sisters direction

chapter 11

en hier is hoofdstuk 11 =) hopelijk is er morgen weer een nieuw hoofdstuk als ik geslaagd ben. want ander ben ik niet echt in de mood om een hoofdstuk te posten. want ik denk niet dat kirsten gaat posten. xxx Rianne =)

_____________________________________________________________

Niall p.o.v

Ik sta voor het appartement van Mina en Lexy. Ze weten nog niet dat ik er ben want ik hoefde niet aan te bellen omdat er iemand naar buiten ging en de deur voor me open hield. Wat een aardige man, niet?

Ik slop voorzichtig op de deur. er klinken wat stemmen, die Mina dicht bij de deur, en dan gaat de deur open. Ze kijkt me met een lieve glimlach aan. ik glimlach terug.

“heey, Niall.” “hey, eh…ben je klaar?” ze knikt en loopt dan nog even snel de woonkamer in om iedereen gedag te zeggen. Ik hoor de anderen ‘veel plezier’ zeggen en dan komt Mina weer terug met een tas in haar hand.

“wat was je nou van plan om te doen?” vraagt ze als ze haar jas van de kapstok haalt en aan doet. ik glimlach. “picknicken.” Ze staat even stil en kijkt me raar aan. “Niall, heb je het weer gezien? Het is koud en nat en regenachtig…nou niet het perfecte weer om te gaan picknicken vind je wel?” ik schut mijn hoofd. “niet alles is perfect.” Grijns ik. Ze schut lachend haar hoofd en sluit de deur achter haar. We lopen naar de liften en de trap. “eh..ik ga met de trap…als je dat niet erg vind..”  ik schut mijn hoofd. “nee hoor. En ik ga met je mee.” Glimlach ik en we lopen naar beneden.

“doe je dit elke dag?” ze kijkt me vragend aan. “trap op trap af?” “oh, ja. ik ga never meer met de lift. En het kan me echt niet schelen of het raar is of niet, of dat mensen zeggen dat ik me aanstel. Dan stel ik me maar aan, maar ik ga echt nooit meer in de lift.” Zegt ze duidelijk. Ik knik. samen lopen we naar buiten naar het park.

Ik zet de picknick mand neer en haal het kleed er uit. Mina gaat op haar knieën in het gras zitten terwijl ik het kleed neer leg. Ik ga er op zitten en haal de spullen uit de mand. Mina gaat ook op het kleed zitten en helpt me.

Als we alles er uit gehaald hebben, kom ik ergens achter.

“eh…waar is het brood?” is Mina me voor. Ik laat mijn hoofd met een zucht hangen. “vergeten.” Mina lacht om mijn reactie. “das niet grappig, het had jou ook kunnen over komen hoor.” Lach ik. “nee hoor, het eerste wat ik in de mand zou stoppen is het brood, dus nee, ik zou het niet vergeten. Ik bedoel, picknicken…het eerste waar je bij dat woord aan denkt is toch brood?” lacht ze maar ik schut mijn hoofd. “nee hoor, het eerste waar je bij dat woord aan denkt is:  eten, rood geruite kleed, en het park.” “eh…ja, maar als je denkt aan picknick eten? Dan wel.” Ik geef het op, omdat ze wel gelijk heeft, en sta op.

“waar ga je heen?” vraagt Mina. “brood halen. De winkel is vlak bij.” ze kijkt me gefronst aan. “dus je laat me hier nu gewoon loner achter?” ik denk even na. “jap.” Is dan mijn antwoord en draai me om. “dan ga ik mee.” Zegt ze vast besloten en ze staat op. ik kijk haar aan. “wie let er dan op de spullen?” ze haalt haar schouders op. “boejuuh! Kom!” ze pakt mijn hand en trekt me mee het park uit, naar de supermarkt toe.

We lopen naar het brood toe en pakken een stokbrood, keizerbroodjes en wat croissantjes en lopen daarna naar de kassa om te betalen. Ik pak mijn portemonnee uit mijn zak maar Mina houd me tegen. “nuhuh, ik betaal.” Zegt ze terwijl ze haar portemonnee uit haar zak haalt. Ik schut mijn hoofd. “nee, ik betaal.” “neehee.” “jaha, ik ben het brood vergeten, dus ik betaal.” “maar jij hebt alles al geregeld.” “ja, maar ik vroeg je mee.” “ja, maar…maar…ah puhue..” ze geeft het op en ik haal het geld uit mijn portemonnee.

“wacht…je komt me bekent voor…” zegt het meisje achter de kassa. Ik geef haar het geld en Mina doet alvast de broodjes een plastic zak.

“humm…oh wacht, je lijkt echt sprekend op Niall Horan!” gaat ze verder. ik glimlach vriendelijk. “nee, jij bent Niall Horan?! OMG!! Jullie zijn helemaal te gek! Mag ik een handtekening? Alsjeblieft?” ik knik. “tuurlijk…” ik pak het papiertje en de pen van haar aan en zet mijn handtekening er op. “dank je dank je dank je!!” ik glimlach en loop daarna met Mina mee daar buiten.

“hmm..eindelijk een keer iemand die je herkent.” Zegt ze terwijl we weer richting het park lopen. “huh? Hoezo?” “nou gewoon. Deze paar dagen hebben we best veel over straat gelopen en eigenlijk heeft bijna niemand aan jullie gevraagd om een handtekening of een foto, of dat ze in eens beginnen te gillen…” ik haal mijn schouders op. “ach, een keertje rust is ook fijn..” glimlach ik en we lopen door de ingang van het park.

Als we weer bij ons plekje aan komen zitten er allemaal vogels en dieren aan het eten te snuffelen en te pikken. Ik ren als een dolle er op af om ze weg te jagen.

“kom niet aan mijn eten!” dreig ik, waardoor Mina moet lachen.