every summer has a story

τριημερο στα ματια σου

Και εκεί που όλα πάνε κάπως εμφανίζεται απο το πουθενά και κανεις την ζωή μου ομορφότερη...

Επιτέλους Σάββατο! Σήμερα το πρωι δεν άκουσα ουτε τον απεσιο ήχο απο το ξυπνητήρι μου, ουτε το κουδούνι του σχολείου, τις φωνές της πιτου, της Χίτλερ. Σήμερα ειμουν πολύ χαρούμενη, δεν ξέρω γιατί αλλά έχω να νοιωσω έτσι απο τοτε που τον έβλεπα...

Σηκωθηκα απο το κρεβάτι γεμάτη ενέργεια, ανοιξα το μπαλκόνι και άφησα το φως του Ηλίου να μπει στο δωμάτιο μου...κατέβηκαν βιαστικά τις σκάλες για να βρω το πρωινό μου να με περιμένει στη τραπεζαρία! Πριν προλαβω να το αγγιξω χτύπησε το τηλέφωνο....

Α:παρακαλώ?

Ε:καλημεραα

Α:εππ καλημερουδιαα

Ε:τι κανεις? Πάμε για καφέ?

Α:μια χαρά ναι πάμε

Ε:γεςςςςςς

Α:γιατί εντύπωση σου κανει?

Ε:όχι αλλά σήμερα ήθελα όσο καμια μέρα να πεις ναι γιατί θα ερθει και ο αρηςςςς

Α:ααα έτσι εξηγούνται τα κεφάκια!

Ε:αχ ναιιι

Α:καλά τα λέμε έκει 11:30 σπίτι σου?

Ε:ναι το έχω πει ήδη στο αρη

Κλείνω το τηλέφωνο και τρώω βιαστικά το πρωινό μιας και ή ωρα ηταν 11:00 και δεν έπρεπε να αργησω! Σήμερα δεν ξέρω γιατί αλλά είχα κέφι και ήθελα να ισιωσω τα μαλλια μου, πράγμα που μονο όταν έχω κέφι θέλω για να μην τα καψω.
Ισιωσα τα μαλιά μου ντυθηκα και πήγα σπίτι της ευης...εκεί βρήκα την ίδια και τον αρη να με περιμένουν

Ε:επ καλημέρα τι ομορφιές είναι αυτές?

Α:ε είχα όρεξη σήμερα!

Αρ:έλα και οι 2 κούκλες είστε πάμε για καφέ γιατί κοιμάμαι όρθιος?

Ε:άντε παμε

Βγήκαμε απο το σπίτι της ευης και ξεκινήσαμε για Starbucks στο δρόμο μιλαγαμε, γελαγαμε όμως ξαφνικα παρουσιαστηκε μια φιγούρα παιδιού που δεν περίμενα να δω με τιποτα. Ηταν ο.... ο.....ο ΠΑΥΛΟΣ...με το ποδήλατο του... μα τι κανει αυτός εδώ?....πως και ηρθε...?

Δεν μίλησα απλα ενα χαμόγελο...ενα πολύ πλατύ χαμόγελο σχήματιστηκε στα χείλη μου και το βλέμμα μου όπως και το δικο του έπεσε πανω του.....κοιταζομασταν για περιπου 5 δευτερόλεπτα ενω μετα έφυγε....ΕΊΝΑΙ ΣΎΡΟ!!! ΉΘΕΛΑ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ ΝΑ ΠΗΔΑΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΡΆ ΜΟΥ...αλλά συγκρατηθηκα για να μην καταλάβει κάτι ο αρης.