Córka Severus'a Snape'a || S.S. H.P. ✔

Rozdział XVIII

Przyglądam się mężczyzną, którzy są bardziej zaskoczeni odpowiedzią dyrektora niż ja.

Kogo znów jestem córka? Ostatnio okazało się, że Snape, a teraz?

Stoję i spokojnie czekam aż Albus zacznie wyjaśniać mi chociaż połowę tej zwariowanej historii. Niestety wyglądam na to, że on nie zamierza nawet otworzyć ust.

- Czy ktoś mógłby mi wytłumaczy ta sytuacje? - pytam najbardziej opanowanym głosem na jaki mnie stać.

- To ty nie wiesz? - Minister Magii zaczyna chodzić w prawo i lewo po pomieszczeniu.

- Nie. Gdybym wiedziała to bym się chyba nie pytała, prawda? - mówię dość ironicznie i unoszę jedną brew.

- Już... poczekaj - powiedział dyrektor i wstał.

Wyprowadził Ministra razem z jego zgraja. Przy okazji wyczyścił im pamięć z ostatnich kilkunastu minut. Mrugnął do mnie i wyszedł z pomieszczenia. Znowu zostałam sama, znowu. Dlaczego nikt nie chce powiedzieć mi co się dzieje? Czemu? Przecież ja tylko chce wiedzieć prawdę, noc więcej nie.

Czekam już kilka minut na powrót dyrektora, ale on chyba nie zamierza tu wrócić.

Nagle słyszę głos jednego z portretów.
- Panienka wróciła! - powiedział entuzjastycznie.

- Nie ciesz się, znowu na staną mroczne czasy w Hogwarcie - odezwała się kobieta.

- Przepraszam, może któryś z was powiedział by mi o co chodzi? - zwróciłam się do portretów.

- Nie wiesz kim jesteś? Mieszkałaś pewnie u mugoli? Widać. Powinnaś być tutaj w swoim domu, w Hogwarcie. - zaczął jeden z najbliżej wiszących - To wiec tak: Jesteś Salazara Slytherin! Córka słynnego Slytherina! Założyciela Hogwartu!

To są żarty? Nie wierzę w to, choć właśnie ta informacja wyjaśniła by wszystkie dziwne wydarzenia.

- Jak mam powrócić do dawnego ciała? - zwracam się do mężczyzny, który wyjaśnił mi kilka spraw.

- Masz medalion na szyi? - podnoszę dłoń i szukam medalionu. W końcu go znajduje. Kiwam głową na znak potwierdzenia - Złap go i powiedz 'chce znowu być...' i dodaj tutaj swoje pełne imię i nazwisko.

Chwilę nad tym myślałam, czy przypadkiem ktoś mnie nie wkreca, ale doszłam do wniosku, że chyba nie. Złapałam wisiorek i wypowiedziałam:
- Chce znowu być Rockella Karolina Sycylia Black - Snape!

Nagle w całym pokoju zaczęły migać światła, a ja pokryłam się zielonym płomieniem. Kilka sekund później leżałam na ziemi, już w swoim ciele.

***
Heeej!

Postanowiłam z okazji świąt wstawić wam jeść ze jeden rozdział.
Kolejny pojawi się w Wigilię.

To taki prezent ode mnie dla Was (czyt. moich kochanych czytelników)

Pozdro! ;**