Teach me Kuya

Part 27

Nagulat ako nang biglang lumuhod ang Mommy nya at umiyak.

"Kitten, Please kung mahal mo ang anak ko layuan mo muna sya. Let him rest. Nasaktan mo na sya. Kaya hayaan mo munang intindihin nya rin ang sarili nya." umiiyak na si Tita and I knew, I don't even deserve her son right now.

"Ito nalang ang hinihiling kong kapalit nang pananakit mo sa kanya. Palayain mo muna sya. 3 years lang naman eh. Kung kayo naman ang para sa isat isa, kayo parin ang magkaka tuluyan. Please, bata pa naman kayo. Ayaw ko nang masaktan si Zaire. Please I'm begging you. Bigyan mo din naman sana nang chance na sumaya ang anak ko" pakiusap nang Mommy nya.

Napatigil ako dahil sa narinig ko then para akong nanghina kaya muntik na akong matumba at buti nalang nahawakan nya ako nang Mommy nya. Hindi ko kayang malayo kay Zagreb nang ganon katagal. Kaso alam kong kailangan munang lumayo ni Kuya.

"Is that what you want?" tanong ko habang patuloy na umiiyak.

"Yes. Para din naman sa ikabubuti nyo ito, please." sabi nang Mommy nya habang nakayakap sa akin.

Hindi agad ako nakaimik dahil ayaw ko. Pero kailangan kong pag bayaran ang kasalanan ko. This is what I get for being stupid, For being a slut.

"Bukas ang flight nya papuntang Canada. May sakit ka so you can sleep here but hindi ka pwedeng magpakita kay Baby Zagreb. Pwede mo naman syang tignan basta tulog na sya. Papayagan naman kitang sumama sa airport pero dapat nakahiwalay ka nang sasakyan. And please wag kang mag papakita sa kanya" dagdag pa nang Mommy nya. Tumango lang ako at mas napaiyak.

3 years? I wonder if he would still love me after all the pain that I gave to him.

I wouldn't be shocked if he found someone more deserving than I.

Kasalanan ko naman ito eh. So I don't have the rights to deny him the chance to find his happiness.

Tinulungan ako nang Mommy nya na maglakad papasok sa mansion nila.

"Dito ka muna matutulog. Yung katabing room nito is yung room nito is yung room ni Zaire. Kitten, promise me hindi ka mag papakita sa kanya" sabi pa nito

"I-I promise po Tita" sagot ko. Wall lang ang nag si-separate sa amin ni Kuya ngayon but feeling ko ang layo layo nya na.

Paano pa kaya pag nasa Canada na sya?

3 years ko syang hindi makikita. Paano kung makahanap sya nang iba? Yung taong kaya syang mahalin at alagaan?

The fact is, madali lang akong palitan kasi wala akong kwenta. I treated him like a trash.

Tumayo ako and sinilip ko kung tulog na sya and I think tulog na sya so pumasok na ako sa room nya na color pink and as usual puro strawberry na naman ang design.

This is the man who loved me more than anyone else.

The man I kept on hurting.

I almost run palapit sa kanya pero pinigilan ko ang sarili ko dahil alam kong pag nakita nya ako ngayon ay masasaktan ko lang sya. Umupo ako sa tabi nya then I hold his hands.

"I-Im sorry Zagreb. Mamimiss kita. Wag ka na lang umalis, please. Promise mag babago na ako. Wag mo lang akong iwan. Hindi ko kayang malayo sayo. Sana mabuntis na agad ako para may dahilan kana para hindi umalis" bulong ko habang tuloy tuloy ang pag patak nang mga luha ko .

"I love you. I love you Kitty" sabi nya habang tulog kaya napangiti ako. Even in his dreams ay mahal nya parin ako.

Lumabas na ako nang room nya bago pa sya magising.

**ZAGREB's POV**

Nakapag decide na ako. Pupunta muna ako sa Canada. Ayaw ko sana kasilo baka kapag lumayo ako ay mamiss ako ni Kitty. Gusto kong mamiss nya ako para matutunan nya akong mahalin. Tss! Natatakot lang ako sa sarili ko dahil baka itanan ko sya!

Ayaw ko syang iwan! Gusto ko nang bumuo nang pamilya kasama sya! Gusto ko tatlo kaagad ang maging baby namin! Damn it! Gusto ko katabi ko sya every night! Ang problem lang naman ay hindi nya ako mahal! Sana mabuntis na sya!

Damn it! I love her so freaking much!

Kailangan ko syang anakan pag nakita ko sya!

No! I won't accept her rejection! Isusumbong ko sya kay Mommy kapag sinaktan nya pa ulit ako!

Ako ang nagturo sa kanya kaya dapat saakin nya lang ibubuka ang mga binti nya! Ako lang ang pwedeng pumasok sa kanya!

3 years? Damn! Ang tagal ko syang hindi makakasama!

**KITTEN's POV**

Nasa car na kami ngayon. Yung car na sinasakyan nya ay mas nauuna kaysa sa sinasakyan ko. Tears won't stop flowing at my face. Gusto ko syang yakapin at gusto kong humingi nang tawad sa kanya.

Nung nasa airport na kami ay hinintay ko munang makapasok sya then sumunod na ako.

Nasa malayo lang ako and I'm just watching at him habang papasok sya sa airplane.

"Kuya, I love you" bulong ko then napaupo ako sa floor nung lumipad na yung airplane.

Mas napaiyak ako dahil kung hindi ko sana sinayang yung efforts and sacrifices nya ay hindi mangyayari sa amin ito.

3 years? It's long enough para mag heal yung heartache na ginawa ko sa kanya.

I will miss him.