Córka Severus'a Snape'a || S.S. H.P. ✔

Rozdział XIV

Zaczynamy maraton!

Budzę się w swojej sypialni, strasznie boli mnie głowa. Rozglądam się po dormitorium i zauważam Pansy, siedząca na łóżku obok.

- Co się stało? -pytam dziewczynę, obraca się do mnie twarzą i patrzy zatroskanym wzrokiem.

- Nic nie pamiatasz? - próbuje przypomnieć sobie cokolwiek z ostatnich dni i wtedy mnie to uderza. Wąż, Harry, Hermiona.. czy ja ich zabiłam?

Szybko podnoszę się z łóżka, ale niestety od razu padam na ziemię, a przed oczami mam ciemność. Coś się ze mną dzieje? Po kilku nie udanych próbach podnoszę się na nogi i kieruje do wyjścia. Chodzę po lochamch, po zamku, nie ustanie próbuje odnaleźć Harry'ego i Hermione. Obracam się I widzę idącą za mną Pansy.

Nie mogę ich znaleźć, myślę gdzie jest pokój Gryffindor'u. Niestety nie wiem, biegnę do Wielkiej Sali. Otwieram wrota i widzę cały dom Gryffindor'u, stojący na przeciwko domu Slytherin'a.

- Ptrzcie tu jest! - krzyczy jak się nie mylę Ron.

- Uciekaj! - zwraca się ktoś z mojego domu. Kiedy tylko zaczynam się wycofywać, dom Lwa atakuje mnie. Zostają wystrzelone we mnie różnego rodzaju zaklęcia. Marzę aby mój wewnętrzny wąż nie reagował. Niestety moje proźby nie zostały wysłuchane. Widzę ciemność, widzę jego, ale tym razem nikogo nie atakuje tylko mnie osłania. Mój wzrok powraca, a ja dzięki niebieskiej ochronie wokół ciała, powalam wrogi nam dom jednym zaklęciem. Wtedy film mi się urywa..

Otwieram oczy i widzę Wielka Sale. Koło mnie klęczy Snape, gdzieś dalej stoi opiekunka Gryffindor'u.

- Obudziła się - mówi tato i tym samym przywołuje kobietę razem z połowa szkoły.

- Dziewczyno! Czyś ty do reszty oszalała?! - zaczęła krzyczeć kobieta, ale nie mogłam przypomnieć sobie jej nazwiska. - Coś ty narobiła?! Najpierw wysyłasz do Skrzydła Szpitalnego Harry'ego i Hermione, a teraz? Kogo?! Pół domu Gryffindor'u! Czy ty jesteś normalna?! - niestety nie mogę przypomnieć sobie nic, a nic z tego co ona mówi.

- Minewra! Zamknij się! - powiedział nagle Severus. Musiało to urazić kobietę, bo zaczęła udawać obrażona i juz nic nie mówiła. - Jak się czujesz?

- Okropnie - usłyszałam prychniecie z prawej strony i od razu wiedziałam o kogo chodzi.

- Wiesz co się stało? - pokręciłam głową - Spróbuj sobie przypomnieć.

- Nie mogę - moje wydarzenia z ostatnich kilku godzin pokrywa mgła. Widzę tylko zielone i czerwone światło..

***

Zaczynamy maraton! Rozdziały będę krótsze, ale będzie och większą ilość! A dokładniej: postaram się dobić do pięciu!

Jeszcze raz dziękuję za wyświetlenia i gwiazdki!

Pozdrawiam! ;***

Za jakoś godzinę powinien pojawiać się kolejny!