Wintertijd

26

Hoofdstuk 26 (door Wendy):

Het bewegen van Jasper tijdens zijn slaap had Demi wakker gemaakt. De hele nacht door had hij lopen woelen, waardoor het voor Demi moeilijk werd om de slaap te vatten.

'Jasper! Blijf eens stilliggen,' zei Demi fluisterend op boze toon.

Jasper zuchtend even diep en probeerde een positie te vinden waarin hij lekker kon slapen.

'Ik kan niet slapen,' zei Jasper.

'Nee, ik ook niet. Maar dat komt door jou,' zuchtte Demi met haar wenkbrauwen gefronst.

'Sorry. Ik ga even wat water drinken,' zei Jasper terwijl hij opstond uit bed en naar de keuken liep.

Demi sloot haar ogen weer en probeerde de slaap te vatten.

-

'Heb je nog kunnen slapen?'

'Ja, een paar uurtjes,' zei Jasper.

Demi en Jasper lagen nog in bed. Het was nu zeven uur in de ochtend en Jasper moest zo naar zijn training gaan.

'Wil je ontbijt? Dan ga ik het even voor je maken,' bood Jasper aan.

'Doe maar een broodje met kaas en een glaasje melk,' zei Demi terwijl ze haar weer om draaide in het bed.

'Komt voor de bakker,' lachte Jasper, maar eigenlijk kon Demi er niet om lachen. Ze had pijn en ze wou het graag weer doorslapen.

-

'Je moet even je medicijnen innemen,' zei Jasper met het bord eten in zijn hand, en het glas in zijn andere hand. Hij zette het neer op het nachtkastje en liep weer terug om de medicijnen te halen.

Demi ging rechtop zitten in bed en pakte het glas melk. Ze hield haar hand op zodat Jasper daar de pillen in kon leggen.

'Ik zal zo even je brandwonden insmeren,' zei Jasper behulpzaam.

Tijdens het eten door keek Demi even op naar Jasper die bezig was met de wonden. Ze wreef hem een keer over zijn hoofd en blies een luchtkus naar hem toe.

-

'Ik heb Mc Donalds voor je gehaald!'

Demi had zich in de periode dat Jasper aan het trainen was verplaats naar de woonkamer. Ze had een dekentje over zich heen getrokken. Nu was ze al bij de derde aflevering van Orange is the new black.

Ze voelde zich nog steeds meer dan beroerd, maar de Mc Donalds zou er voor een groot gedeelte wel inpassen.

'Ik weet dat je eigenlijk gezond moet eten, maar ik vindt dat je wel wat lekkers verdiend,' vond Jasper.

De zak met daarin de Mc Donalds werd voor haar op de tafel gezet. Ze kwam uit haar lekkere warme hoekje en pakte het uit.

-

'Het was echt heel lekker,' zei Demi nadat ze bijna alles op had gegeten. 'Bedankt.'

'Geen probleem lieverd,' zei Jasper terwijl hij haar een kus op haar wang gaf.

'Waarom kon je vannacht niet slapen?'

'Ik weet niet. Ik was gewoon aan het nadenken.'

'Waarover?'

'Vraag jij je niet af waarom dit allemaal is gebeurd? En wie dit heeft gedaan? Het is ziek als je erover nadenkt.'

'Er lopen meer gekken buiten dan dat er vast zitten. Dat probleem zal je altijd blijven houden,' zei Demi afwijkend van zijn vraag.

'Niemand zou jou zo maar meenemen. Dat slaat helemaal nergens op. Er moet een logische verklaring voor zijn,' zei Jasper in de hoop antwoorden bij Demi los te peuteren. Hij wist dat ze iets verborgen hield, maar hij wachtte af tot ze het zelf zou opbiechten. Daar wou hij liever niet te boos om worden.

'Toch is het gebeurd Jasper,' was haar nerveuze antwoord.

'Nee Demi, het klopt niet. En jij weet meer, dat weet ik zeker.'

'Ik weet van niets! Echt niet!'

De manier waarop ze haastig antwoordde stond Jasper niet aan. Yvonne had hem ook al niet willen vertellen waarom ze het had gedaan. Demi wist het, dat was één ding wat zeker was.

'Ach mens! Wie denk je wel niet dat ik ben? Één of andere elf uit het sprookjesbos?'

'Ja,' probeerde Demi er lachend onderuit te komen. Maar Jasper was serieus en was vastberaden om achter de waarheid te komen.

'Doe normaal Demi! Vertel me wie het heeft gedaan! En helemaal waarom!'

'Maar er is niets! Als ik iets had geweten had ik het je kunnen vertellen,' zei ze hysterisch.

'Lul niet,' zei Jasper terwijl hij de woonkamer verliet. Zijn antwoorden moest hij ergens anders vinden.