No Control/Over Again ~ Larry Stylinson

~ OO2 ~

Harry Styles.

Vermoeid en kreunend van de pijn trok ik mezelf s' ochtends omhoog tegen de muur. Ik voelde hoe de botten in mijn rug kraakte maar ik moest nu eenmaal doorzetten ik was geen watje! Nog iets wat angstig zette ik stapjes richting de woonkamer, schichtig keek ik om me heen maar ik zag niks. Ik had nu twee opties naar boven gaan en douchen in de hoop dat Louis daar niet is of afwachten en wat thee maken.

Na even twijfelen besloot ik toch voor optie 1 te gaan en liep ik met een pijnlijke rug richting de slaapkamer. Toen ik de deur opendeed zag ik vrijwel meteen Louis boven het dekbed liggen. Een piepje verliet mijn mond van schrik en toen ik hem zag bewegen hoopte ik vurig dat hij doorsliep wat gelukkig het geval was. Zijn bovenlichaam was ontbloot en ik voelde mezelf blozen, Louis had altijd al een prachtig lichaam gehad. Hoewel hij me nu alleen nog maar pijn deed hield ik nog van alles wat met Louis te maken had.

Mijn ogen gleden even door de kamer opzoek naar het t shirt dat ik gisteren op het bed had achtergelaten. Toen mijn ogen op Louis hoofd viel bekeek ik mijn kansen. ,,Verdomme.'' Zacht gevloek bleef mijn mond maar verlaten terwijl ik voorzichtig over Louis heen boog om mijn shirt onder zijn hoofd weg te trekken dit had eenmaal geen succes en met een doffe klap belandde ik vol op Louis. Zijn ogen schoten open.. Shit..

Angstig bekeek ik zijn gezicht ,,Het spijt me. Ik probeerde enkel mijn shirt te pakken.'' Zijn ogen keken me enkel aan terwijl ik alleen maar in angst kon afwachten wat hij van plan was. Geen enkele beweging werd gemaakt. Mijn angst nam de overhand tot ik twee enorm zachte lippen op die van mij voelde.

,,Het is okay Harry.'' Louis glimlachte lief naar me en op dat moment kon je mijn hart zo hard horen kloppen. Waarom was hij niet altijd zo, waarom begroette hij me niet met een kusje en vertelde me dat hij van me hield. Inplaats daarvan kreeg ik altijd klappen. Mijn glimlach werd als maar breder toen hij me nog een keer kuste dit was de Louis die ik wilde hebben. Dit was de Louis waar ik verliefd op werd. Mijn Louis.

,,Kom hazz. We gaan douchen.'' Nog steeds had hij die lieve glimlach op zijn gezicht waarna ik knikte. Alhoewel ik had daar al meteen spijt van. Mijn lichaam zat onder de blauwe plekken krassen wat je maar kon bedenken straks werd hij boos. Of vind hij me niet mooi genoeg meer. Angst nam mijn lichaam over en ik wilde hier weg. Nog voor ik de kans had werd ik bij mijn schouders gegrepen en schreeuwde ik het uit van de pijn.

Geschrokken liet Louis me los waardoor ik op de grond terecht kwam. Snikken vulde de kamer en Louis bekeek me alleen maar. ,,Watje.'' Siste hij. Ik wist dat ik het weer verpest had en dat Louis nu weer kwaad op me was ik begreep het. Ik was ook een waardeloos persoon. Snikken verlieten mijn mond terwijl Louis weer richting de douche liep zonder me nog een blik waardig te geven knalde de deur hard dicht.

Met moeite krabbelde ik overeind ik moest hier weg. Dan maar later douchen. De kraan was opengedraaid water kletste op de grond dat was voor mij een teken om me zo snel en pijnlijk mogelijk aan te kleden. Na dat ik klaar was liep ik moeizaam naar beneden nam ik een broodje en besloot weer even langs Liam te gaan. Tenslotte had ik nood aan mijn beste vriend.

Nog voordat ik de deur helemaal open had werd hij hard dicht gedrukt. ,,Waar dacht je verdomme heen te gaan Harry?'' Geschrokken draaide ik me om. Daar stond hij dan halfnaakt Louis keek me woedend aan terwijl ik alleen maar pure angst kon uitstralen want zo voelde ik me ook als een gevangen kip in mijn eigen huis.

,,Het spijt me, ik wilde even langs Liam gaan.'' Ik voelde hoe mijn stem trilde, niet eens alleen mijn stem maar inclusief mijn benen. ,,JE WILDE NAAR EEN ANDERE JONGEN?'' Schreeuwde Louis hard voor dat zijn hand alweer in aanraking kwam met mijn wang. ,,Het spijt me.'' ik gilde het uit. Terwijl hij maar weer op me bleef inslaan. ,,Het spijt me zo Louis. Wat heb ik ooit fout gedaan.'' Tranen gleden non stop over mijn wangen terwijl pijnkreunen mijn mond verlieten.

,,Naar boven ik wil je even niet meer zien.'' Gromde Louis voor hij me hard handig overeind trok en me richting de trap duwde. Met enorm veel moeite betrad ik de trap op naar boven. Toen ik eenmaal boven was begon ik te piepen van de pijn. De lieve Louis van vanochtend was compleet verdwenen en alle pijn kwam drie keer zo hard terug. Ik heb die Louis nodig niet deze.

Nog voordat ik het doorhad duwde hij me de kledingkast kamer in en draaide hij de deur opslot. Hier zat ik dan gevangen in mijn eigen huis. Huilend zakte ik op de grond. Op dit soort momenten miste ik mijn moeder. Ik had het contact verbroken ik kon haar niet op deze manier onder ogen komen. Ze betekende veel voor me. Maar ik had het moeten opgeven en waarom? Ik beschermde Louis tegen alles wat er komen ging zodra iemand hier van wist en ik wist dat wat ik deed fout was maar ik hield van hem net zoals hij van mij hield toch?

Minuten,Uren verstreken. Ik zat nog altijd opgesloten terwijl ik Louis allang had horen weggaan. Mijn tranen waren zo goed als op en ik voelde me uitgeput. Hij had me hier als een stuk vuil achtergelaten ik had ontzettende dorst maar er was hier niks drinkbaars. Ik voelde me leeg hoe had Louis dit kunnen doen. Dit ging zelfs te ver voor zijn doen. Zou hij nu weer bij Niall zitten? Zou hij verliefd zijn op die Niall?

Mijn tranen waren op zo dacht ik maar na een aantal minuten stroomden ze gewoon weer over mijn wangen. Ik moest afwachten ik rolde mezelf op als een bolletje en viel uitegeput in slaap met de natte tranen nog op mijn wangen geplakt.

Hij hield ook van mij toch...?

~
YAY I AM BACK HIVIHIH DUS ENJOY CHAPTER TWO!

All the lava babes x