Himera

Başlangıc

Multimedia- HİMERA

Güçsüzdüm..Kendime acıyacak bir halde sessizliğe gömülmüş ,yine aynı yerde duruyordum,üşüyordum. Çaresizdim ve deli gibi özlüyordum.

Artık alışmıştım geceleri mezarlıkta uyumaya, umurumda değildi artık hiç bir şey.O giderken sadece bir beden bırakmıştı ardında .Yoksul ve tükenmiş bir vaziyette. Dizlerimi yere koydum ve bir anda yok oldu bedenim sanki hiç hayatta nefes almamış gibi.

Gözyaşlarımı tutamadım, onun o güzelliğini örten toprağı okşamaya başladım ve kesiliverdi sesim, ürkek ve yorulmuş bir ses tonuyla seslendim meleğime:''Keşke gitmeseydin be annem, kimim vardı ki senden başka , babamda yok, ben bu yalnızlıkla nasıl baş ederim be meleğim, kim uyutacak artık beni geceleri, kim saracak kollarına anneem kim söyle anne kim!!!''.

Bitkinliğimi görmediği için o kadar kızıyordum ki ona terk etmemişti beni bunu biliyorum ama bir yandan da parçalara ayrılıyordu kalbim. Hasta yatağında bile bana sarılarak uyurdu. Şimdi de ben onun yanı başında geceleri uyuyordum, toprağına sarılıp kapatıyordum gözlerimi. Annem benim en değerlim sonsuzluğumdu ve hayat limanımdı , kollarına sığındığım bir melekti, onsuz bir hayatı düşünemiyordum.Gideli ne kadar olmuştu ki benden , 2 haftadır onun kokusuna hasret yaşıyordum tabi buna yaşamak denirse, hayalsiz ve dünyasız bir beden neye yarardı ki daha doğrusu ben onsuz neyim ki?..

Annem varken mutluyduk ve babamdan kalan o küçük evde huzurluyduk, kalbi buyuk kadınım bana hiç bir şekilde babasızlığı yansıtmadı, hep sardı sevdi bu küçük dünyada koca sevgisiyle. O işe giderdi bende okula, okul çıkışı biraz yardımım dokunsun diye bir kafede çalışırdım. Her ne kadar buna karşı çıksa da gurur duyardı hep benimle. Himeram, Papatyam diye severdi beni canımın içi benim en büyük servetim canım annem.

Ama maalesef her şey istediğimiz gibi gitmiyordu hayat denilen ince çizgi de. Son zamanlarda iyice çökmüştü annemin narin bedeni, ne kadar belli etmek istemese de yorulmuştu kalbi, ben ne kadar yalnız olmasam da o içindeki özlem ve hasretle yaşıyordu, babamın ölümü onu kahretmişti. Annem dayanamadı sonu olmayan bu acı ve vedaya , kapattı gözlerini.Beni bir başına bırakmıştı, her ne kadar son sözleri beni teselli etse de, gün güne yanıyordu içim, her gözyaşım da ondan bir parça kopuyordu kalbimden alevlerle.

Bu düşüncelerin verdiği acıyla ve sonu olmayan hasretle diken gibi boğazıma batan hıçkırıklarla uyuya kaldım, saçlarımı okşayan kadının baş ucunda, her ne kadar rüzgar vursa da solmuş soğuk tenime , huzuru buluyordum meleğimin yanında.

Ben Himera Sözeri ,19 yaşındayım buda hayata son haykırışım.Bir bulut olmak istiyorum ,sadece süzülüp uçmak istiyorum.Sonra bir yağmur tanesi olup , toprağa düşüp bir papatyaya can vermek istiyorum.