Adam usulca açtı odanın kapısını, yatakta uyuyan kadına uzunca baktı baktı baktı... Mevsim değişti o an, buz gibi bir kışın ayazında kaldığını hissetti. Üşüdü, düğmelerini ilikledi hırkasının ve oturdu yatağın kenarında duran kanepeye. Kadın çiçek bahçesinde koşuşturan çocuk tebessümünde gülümsüyordu uykusunda. Adam dokunmak istedi fakat bir o kadar da gücünden yoksun elleri havada kaldı, bir veda ya da uğurlama anı gibi... Eli cebine uzandı, buruşuk bir kağıt parçasını çıkardı " sabah uyandığımda gitmiş ol lütfen" yazısını okudu defalarca adam. Kalsam ya yanında dedi sessizce, o an kar yağmaya başladı odaya ve tüm anıların üstü beyaza büründü... Adam doğruldu, kapıya yöneldi. Uzun uzun baktı yine kadına, seviyorum demek istedi... Odadan çıkıp kapıyı kapattığında yapayalnız ve çaresiz bir sonbahara büründü etrafı. Yere düşen sarı bir yaprak gibi çamura bulandı adamın bedeni.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİDİŞİNE NOTLAR
PoetryÖyle ansızın yani apansız gidenlerin ardından asla duyamayacakları sözlerdir kalemimden dökülenler...
