every summer has a story

αχ θαλασσα μου σκοτεινη

Σε μια θάλασσα γεμάτη ανθρώπους τα ματια μου θα αναζητούν παντα εσένα...

....και χάθηκε μέσα στο πλήθος... έφυγε και με άφησε να κοιταω ...να κοιταω δεν ξερω και εγώ τι...το μαυρο...γιατί χωρίς εκείνον είναι ΌΛΑ μαύρα....ηταν σαν να είχα παγώσει... όμως ξαφνικα κάτι με ξύπνησε...ηταν το ζεστό χερι της ευης που έπιασε το δικο μου και με ξύπνησε θυμίζοντας μου οτι είναι εδώ.....ναι...είναι εδώ....και θα κάνω ο,τι μπορώ για να τον ξαναδώ...γιατί θα τον ξαναδώ...κάτι μέσα μου μου λέει οτι δεν έχουμε πει ακόμα αντίο....

Εσφηξα το χερι της ευης και της είπα

Α:που είναι οι άλλοι?

Ε:μας περιμένουν στα παγκάκια στο τέλος της πλατείας

Α: οκ...τοτε μπορώ να ουριαξω...

Ε:περιμ...

Α:ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΚΣΚΣΞΣΞΞΕΚΣΗΣΒΣΞΣΞΣΗΣΒΣΞΣΞΣΒΣΗΞΣΚΣΟΣΟΣΙΣΟΙΣΙΣΞΣΣΒΣΞΑΞΑΗΑΞΑΞΑΞΒΣΞΣΗΔΔΗΔΞΣΒΞΞΣΚΣΚΣΞΔΒΞΞ ΛΗ ΔΞΗΔΙΔΞΞΔΞΔ ΚΗ ΔΞΔΚΔΚ

Όλοι είχαν γυρίσει και με κοιτούσαν...όμως εμένα δεν με ένοιαζε όσο ρεζίλι και να γινομουν... γιατι τον είχα κοντά μου...μου μίλησε...μου χαμογέλασε...με κοίταξε ...και δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο......ΈΧΩ ΌΛΑ ΟΣΑ ΘΕΛΩΩΩ

Όλη μέρα επαιζε στα μεγάφωνα το lean on και μου είχε κολλήσει... το ακουγα περιπου για 2η φορά στη ζωή μου αλλά το είχα λατρέψει...επηδη αυτό το τραγουδι το σύνδεσα με την χαρά μου όταν έρχεται.... με αυτό το πλατύ χαμόγελο που έχω όταν έρχεται.... έτσι άρχισα...άρχισα να τραγουδάω μαζί με την Εύη το lean on καθώς έπαιζε στα μεγάφωνα...

Η χαρά μου δεν περιγράφεται αυτό το τραγουδι είχε γίνει ενα με αυτον.. ενα με αυτήν την μέρα...κάθε φορά απο εδώ και πέρα που θα ακούω αυτό το τραγουδι θα μου έρχεται το χαμόγελο μου και το δικο του...

Καθώς εγώ και η Εύη συνεχηζουμε να περπαταμε τραγουδώντας το lean on φτάσαμε στον Αρη και στην Ελένη που μας περιμεναν σε ενα παγκάκι στο τέλος της πλατείας όπως μου είχε πει η Εύη.

Αρ:έλα ρε που εισασταν 1 ωρα?

Ε:ερχόμασταν

Α: πάμε να φάμε ? Πεινάω πολύ!!!

Ελ:πάμε!!!αλλά που?

Αρ:πάμε να παρουμε hot dogs απο τη Σόφι?(η "Σόφι"είναι ενα μαγαζί που πουλάει hot dogs)