Bir Bağımlıya Aşık

Daha güzelleri var

Saat nerdeyse üçe gelmişti. Barlas için bir gitar ayarlanmış, masalar düzenlenmişti. Zaten çok kalabalık bir etkinlik olmayacaktı. Hastaneden birkaç doktor, yatan on hastam olacaktı. Salon yavaş yavaş dolmaya başlamıştı. Elif'in odasının kapısını tıklattım.

'' Elif? Girebilir miyim?''

'' Buyrun doktor hanım.'' camın önünde çiçekli sarı elbisesiyle çok tatlı olmuştu. Elleriyle eteklerini tuttu ve yaylandı.

'' Ben hazırım. Sizce nasıl olmuş?'' diyerek gülümsedi.

'' Harika görünüyorsun Elif. '' en içten gülüşlerimden birini yolladım Elif'e.

'' Ben hazır olup olmadığına bakmak için gelmiştim ama sen çoktan hazırlanmışsın. Barlas 'a bakayım ben o da hazırsa artık toplanalım. ''

'' Tamam bende hemen geliyorum. ''

Elif gerçekten hazırdı. Sadece kıyafetleri, makyajı, saçları değil. Elif gitmeye hazırdı. Artık o ilk kapımı çalan çelimsiz kız değil. Çok daha güçlü, sağlam bir kızdı. Burdan çıkmaya, evine, arkadaşlarına, annesine kavuşmaya hazırdı.

Tam Barlas'ın kapısını çalacaktım ki kapı açıldı.

'' Neredeyse çarpışyorduk doktor, dikkatli olmalısınız.''

'' Ben sana bakmaya gelmiştim de. Şey hazır mısın diye?''

'' Hazırım ben. Yalnız gitarım burada değil. O iş yatacak gibi doktor.''

Gözlerimi üzerinde gezdirdim. Giydiği koyu yeşil tişörtten yine dövmeleri gözüküyordu. Siyah kotunun altında bağcıkları açılmış lacivert converse giymişti. Ha dövme demişken. Bir gün oturup o dövmeleri incelemeyi kafama koydum.

'' Doktor??''

'' Hı? Ne? ''

'' Dinlemiyor musunuz?''

'' Pardon ben dalmışım.''

'' Dikkatli ol doktor. Boğulma.'' Yanımdan hızlıca geçip uzaklaştı. Bende kaldım. Öyle bildiğin kaldım.

*

Saat artık dört olmuştu. Elif'in pastasını kesip yerken herkes sohbet ediyordu. Elif gerçekten çok mutluydu. Düzenlediğim bu parti yalnızca Elif'i değil diğer hastalarımıda mutlu etmişti. Bütün hastalarımın mutluluğu yüzlerinden okunuyordu. Barlas hariç. O her zamanki gibi gülmüyor, elindeki çatalıyla pastasını karıştırıyordu.

'' Yemiyor musun pastanı?'' gülümseyerek yanındaki koltuğa oturdum.

'' Yok ben pasta sevmem. ''

'' O zaman tabağını bırakıp gitarın başına geçmeye ne dersin.''

'' Ben o kısmı unuttuk sanmıştım ya.'' elini ensesine gütürüp gülümsedi. Barlas gülümsedi. Ne güzelmiş o gülüş.

'' Hadi hadi. söz verdin'' omuzlarından tutup Barlas'ı gitarın olduğu tarafa çevirdim.

'' Peki bakalım halledelim şu işi.''

*

Gitarını alıp sandalyesine oturdu. Mikrafona yaklaşıp hafifçe öksürerek boğazını temizledi.

'' Güle güle git Elif, umarım hep iyi olursun.'' Elif ellerini eteklerinde birletirip Barlas'a gülümsedi. Sonra sessizlik oldu. Gitarın sesi duyuldu. Sonrada Barlas'ın.

''Bu şarkıda senden bahsetmek istemezdim

düşündüm...Ayıp olur sonra dedim.

Zaten anlatacak pek bir şeyim yok,
birkaç hayal falan işte ne bileyim.'' Gözleri benimkilerle buluştu.

''Belki biraz sert görünüyor olabilirim

aslında ben de çok özleyen biriyim.

İşte tam da bu garipliğimle
modası yüzyıl önce geçmişlerdenim.''

Yanaklarım kızardı, suratım alev aldı ve ben orda eriyerek yok oldum. Çok güzel gitar çalıyordu. Sesi çok güzeldi. Hemde o kadar güzeldi ki aynı anda hem mutluluğu hem hüznü yaşadım. Mutluydum çünkü kalbim bir kuş kanadı gibi çırpınıyordu. Hüzünlüydüm o da bir gün Elif gibi gidecekti. İyileşecekti ama gidecekti.

*

Hepimiz hastane kapısında toplanmıştık Elif'in arkasından bakıyorduk. Elif kafasını camdan çıkartarak el salladı. '' Hepiniz hoşçakalın''

Sonra arabası yavaşça gözden kaybolurken herkes dağılmaya başladı. Bende odama dönüp çantamı alıp çıkmalıydım. Yere bakarak yürüyordumki önümde bir çift ayak durdu. Kafamı kaldırdığımda Barlasla göz göze geldik.

'' Yine dalgınsın doktor.''

'' Yok bir şey düşünüyordum ondan.'' afallamıştım yine. Barlas sayesinde.

'' Ben size teşekkür etmek istemiştim. Uzun süre sonra gitar çaldım. özlemişim bana verdiği hissi''

'' Gitar sende kalabilir. Bu ara söylediğin şarkı güzeldi beğendim. ''

O güzel gülüşünden bir tane daha attı.

'' Daha güzelleri var. Birgün söylerim.''