Vaveyla

İlk Karşılaşma !

''Hayatın en sakinleştiği an gecenin karanlığında saklı.Bitip tükenmek bilmeyen,sessizliği bölen,cama vuran yağmur damlaları huzuru kalbine getiren tek şey belki de.. Damlaları izlemekse paha biçilmez,biraz dikkatli baktığında hiç dağılmadan cam da yol aldıklarını göreceksin,hatta başka bir damlayla bütünleştiğini.. Sonra kendine baktığında ufacık şeylerle paramparça olan kalbin var sahnenin ortasında ve bu sahne aslında hayatın bir yansıması. Sahnende hüzün, sevinç, hayal kırıklığı, gözyaşı ve kahkaha da var ve bunlarda sahnenin bir parçası tıpkı hayatında bir parçası olduğu gibi. Sahnen de bu oyunu sergileyenler var ve bu oyuncuların en önemlisi başrolde olan kişi, kimi hayatlar da bazen bu başrol senken bazen bir başkası olabiliyor. Kahkahana da gözyaşına da sebep bir başkası... Öyle anlar geliyor ki oyunun en can alıcı noktasında hayatının başrolünü verdiğin kişinin bunu hak etmiyor olduğunu anlıyorsun. Ve yaşadığın hayal kırıklığı hiçbir duyguyla paha biçilemez hale geliyor.

Sevgili okurum;

Şuan bunu okurken bana hak veriyorsan sana şunu yapmayı öneririm. Yeni bir sayfa aç hayatında ve tüm olumsuzlukları bir kenara bırak, 'yapamam' dediğini duyar gibiyim ama denemeden bilemezsin. Elbette yaşadıklarını unutman imkansız çünkü aklın unutmana izin vermez ama bunları görmezden gelmeye çalışmak da yine senin elinde bunu göz ardı etme J Ve sana verebileceğim son tavsiye yağmur damlalarını örnek al onlar çok kısa bir süre sonra yere düşecek olsalar da isimleri hep 'YAĞMUR DAMLASI' her zaman başrolde kendileri var yere düşmeyi dert etmiyorlar onların dert ettikleri parçalanmadan birbirlerine çarpmadan ilerleyebilmek. Eğer hata yaparlarsa da bu onların hatası ve yine kendileri düzeltecekler bir başkasına inandıkları içi kendilerine kızmayacaklar. Dediğim gibi geçmişi söküp atamasan da yeni bir sayfa açabilirsin çünkü geçmişle yaşamak sadece yıpratır ve senden sürekli bir şeyler götürür.Bunun için tek yapman gerekende hayatının merkezine kendini koy ve tüm baş rolleri o sahneden kov J Şimdiden kolay gelsin J !!''

Yazıyı bitirip düzenlemesi için Sema'ya yolladım. Arkama yaslanıp kahvemden bir yudum aldım saate baktığım da dört buçuğa geldiğini gördüm hava bugün güneşli dün gece ki yağmurdan sonra, şaşırılacak kadar güzel. Kapımın açılmasıyla gelene baktım.

''Müsait misin?''

''Evet,gel.''

''Sema öğle yemeğine çıkmadığını söyledi ben de sana güzel bir öğle yemeği ısmarlamaya karar verdim.''

''İyi yapmışsın zaten işlerim bitti bir şeyler yemek iyi olur.''

''Hadi o zaman.''

Şirkete on dakika uzaklıkta olan sevimli bir dükkana geldik, buraya daha önce gelmemiştim. Yerler ve duvarlar bembeyaz, sandalyelerde mavinin tonlarına hakim ve duvarlardaki tablolar buraya daha güzel bir hava katmış. Bir duvarda ise sanırım müşterilerin yazdığı yazılar var eskitilmiş kağıtlar kullanılmış.

''Gerçekten çok güzelmiş buraya daha önce gelmemiştim.''

''Yemek yemeği unuttuğunu varsayarsak daha uzun bir süre de keşfedemezdin bence.''

''Saçmalama yemek yemeği unuttuğum falan yok, sadece vakit olmuyor'' dedim gülerek.

''Tabi kesin öyledir bayan 'iş kolik', burada ilk çalışmaya başladığın günle şu an aradaki tek fark daha fazla çalışıyor olman''

''Çalışmayı seviyorum'' dedim omuz silkerek. Gerçekten de öyle işim benim için çok önemli eğer bir şeylere yoğunlaşmazsam sürekli kendimle baş başa kalmak bana hiç iyi gelmez.

''Fark ediliyor.'' dedi alaylı bir şekilde gülmeye başladı.

Gelen garsona siparişlerimizi verdik aslında ben daha çok seçimi Oğuz'a bıraktım çünkü daha önceden geldiğine göre illa ki bir favorisi vardır.