Wintertijd

23

Hoofdstuk 23 (door lindaa_x ):

'Is er al meer bekent?' vragen Davy en Amber als ze ook de gang komen opgerent.

'Ik krijg helemaal niks te horen, van niemand iets.' zegt Jasper gefrustreerd met zijn handen in z'n haar al heen en weer lopend door de ziekhuisgang.

'Jasper, alsjeblieft ga even zitten. Ik word nog zenuwachtiger van jou.' zegt Viktor die met zijn hoofd in z'n handen zit die weer steunen op zijn knieën.

Jasper wordt rustig op een stoel gezet door Amber die in zulke omstandigheden het rustigst van allemaal kan blijven en dat nu dus ook is.

'Familie van Demi?' wordt er dan opeens door een arts door de gang geroepen en de grote groep staat meteen op en de arts loopt naar hun toe.

'Zijn jullie de familie van Demi?' wordt er nog een keer voor de zekerheid gevraagd.

'Haar vriend en beste vrienden, we hebben nog niks gehoord van de familie.' zegt Amber nog steeds rustig.

'Nou oke dan, voor deze keer.' zegt de arts toch nog een beetje twijfelend of hij het nou wel echt zou vertellen, maar begint dan toch met praten.

'Demi is nu nog aan het slapen, maar als ze wakker wordt mogen er maar twee mensen tegelijk bij Demi. Ze heeft een lichte longontsteking opgelopen en een paar kleine brandplekken en schaafwonden, maar wonder boven wonder gaat alles goed met haar onder de omstandigheden waar ze de afgelopen dagen in heeft geleefd.' zegt de arts en iedereen knuffelt elkaar uit blijdschap en opluchting.

'Wanneer zou ze wakker kunnen worden?' vraagt Jasper nog snel met een grote glimlach op zijn gezicht.

'Binnen nu en een paar uur.' zegt de arts en loopt daarna weer weg door de deuren.

-

'Meneer Cillessen, Demi heeft naar u gevraagd.' zegt een zuster die bij het groepje mensen is komen te staan.

'Echt? Is ze wakker?' vraagt Jasper nog steeds een beetje ongelofelijk en blij tegelijk.

'Ja, je kan nu naar haar toe als je wil.' zegt de zuster ook met een grote lach op haar gezicht door het zien van alle blije gezichten.

'IK breng je wel even.' zegt de zuster en loopt samen met Jasper mee naar het kleine kamertje van Demi waar ze de komende tijd even zou moeten doorbrengen.

'Demi?' vraagt Jasper voorzichtig als hij de kamer inloopt en nog in de deuropening staat.

'Jasper.' zegt Demi met een klein lachje op haar gezicht en Jasper komt nu eindelijk dichterbij en pakt Demi's hand vast.

'Demi, ik heb je zo gemist.' zegt Jasper met tranen in zijn ogen.

'Ik jou ook, ik hou van je Jasper.' zegt Demi en krijgt nu ook tranen in haar ogen.

'Ik hou ook super veel van jou, je betekent alles voor me.'

Demi is nog erg zwak, maar is gelukkig binnen een paar weken weer helemaal de ouwe. Ze heeft een kleine snee op haar voorhoofd, een paar kleine brandplekken op haar armen en benen, maar deze zijn niet heel erg en her en der wat schaafplekken.

'Ik was zo bang, Jasper.' zegt Demi en nu lopen de tranen over haar wangen die Jasper snel met zijn duimen wegveegt.

'Je bent veilig, ik ben bij je en je wordt weer beter. Alles komt nu goed.' zegt Jasper en geeft Demi een kusje op haar voorhoofd.

-

'Demi, wat is er eigenlijk gebeurt?' vraagt Jasper na een tijdje, nadat iedereen Demi ook al even heeft gezien.

'Ik moest naar de wc en toen brak er brand uit. Ik kreeg het zo warm en ben toen meegenomen door iemand naar een huisje en daarna naar dat huisje in het bos. Het was daar echt heel erg koud.' zegt Demi rustig wat Jasper erg verbaast aangezien bijna niemand hier zo rustig onder kan blijven.

'Je bent een echte overlever, Demi. Dat vind ik zo mooi aan jou, je overleeft alles.' zegt Jasper met een klein glimlachje en geeft Demi een zoen.

'Jasper, Demi, ik moet jullie helaas onderbreken , maar het bezoekuur is voorbij, Jasper je moet helaas nu weg, morgen om acht uur kan je weer komen.' zegt de zuster die al de hele dag bij Jasper en Demi is komen kijken en super aardig voor hun is geweest.

Jasper geeft Demi nog een zoen en neemt dan afscheid van haar en loopt het ziekenhuis weer uit, maar blijft nog met een grote vraag rondlopen.

Waarom staan Demi en Yvonne samen op een foto, waar kennen ze elkaar van?