπορω να κανω τίποτα για αυτό...μονο ένας άνθρωπος μου τον θυμίζει ΜΟΝΟ ένας... ο Κώστας... αυτός είναι ο λογος που θέλω να πάω σχολείο...για να τον δω και να θυμιθω τις στιγμές μας...για αυτό θέλω να γίνουμε καλοί φιλοι που το έχω πιστεύω καταφερει...για όταν ερθει να μπορώ με κάποιο τρόπο να μιλήσουμε...ξέρω..ξέρω...τον εκμεταλευομαι τον Κώστα...αλλά πρεπει να κάνω κάτι...δεν θέλω να κάτσω με σταυρομενα χέρια... όχι...ποτε...

Ξεπλυνα το πρόσωπο μου και ντυθηκα... έφτιαξα την τσάντα μου και πήγα σχολείο...καθηστεριμενη ως συνήθως... ευτυχώς η πόρτα ηταν ανοιχτή και οι μαθητές δεν είχανε μπει ακόμα στις τάξεις τους...πρωτα πέρασα απο την τάξη του Κώστα... με κοίταξε και μου έβαλε τρικλοποδιά για πλάκα...του χαμογελασα και έφυγα...δεν ειμουν καλά...αλλά μόλις τον είδα όλα εφτιαξαν...στο προσωπο του είδα τον Παύλο...

Μπήκα μέσα στην τάξη...δεν θυμάμαι καν τι έχουμε πρώτη ωρα...μπενω μέσα και ακούω μια πολύ γνωστή φωνη "Αμαλίαα ποιος σου είπε να μπεις μέσα?απουσία και εξώ γρήγορα"εελα ρε φίλε πρωτη ωρα πιτου? Ευτυχώς που με έβγαλε εξω...εκατσα σε ενα παγκάκι απέναντι απο το κυλικείο...ποσο ήσυχο είναι το σχολείο χωρίς κανέναν να τρέχει και να φωνάζει πανω-κατω...ξαφνικα ακούω μια κύρια να μου μιλάει...ηταν ή κύρια του κυλικείου μας...μια 50αρα πολύ καλη γυναικα φαινόταν παντα αλλα ποτε δεν έτυχε να μιλήσουμε ποτε την λένε ειρήνη

Ειρ:γεια σου κορίτσι μου πως και σε έβγαλαν εξω?

Α: ε αργησα λίγο και η πιτου με έβγαλε...

Ειρ:δεν νομιζω όμως να είναι αυτό που σε απασχολεί...

Α: όχι..δεν είναι αυτό...μου λείπει πολύ ενα άτομο....

Ειρ:σε καταλαβενω κορίτσι μου...και εμένα μου έλειπε κάποιος καποτε τόσο πολύ...αλλά ας αλλάξουμε θέμα δεν είναι το καλυτερο για εσένα αυτό το θέμα...